Με αφορμή την κυκλοφορία του μυθιστορήματός της «Πέρα από τις κόκκινες γραμμές», η συγγραφέας Ελένη Γαληνού μίλησε στο clickatlife.gr για το νέο της βιβλίο, για τα απρόοπτα και τις ανατροπές που αυτό κρύβε, αλλά και για τη θέση της μητέρας και του έρωτα στη ζωή μας.

Η ιστορία σας στο «Πέρα από τις κόκκινες γραμμές» παρακολουθεί 2 ερωτικά τρίγωνα που μπλέκονται μεταξύ τους και δημιουργούν τραυματικές εμπειρίες στους πρωταγωνιστές. Γιατί επιλέξατε αυτό το μοτίβο  στο μυθιστόρημά σας;

Πράγματι, υπάρχουν δυο ερωτικά τρίγωνα σε αυτό το μυθιστόρημα. Το ένα αφορά τους γονείς και έχει υπάρξει στο παρελθόν, γι’ αυτό το μεγαλύτερο μέρος του, το πληροφορούμαστε σποραδικά μέσα από τις σκέψεις και τις αναμνήσεις των ηρώων. Το δεύτερο, αφορά τα παιδιά και εξελίσσεται στο παρόν, στην Αθήνα του σήμερα. Τα δυο αυτά τρίγωνα δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους και οι λόγοι που δημιουργούνται εξυπηρετούν εντελώς διαφορετικούς σκοπούς. Το πρώτο το επέλεξα γιατί βρήκα ενδιαφέρουσα την περίπτωση, το δεύτερο όμως, μου το επέβαλαν σχεδόν οι ίδιοι οι ήρωες. Δεν θέλω να αποκαλύψω περισσότερα.

Ωστόσο η κεντρική ιδέα αυτής της ιστορίας, δεν είναι τόσο τα ερωτικά τρίγωνα, όσο η κακή επικοινωνία μέσα στην οικογένεια και η τάση, της μητέρας κυρίως, να κουκουλώνει όσες αλήθειες δεν αντέχει να αντιμετωπίσει. Αυτή είναι η αιτία που αργά ή γρήγορα σπρώχνει τους ήρωες να περάσουν τις κόκκινες γραμμές, τόσο τις κοινωνικές όσο και τις προσωπικές τους.

H ιστορία σας είναι κι ένα σχόλιο για τον καθοριστικό ρόλο της μάνας στη ζωή των μελών της οικογένειας. Πόσο σημαντική είναι η συμβολή της, ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές που πρέπει να μην ξεπερνά και ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος της μάνας για εσάς;

Ο ρόλος της μάνας είναι πολύ σημαντικός, ο σημαντικότερος θα έλεγα, και εδώ, η ηρωίδα μου η Φλώρα, ενώ δείχνει να προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για τα παιδιά της, στην ουσία, δεν καταφέρνει να δει σε βάθος τα προβλήματά τους. Κλείνει τα μάτια, πείθει τον εαυτό της πως όλα είναι καλά, και τρέμει μήπως μάθει τίποτα ο κόσμος και εκτεθούν. Το κακό είναι, ότι όλοι μέσα στην οικογένεια γνωρίζουν αυτήν της την αδυναμία. Τη στιγμή που η Φλώρα θα βιώσει όλες αυτές τις αλήθειες να την χτυπούν καταπρόσωπο, τότε θα περάσει κι αυτή τις δικές της κόκκινες γραμμές με το δικό της τρόπο, σωστό ή λάθος.

Ποιες είναι όμως και οι κόκκινες γραμμές για εσάς, που δεν πρέπει κανείς να παραβιάζει, τόσο στον έρωτα όσο και στην κοινωνική ζωή;

Οι κόκκινες γραμμές που θέτει  η κοινωνία είναι γνωστές, είναι γραμμένες στους νόμους. Από εκεί και μετά έγκειται  στο ήθος των ανθρώπων και τα όρια που βάζει ο καθένας. Όμως στον έρωτα, κόκκινες γραμμές δεν υπάρχουν, κι όποιος τις έβαλε, δεν ερωτεύτηκε μάλλον βαθιά και αληθινά. Και δεν θέλω να πω με αυτό ότι ο έρωτας πρέπει να σε κάνει ανεξέλεγκτο, αλλά εκεί, θέτει ο καθένας τα πολύ προσωπικά του όρια, και δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπει να τα ξεπερνά και απορεί με τον ίδιο του τον εαυτό. Νομίζω πως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με κάποιους από τους ήρωές μου.

