Της Στέλλας Ρουσάκη.

Η Στέλλα Ρουσάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε Βιοϊατρικές Επιστήμες με μεταπτυχιακές σπουδές στην Παθολογοανατομία της Ιατρικής σχολής Αθηνών. Αποφοίτησε από την Ανωτέρα δραματική σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου στην Αθήνα (υποτροφία) και έκτοτε παρακολούθησε σεμινάρια υποκριτικής από διακεκριμένους σκηνοθέτες όπως, Ελένη Σκότη, Ανδρέα Μανωλικάκη, Βασίλη Μαυρογεωργίου κ.α. Υπήρξε βοηθός του  σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη. Έχει συμμετάσχει ως ηθοποιός σε 6 θεατρικές παραστάσεις: ''Κι απόψε ένα τρένο έχασα'' Στ. Κιναλόπουλος, θέατρο Χυτήριο ''Λευκή πραγματικότητα'' Στ. Ρουσάκη, θέατρο Από Μηχανής, ''Βερβερίτσα'', Ν. Μουτσινάς, θέατρο Βρετάνια '' Casting call'' A. Παύλου, θέατρο Red Jasper, ''Φοίβος'' Ε. Μοσχάκη, Mέγαρο Μουσικής Αθηνών, ''Τerms n' Conditions, A.Παύλου, θέατρο Red Jasper και στην τηλεοπτική σειρά του open «Σ' αγαπάω μεν αλλά»(2021). Έχει γράψει μια σειρά από θεατρικά έργα, «Λευκή Πραγματικότητα» (θέατρο Από Μηχανής), «Όταν σταματήσουν οι δείκτες του ρολογιού» (θέατρο Επί Κολωνό), «Casting call» (Red Jasper Theatre), ''Terms n' Conditions ( Red Jasper theatre), «Το θέαμα του χρόνου».

Τελειώνοντας τις σπουδές μου ως ηθοποιός το 2018, το θείο χάρισμα, η αγάπη μου για τα κείμενα, η συνεχής έρευνα και η αστείρευτη φαντασία μου ήταν εκείνα που με οδήγησαν να γράψω στα ελληνικά το πρώτο μου θεατρικό έργο με τον τίτλο ''Λευκή πραγματικότητα'', διακείμενο εμπνευσμένο από δύο εμβληματικά έργα: το '' λεωφορείο ο πόθος '' του Τένεσσυ Ουίλιαμς και ''το μακρύ ταξίδι μιας μέρας μέσα στην νύχτα'' του Ευγένιου Ονήλ. Το ανέβασμα του έργου έγινε από μια ομάδα νέων ταλαντούχων ηθοποιών ( Σπύρος Κατσιάνος, Στέλιος Χατζηγεωργίου, Θεοδώρα Βάνα, Γεωργία Αγγέλου, Γιώργος Μπουκαούρης, Γιωργής Βασιλόπουλος, Βίβιαν Σβολίμη, Πάνος Μπακανδρέας, Στέλλα Ρουσάκη και Νίκη Μαστροκάλου σε ρόλο αντικατάστασης). Το έργο είχε πειραματική μορφή και προήλθε από βαθιά μελέτη και δουλειά σχεδόν ενός χρόνου για να γίνει η σύνθεση και η απόδοσή του σωστά. Στην ολοκλήρωσή του σαν παράσταση είχα κοντά μου και αξιόλογους συντελεστές ( Γιώργος Γιαννίμπας, Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου, Βασιλική Κωστοπούλου, Αναστασία Δεκαβάλλα, Δημήτρης Καραμάνος, Μαρία Σολωμού, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Φρόσω Κορρού).  Το έργο παρουσιάστηκε τον Απρίλιο του 2018 στο θέατρο Από Μηχανής.

Η υπόθεση

Δύο γυναίκες, η Μαίρη και η Μπλανς καταλήγουν σ' ένα ψυχιατρικό ίδρυμα, λόγω της ψυχικής αστάθειας και της εξάρτησής τους από ουσίες και αλκοόλ αντίστοιχα. Οι ιστορίες τους, εκτυλίσονται παράλληλα, έως ότου οι δυο τους συναντηθούν ψυχικά, εκεί που ο χωροχρόνος ορίζεται από τις ίδιες. Η ναερή Τζέιν, η γιατρός του ιδρύματος ορίζει το κοινό τους ψυχόδραμα. Το παρελθόν τους αναβιώνει, οι σκηνές και τα πρόσωπα από τον οικογενειακό τους βίο επανέρχονται. Οι ίδιες είναι θεατές και πρωταγωνίστριες, σαν σε παράσταση μιας ζωής πεπερασμένης, με σκοπό να φτάσουν στην κάθαρση. Στην στιγμή εκείνη όπου η πραγματικότητα δεν έχει σκεπαστεί από το σκοτάδι της ψυχής τους και παίρνει και πάλι το λευκό χρώμα, που τους επιτρέπει να τα δούν όλα πιο καθαρά κι αληθινά και να βρούν την δική τους ''πόρτα για την γαλήνη''.

