Κθε χρόνο, η μέρα που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου είναι γιορτή χαράς και αγαλλίασης για την ξαναγκάλιασμα της μητέρας με τον αγαπημένο της γιο, την άνθηση της φύσης, την πλημμύρα των συναισθημάτων, το πανηγύρι της ανθρώπινης επαφής στην επιστροφή των ανθρώπων της πόλης στη γενέθλια γη.

Χιλιάδες μικρές και μεγάλες εκκλησίες, κτίρια παλιά αλλά και νεώτερα, είναι αφιερωμένα σε αυτήν. Βρίσκονται στα πιο ετερόκλητα σημεία, από τη Χρυσοπηγή που βρίσκεται πάνω στον βράχο της Σίφνου μέχρι τη Μεγαλόχαρη που δεσπόζει στη χώρα της Τήνου.

Με τον ίδιο τρόπο που και οι αρχαίοι έδιναν δεύτερο όνομα στους θεούς τους, έτσι κι εδώ η Παναγία πήρε διάφορα επίθετα από διάφορες αιτίες. Άλλοτε από την εικόνα: Καβουράδαινα στη Λέρο ή Παναγία του Χάρου στους Λειψούς. Άλλοτε από τον τρόπο που η παράδοση θέλει να έχει βρεθεί η εικόνα της ή απ' τον τρόπο προέλευσής της. Άλλοτε από τον χρόνο εορτασμού ή και από ιδιαίτερες τοπικές παραδόσεις ή θρύλους, όπως η Πορταΐτισσα της Αστυπάλαιας που ο θρύλος τη θέλει προστάτιδα της πόρτας του Κάστρου.

Δεν υπάρχει περίπτωση, όπου κι αν σας βγάλει ο δρόμος σας την εποχή του Δεκαπενταύγουστου, να μην βρείτε μιαν εκκλησιά που να γιορτάζει την Παναγιά της, μια αφορμή για θρησκευτική κατάνυξη αλλά και για γνήσιο ελληνικό γλέντι, με χορούς, τραγούδια, εκλεκτούς μεζέδες και μπόλικο κρασί.

Όποιο βιβλιοπωλείο και να επισκεφθείτε θα βρείτε πλήθος απο φωτογραφικά λευκώματα και βιβλία για τις Παναγιές της Ελλάδος, τις εκκλησίες μας και τα μοναστήρια.