Όπως φαίνεται και από το πρώτο σας μυθιστόρημα, αλλά και από αυτό, αγαπάτε τις ίντριγκες, τα κρυφά μυστικά και τις ανατροπές. Σας αρέσει η σκέψη του απρόοπτου και του αιφνίδιου;

Σε όλα τα μυθιστορήματά μου έχω μια τουλάχιστον δυνατή ανατροπή, τη θεωρώ το άλφα και το ωμέγα για να γίνει μια ιστορία συναρπαστική και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Και επειδή θεωρώ πως ο άνθρωπος από τη φύση του έλκεται από τα μυστικά και τις ίντριγκες, τα χρησιμοποιώ συχνά στην πλοκή μου, μαζί με κρυφές καταστάσεις, απρόοπτα  και περισσότερες ανατροπές, γιατί  όλο αυτό το κλίμα, ενεργοποιεί και εξάπτει την περιέργεια να δούμε τι θα γίνει στο τέλος. 

Σε όλα σας τα μυθιστορήματα ακολουθείτε ένα κινηματογραφικά ηθογραφικό τρόπο γραφής, προσεγγίζοντας τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές των πρωταγωνιστών σας. Σας αρέσει να μπαίνετε στο μυαλό των άλλων και στη ζωή τους και να αναλύετε τις σκέψεις τους;

Προσωπικά δεν μου αρέσει να μπαίνω στο μυαλό και την ζωή των άλλων ανθρώπων αν δεν μου το ζητήσουν. Ίσως αρκετές φορές καταλαβαίνω τι τους συμβαίνει αλλά δεν μιλάω χωρίς λόγο. Στο μυαλό και την ζωή των ηρώων μου όμως είμαι συνέχεια. Για να γράψω την ιστορία τους, χρειάζεται να τους δημιουργήσω, να τους ενσαρκώσω σαν ηθοποιός και να τους σκηνοθετήσω σαν σκηνοθέτης σε κάθε τους πράξη. Μόνο έτσι δείχνουν και είναι αληθινοί. Γι’ αυτό, υπάρχουν φορές που με πάνε οι ίδιοι σε αυτό που θέλουν να κάνουν και εγώ απλά τους ακολουθώ κι ας με πηγαίνουν κάπου που ούτε είχα φανταστεί.

Τι είναι ο έρωτας για εσάς; Πόσο ζωογόνος και κινητήρια είναι η δύναμή του στη ζωή μας;

Ο έρωτας είναι η ίδια η ζωή. Δεν χρειάζονται άλλα λόγια. Όμως ακόμη κι αν δεν είναι για κάποιο πρόσωπο, μπορεί να είναι για μια ιδέα, μια κατάσταση ή κάτι άλλο πολύ σημαντικό για τον καθένα μας που μας τροφοδοτεί με δύναμη και ζωή. Γιατί ο έρωτας είναι ζωή.

Έχετε μια έντονη καλλιτεχνική πλευρά, με ενασχόληση με τη ζωγραφική, την ποίηση αλλά και τη φωτογραφία. Θα ξεχωρίζατε κάποια από αυτές τις μορφές Τέχνης;

Τις λατρεύω όλες και προσπαθώ να τις συνδυάζω όταν μπορώ. Για παράδειγμα, στην αρχή του «Πέρα από τις κόκκινες γραμμές» υπάρχει ένα ποίημα που έγραψα γι’ αυτό ακριβώς το βιβλίο. Είναι ολόκληρη η ιστορία με λίγες μόνο λέξεις. Αν το διαβάσει κάποιος αφού τελειώσει το βιβλίο, τότε θα δει πως η κάθε η λέξη, είναι πολύ προσεχτικά διαλεγμένη για να εκφράσει όσα ακριβώς διαδραματίζονται.

Όταν γράφω ένα μυθιστόρημα το βλέπω πρώτα σαν ταινία να προβάλλεται στο μυαλό μου με όλες τις λεπτομέρειες. Σε κάποια σημεία που δεν χωρούν λόγια, γράφω από πίσω στίχους για ένα τραγούδι και το αφήνω να ολοκληρώσει τη σκηνή μέσα μου. Ίσως γι’ αυτό τα μυθιστορήματα μου θυμίζουν έντονα ταινίες ή σίριαλ. Φέτος λοιπόν, στην κεντρική παρουσίαση του βιβλίου, στο βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου, Πανεπιστημίου 37 στην Αθήνα, στις 26 Νοεμβρίου ώρα 19.00, θα δείξω αυτούς τους στίχους μου στο κοινό με ένα ξεχωριστό και όμορφο τρόπο. Ο Νάσος Σωπύλης και ο Σπύρος Κλείσσας μελοποίησαν και θα παρουσιάσουν ζωντανά τρία από αυτά τα τραγούδια μου.

Όμως, και σε άλλα μυθιστορήματά μου, που δεν έχουν εκδοθεί ακόμη, έχω περάσει μέσα με έξυπνο τρόπο στίχους και ποιήματα, και σε κάποιο άλλο ακόμη, έχω βάλει 15 πινάκες που ζωγραφίζει η ηρωίδα για κάποιο μυστηριώδη λόγο, κι εγώ, πιστή στη θέλησή της, ακολουθώ τα βήματά της και τους ζωγραφίζω για χάρη της.  

Βάλια Κανελλοπούλου