Το νόημα του έργου

Το έργο αποκαλύπτει τη σκληρή πραγματικότητα και την αλήθεια της ζωής, την οποία οι ηρωίδες δεν άντεξαν να δουν, παρά μόνο μέσα από την δικό τους ψυχικό πρίσμα. Ποια είναι η δική τους πραγματικότητα; Έχει φως; Έχει χρώμα; Θα καταφέρουν ποτέ να «αντικρύσουν» κατάματα την αλήθεια; Θα επιζήσουν; Δύνανται να λυτρωθούν; Θα «κατακτήσουν» την ψυχική γαλήνη; Τι είναι ψευδαίσθηση, τι είναι ανάμνηση, ποιος είναι ο πραγματικός χρόνος; Υπάρχει διέξοδος από τον πόνο ή την τρέλα; δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην απουσία πραγματικής επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους, διαχρονικό ως πρόβλημα, που δημιουργεί έναν αέναο κύκλο προβληματικών χαρακτήρων, που ξεκινούν μέσα από την οικογένεια, μεταφέρονται στην κοινωνία και επανέρχονται ξανά στην οικογένεια. Ένας κύκλος που θα συνεχίζεται όσο η αληθινή αγάπη δεν μπορεί να μετουσιωθεί σε πράξη.

Έπειτα από το ανέβασμα του έργου το 2018, υπήρξε μια βαθιά απογοήτευση από το εισπρακτικό αποτέλεσμα, αλλά κυρίως από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε με αποτέλεσμα ο κόπος μας να μην ανταμειφθεί ούτε στο ελάχιστο. Το έργο παρ' όλ' αυτά συγκινούσε τους λίγους θεατές και απέσπασε πολύ καλές κριτικές. Προσπάθησα επανειλημμένα να το προωθήσω σε πειραματικές σκηνές και οργανισμούς στην Ελλάδα, όπως του Εθνικού θεάτρου, όπου αντιλαμβανόμουν οτι δεν το διάβαζαν καν. Το έδωσα σε ανθρώπους του χώρου, γνωστούς μου και μη, από τους οποίους λάμβανα όμορφα σχόλια, αλλά δεν έδιναν περαιτέρω σημασία. Σαν τελική απογοήτευση ήρθε το γεγονός, οτι μετά από 4 χρόνια, ένας γνωστός συγγραφέας μαζί με έναν εξίσου γνωστό σκηνοθέτη, ανέβασαν ένα παρόμοιο διακείμενο με τίτλο ''Λευκό δωμάτιο΄΄, αλλά φυσικά δεν μπόρεσα να διευκρινήσω αυτήν την ''σύμπτωση'', καθ' ότι και πάλι ήμουν άγνωστη μεταξύ γνωστών. Ήξερα οτι η αξία του έργου ήταν πρωτότυπη  καλλιτεχνικά, αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση, στήριξη ούτε καν αξιολόγηση από κανέναν στην Ελλάδα. Αντιθέτως υποτιμήθηκε από παράγοντες και περιφρονήθηκε καλλιτεχνικά. Η μόνη σκέψη μου τότε, ήταν να μεταφραστεί στ' αγγλικά και να το στείλω στο εξωτερικό. Αφού προερχόταν από αμερικανικό θέατρο, το έστειλα στην Νέα Υόρκη σε κάποια Φεστιβάλ που μου έστειλε μια φίλη μου που εργάζεται εκεί ως ηθοποιός. Τον Μάρτιο του 2023, το κατέθεσα ΄΄κατά λάθος'' σ' έναν εκδοτικό οίκο της Νέας Υόρκης, πιστεύοντας οτι είναι κατάθεση σε Φεστιβάλ. Μετά από ένα μήνα, μου έστειλαν ένα επίσημο γράμμα, που ανέφερε αναλυτικά γιατί τους αρέσει, με λεπτομερή ανάλυση χαρακτήρων και γραφής και πως οι ίδιοι το κατέτασσαν υψηλά εισπρακτικά. Οπότε προχώρησαν σε πρόταση να το εκδόσουν σαν μυθιστόρημα στην Νέα Υόρκη και παγκοσμίως. Η χαρά μου ήταν μεγάλη, αλλά ξεκινούσε ένας δεύτερος αγώνας για να μπορέσω να μάθω για τον εκδοτικό. Μου ήταν δύσκολο να πιστέψω οτι το ξεχώρισαν έξω, καθώς είχα μάθει από την χώρα μου να μην έχω ελπίδες και όνειρα και να μην πιστεύω στον εαυτό μου. Έψαξα πολύ και έμαθα οτι είναι ένας μεγάλος εκδοτικός που εδρεύει στην Wall Street της Νέας Υόρκης και έχει παραρτήματα στην Αγγλία και στα Αραβικά Εμιράτα. Όταν το συνειδητοποίησα, πίστεψα ξανά  και υπέγραψα το συμβόλαιο. Έπειτα από σκληρή δουλειά και πολλές προσωπικές θυσίες και υπερβάσεις, το βιβλίο ήρθε στα χέρια μου. Κυκλοφορεί ήδη από τις 16 Αυγούστου 2024, σε πάνω από 140 χώρες και πάνω από 1000 βιβλιοπωλεία σε όλον τον κόσμο με τον τίτλο ''White reality''.

Ο εκδοτικός οίκος Austin Macauley Publishers, έχει αναλάβει την προώθηση του βιβλίου σε παγκόσμιο δίκτυο.