Κριτική: Ακούσαμε το Yesterwynde των Nightwish

ΤΡΙΤΗ, 08 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Yesterwynde: Η μίξη των λέξεων Yesterday και Wynde (Άνεμος στα αρχαία Αγγλικά).

Στην αρχή και το τέλος του album, ακούμε τον ήχο της μπομπίνας που γυρίζει στην κινηματογραφική μηχανή προβολής. Τί γίνεται όμως στο υπόλοιπο;

Η γενική ιδέα του χρόνου, της δημιουργίας ,της εξέλιξης και της μνήμης βρίσκεται στο μυαλό του Tuomas Holopainen πολλά χρόνια τώρα. Ο ίδιος πιστεύει ότι τα 3 τελευταία τους album, Endless Forms Most Beautiful (2015), Human :||: Nature (2020) και αυτό, μέσα από τις ιστορίες τους πραγματεύονται τις παραπάνω ιδέες. Με αρχή και βάση την επιστήμη, την οποία χρησιμοποιεί ως κινητήριο μοχλό για να ξεδιπλώσει τις ιστορίες του και ακροβατώντας πάντα στην πολυεπίπεδη και γεμάτη ηχοχρώματα σύνθεση, η μουσική των Nightwish παραμένει η χρυσή τομή ανάμεσα στο metal, την κινηματογραφική και την κλασική μουσική, πάντα με την μαγευτική φωνή της καθ' ομολογίαν πιο ολοκληρωμένης τραγουδίστριας του είδους τα τελευταία χρόνια, Floor Jansen.

Ηχητικά το album παραμένει στα ίδια στάνταρ που έχουν ορίσει από την αρχή της καριέρας τους. Ο Holopainen εμπιστεύεται την ίδια ομάδα ανθρώπων που ξεκίνησε πριν 30 χρόνια και δεν τους αλλάζει. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η μουσική τους, ενώ εξελίσσεται με τα χρόνια, είναι τόσο αναγνωρίσιμη.

Υπάρχει όμως και ένα στοιχείο, το οποίο είναι εμφανές από το πρώτο άκουσμα και ίσως αυτόματα, βάζει το δίσκο ένα σκαλί παρακάτω από τους προκατόχους του: Η απουσία του Marko Hietala (αποχώρησε από το σχήμα το 2021), δείχνει να αποδυναμώνει το τελικό αποτέλεσμα. Η προσθήκη και η χρησιμοποίηση του Troy Donockley, μπορεί να προσδίδει μια folk πινελιά και να είναι πιο ταιριαστή στις πιο «ήσυχες» στιγμές του δίσκου, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη φωνή του Marko.

Ακόμα και έτσι, δεν παύει το όλο σύνολο να αποτελεί ένα έργο υψηλής αισθητικής, με ιδιομορφία και πρωτοτυπία. Όταν η προσφορά μουσικού υλικού έχει περάσει τα όρια της ανθρώπινης απομνημόνευσης, το παράδειγμα των Nightwish θα μας θυμίζει ότι ακόμα υπάρχουν καλλιτέχνες εκεί έξω, για να πάνε την ανθρωπότητα ένα βήμα παραπέρα.