Το νέο βιβλίο της Ελεάνας Βραχάλη έχει τον τίτλο «Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας» και πραγματεύεται τη μοναξιά και τον εγκλεισμό. Η ίδια μίλησε στο clickatlife.gr για το νέο της μυθιστόρημα.

Το νέο σας βιβλίο έχει τον τίτλο «Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας» και πραγματεύεται το θέμα της μοναξιάς και της φυλακής του μυαλού. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να βρει κανείς τα κλειδιά αντί για τις αλυσίδες εκεί;

Δύσκολο πολύ και επίπονο. Η δύναμη του μυαλού είναι τεράστια όμως και δεν πρέπει να την υποτιμούμε. Οι αλυσίδες είναι εκεί, πάντα θα είναι εκεί. Το κλειδί θέλει ψάξιμο, στα σκοτεινά. Θέλει υπομονή και επιμονή, αλλά είναι χρέος μας να μην παρατήσουμε την προσπάθεια, γιατί και το κλειδί εκεί είναι...

Η ιστορία σας περιγράφει τη ζωή ενός ιδιαίτερα ευαίσθητου ανθρώπου που μη μπορώντας να αντέξει τις δυσκολίες της ζωής του, χάνεται μέσα στον παραλογισμό. Εύκολα θα τον αποκαλούσε κανείς «τρελό». Αλλά τι είναι η τρέλα τελικά και ποιος δικαιούται να την καθορίσει;

Ο Φρουντ έλεγε ότι τα σύνορα μεταξύ των αποκαλούμενων φυσιολογικών και παθολογικών ψυχικών καταστάσεων είναι εν μέρει συμβατικά και τόσο ρευστά που καθένας μας, μέσα στη μέρα, τα διαβαίνει σίγουρα αρκετές φορές. Το πιστεύω ακράδαντα και γι’αυτό το λόγο κανείς δεν δικαιούται να καταφεύγει σε εύκολους ορισμούς και αφορισμούς.

Σήμερα, διαπιστώνουμε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να εγκλωβίζονται στην αδυναμία τους να ταυτιστούν με την αλλοπρόσαλλη εποχή μας. Είναι το καμπανάκι για μια αλλαγή αυτό θα λέγατε κι αν ναι τι είδους;

Μακάρι να είναι καμπανάκι αλλαγής κι όχι παραίτησης. Θέλει τεράστια δύναμη να πας κόντρα στο ρεύμα, κι αυτή η δύναμη δεν μας βρίσκεται πάντα. Όμως, τώρα, μόνο "απροσάρμοστοι" θα πάμε μπροστά και θα ξαναβρούμε στα συντρίμμια τον θαμμένο πολιτισμό μας.

Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι τις περισσότερες φορές προκαλεί αυτόν τον εσωτερικό εγκλεισμό και την αποξένωση;

Ο φόβος. Και όλα τα παράγωγά του φυσικά.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με την Φωτεινή Τσαλίκογλου; Μελοποιήσατε το βιβλίο της στον δίσκο σας «Όλα τα ναι του κόσμου» κι εκείνη έγραψε τον επίλογο του βιβλίου σας. Τι κοινό σας δένει μαζί της;

Και τα κοινά και οι διαφορές μας, μας δένουν πολύ ισχυρά και βαθιά. Το "Όλα τα Ναι του κόσμου" με σημάδεψε και ήταν κομβικό σημείο, γιατί τόλμησα το βήμα να ενώσω τις δυο μεγάλες μου αγάπες. Τα βιβλία και τα τραγούδια. Η απόλυτη ταύτιση της σκέψης και του λόγου μάς ένωσε από την αρχή με την Φωτεινή Τσαλίκογλου, την οποία θαύμαζα ανέκαθεν. Οπότε η χαρά μου είναι τεράστια. Κι η συγκίνηση ακόμη πιο πολλή.

Το κοινό σας γνωρίζει πολύ καλά μέσα από τους στίχους σας σε τραγούδια-ορόσημο της ελληνικής μουσικής σκηνής, ενώ «ντύσατε» με μουσική θεατρικές παραστάσεις. Τι είναι αυτό που σας έσπρωξε τώρα στη συγγραφή; Τι κοινό και τι διαφορετικό έχει από τις άλλες μορφές τέχνης που επιλέξατε στο παρελθόν και συνεχίζετε να επιλέγετε;

Το κοινό είναι η ανάγκη επικοινωνίας, έκφρασης και υπέρβασης του φόβου και του σκοταδιού. Οι διαφορές είναι κυρίως τεχνικές.  Αλλά νομίζω η μεγαλύτερη διαφορά για μένα προσωπικά στη συγγραφή του βιβλίου, ήταν η απόλυτη ελευθερία που είχα να ψάχνω στα τυφλά να βρω το κλειδί της Φυλακής και να αναμετριέμαι διαρκώς με τον εαυτό μου. Ελευθερία σκέψης, έκφρασης, ρίσκα, επίπονοι δρόμοι... Είχα μια απόλυτη ελευθερία στη Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας, όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται.

Το επόμενο βήμα σας θα είναι στη λογοτεχνία ή στη μουσική; Ή μήπως και στα δύο;

Έκανα δυο ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές φέτος, με την Ηρώ το "Κατευθείαν καρδιά" και το Γιώργο Σαμπάνη για δεύτερη φορά. Το βιβλίο μου όμως μπορεί να με πάει σε δρόμους που διασταυρώνονται και πάλι η μουσική με τη λογοτεχνία, άρα θα δείξει. Το μέλλον ανήκει στην έκπληξη, που λέει κι η αγαπημένη Φωτεινή Τσαλίκογλου.

Βάλια Κανελλοπούλου