Ο Αλί Φουλαντί είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση δημιουργού: ταυτόχρονα καταξιωμένος καλλιτέχνης και CEO της iLand, μιας από τις πιο αναγνωρίσιμες εταιρείες ανάπτυξης πολυτελών κατοικιών στην Αθηναϊκή Ριβιέρα.

Κινείται με άνεση ανάμεσα σε δύο κόσμους που συχνά θεωρούνται ασύμβατοι. Από τη μία, ο άγριος, ενστικτώδης χώρος της ζωγραφικής· από την άλλη, η αυστηρή, υπολογισμένη δομή της επιχειρηματικότητας υψηλών απαιτήσεων. Ως ζωγράφος που δημιουργεί με το ένστικτο και ως επιχειρηματίας που διαμορφώνει το παράκτιο τοπίο της Αττικής μέσα από οραματική αρχιτεκτονική, ενσαρκώνει μια σπάνια σύνθεση φαντασίας και πειθαρχίας. Σε αυτή τη συζήτηση μιλά για τον φόβο, τη δημιουργία και την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ τέχνης, επιχειρηματικότητας και της ανθρώπινης ανάγκης να δίνουμε μορφή στο άυλο.

Η καλλιτεχνική σας πρακτική είναι αφηρημένη, με ισχυρά στοιχεία εξπρεσιονισμού. Ποια είναι η βασική παρόρμηση πίσω από το έργο σας;

 Η τέχνη για μένα δεν είναι ούτε χόμπι ούτε επιλογή — είναι ανάγκη, σχεδόν βιολογική. Η στιγμή που ένα έργο αρχίζει να αναδύεται μέσα μου μοιάζει με τη στιγμή που μια μητέρα συνειδητοποιεί ότι κυοφορεί. Μια ήρεμη, αλλά αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα: κάτι ξεκίνησε. Αναπτύσσεται αθόρυβα, ώσπου φτάνει η ώρα που πρέπει να το φέρω στον κόσμο. Μόνο τότε στέκομαι μπροστά στον καμβά. Στην αρχή, ακόμα και για μένα, η εικόνα είναι θολή· όμως με κάθε κίνηση, με κάθε χτύπημα του πινέλου, γίνεται όλο και πιο καθαρή. Οι στιγμές αυτής της αποκάλυψης θυμίζουν τις Αποκαλύψεις του Ιωάννη — μια διαδικασία πέρα από τη λογική, αλλά απόλυτα αληθινή. Όταν το έργο ολοκληρωθεί, βλέπω επιτέλους το πλάσμα που γεννήθηκε από μέσα μου και καταλαβαίνω τι είχε έρθει να μου πει. Είναι μια ανάγνωση του παρόντος, αλλά και μια υπόνοια για το μέλλον. Και φυσικά, πάντα υπάρχει τίμημα· κάθε γέννηση απαιτεί ενέργεια, ακόμη και εξάντληση. Όμως κάθε νέο έργο είναι μια πόρτα προς το άγνωστο, και αυτό έχει το δικό του κόστος.

Fear of Falling

 Οι φόβοι είναι αυτά που μας πλάθουν — τα όριά μας, οι επιθυμίες μας, οι αποφάσεις μας. Δεν τους θεωρώ θετικούς ή αρνητικούς· όλα εξαρτώνται από το περιβάλλον στο οποίο εμφανίζονται. Μπορούν να μας προστατεύσουν, αλλά μπορούν και να μας κρατήσουν στάσιμους. Αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι οι προφανείς φόβοι, αλλά οι «ανείπωτοι». Αυτοί που κρύβονται στην ασάφεια, στις λεπτές πτυχές της ανθρώπινης εμπειρίας. Είναι περίπλοκες εσωτερικές καταστάσεις, που πολλοί ζουν αλλά λίγοι μπορούν να ονομάσουν. Ζωγραφίζοντάς τους, τους δίνω σχήμα. Δίνω μορφή σε κάτι που για τους περισσότερους υπάρχει μόνο ως αίσθηση.

 Υπάρχουν στιγμές που οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει τόσο πολύ σε έναν τρόπο ζωής, σε μια ρουτίνα που μοιάζει ασφαλής, ώστε έχουν ξεχάσει τι σημαίνει πραγματική ευτυχία. Ίσως να πιστεύουν κιόλας ότι είναι ήδη ευτυχισμένοι. Όμως όταν έρχονται αντιμέτωποι με την αληθινή μορφή της — όταν τη βιώσουν — τους ξενίζει, τους τρομάζει. Είναι κάτι που δεν ταιριάζει με τα νοητικά τους μοτίβα, και τότε αναδύεται άγχος, αμφιβολία. Μερικοί φτάνουν στο σημείο να την αποφεύγουν. Γιατί είναι άγνωστη. Πρέπει να διαλέξουν: είτε να αποδεχτούν αυτή τη νέα, βαθύτερη ευτυχία — παραδεχόμενοι πως ίσως δεν είχαν υπάρξει ποτέ πραγματικά ευτυχισμένοι — είτε να την απορρίψουν για να μην ταράξουν τη φαινομενική τους ισορροπία. Μπορεί να συμβεί στον καθένα μας, κάποια στιγμή της ζωής.

Fear of Loneliness

 Δεν συνηθίζω να μιλάω για κάτι που δεν μου έχει αποκαλυφθεί πλήρως. Δεν γνωρίζω ακόμη. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι μέχρι στιγμής με έχει εκπλήξει — με τρόπους που δεν περίμενα.

 Η διαδικασία σας μοιάζει απόλυτα ενστικτώδης. Δεν ξεκινάτε ποτέ με μια ολοκληρωμένη ιδέα;

Αλί: Ποτέ. Το έργο αποκαλύπτεται μόνο μέσα από την πράξη. Αν προσπαθήσω να είμαι ξεκάθαρος εκ των προτέρων, το αποτέλεσμα γίνεται τεχνητό. Η αλήθεια εμφανίζεται την ώρα της σύγκρουσης: στα χτυπήματα, στην ένταση, στην απελευθέρωση. Ο καμβάς είναι ταυτόχρονα παρατηρητής και συνεργός.

 Ο Τζάκσον Πόλοκ είναι ένας από τους αγαπημένους σας καλλιτέχνες. Τι σας συγκινεί σε εκείνον;

 Ο Πόλοκ ήταν ένας αυθεντικός επαναστάτης. Έσπασε τις δομές που είχαν καθιερώσει οι μεγάλοι πριν από αυτόν, όπως ο Πικάσο. Η δουλειά του ήταν μια πράξη απελευθέρωσης — από τις φόρμες, από τους κανόνες, από τις προσδοκίες. Θαυμάζω το θάρρος του, την ικανότητά του να αμφισβητεί τα πάντα, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό. Πολλοί καλλιτέχνες με εμπνέουν, αλλά ο Πόλοκ μου θυμίζει ότι η πραγματική καινοτομία απαιτεί εσωτερική επανάσταση. Για μένα, στην τέχνη της ζωγραφικής είναι ό,τι ο Μαγιακόφσκι στη λογοτεχνία.

 Εκτός από την τέχνη, είστε ο ιδρυτής και CEO της iLand. Πώς συνδυάζονται δύο τόσο διαφορετικοί κόσμοι;

 Πολλοί πιστεύουν ότι αυτοί οι δύο ρόλοι συγκρούονται — και μερικώς έχουν δίκιο. Όμως επειδή είμαι άνθρωπος με πολλές ανάγκες και πάθη, η μία πλευρά μου ισορροπεί την άλλη. Η επιχειρηματικότητα απαιτεί πειθαρχία, καθαρή σκέψη, σταθερότητα· η τέχνη φέρνει φαντασία, ευαισθησία, βάθος. Μέσα στην iLand, βλέπω την αρχιτεκτονική ως προέκταση της τέχνης — όχι απλώς ως κατασκευή. Γι’ αυτό και τα έργα μας παίρνουν ονόματα καλλιτεχνών όπως Γκόγια, Λόρκα, Μοντριάν, Φρίντα. Είναι υπενθύμιση ότι ένα σπίτι δεν πρέπει απλώς να σε φιλοξενεί· πρέπει να σου μιλάει.

 Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον κόσμο των επιχειρήσεων;

 Είμαι φιλόδοξος και γεμάτος ενέργεια. Πάντα είχα την ανάγκη να ασχολούμαι με πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Και φυσικά, κατάλαβα πολύ νωρίς ότι δεν είναι εύκολο να βιοποριστείς — πόσο μάλλον να ευημερήσεις — μόνο από τη ζωγραφική. (Γέλια)

The Couple

 Απόλυτα. Τη βλέπω ως μια μορφή αφήγησης στον χώρο. Κάθε κτίριο πρέπει να έχει συναίσθημα, ρυθμό, σκοπό. Όπως ένα έργο ζωγραφικής αποκαλύπτεται σταδιακά, έτσι και μια κατοικία αποκαλύπτει τον χαρακτήρα της καθώς κινείσαι μέσα της. Η καλλιτεχνική μου πλευρά με βοηθά να προστατεύω αυτή την ατμόσφαιρα — να διασφαλίζω ότι κάθε έργο έχει ψυχή, όχι μόνο λειτουργία.

 Τι θέλετε να νιώσει το κοινό όταν βλέπει το έργο σας;

 Δεν χρειάζομαι να καταλάβουν αυτό που καταλαβαίνω εγώ. Θέλω να δουν τον εαυτό τους μέσα στην ασάφεια, να νιώσουν ότι αναγνωρίζονται μέσα στην ένταση, να συνειδητοποιήσουν ότι ακόμη και τα πιο αφηρημένα, άναυδα συναισθήματα είναι κοινά σε όλους μας. Αν το έργο μου προκαλέσει μια στιγμή αλήθειας — είτε είναι ανακούφιση, είτε ελευθέρωση, είτε μια γλυκιά ενόχληση — τότε έχει πετύχει τον σκοπό του.

Η ομάδα του clickatlife