Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του δίσκου, ο Γιώργης Χριστοδούλου μίλησε στο click@Life για τα τραγούδια του, τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού και την απόλαυση της απρόβλεπτης ομορφιάς.

Ο Γιώργης Χριστοδούλου, επέστρεψε με νέα δισκογραφική δουλειά με τον τίτλο «Flâneur», στην οποία αφηγείται τις ιστορίες ενός επαγγελματία «παρατηρητή», ενός «βοτανολόγου του πεζοδρομίου», που παρατηρεί όλα όσα συμβαίνουν γύρω του ακολουθώντας μια διαδρομή άκρως περιπλανητική που οδηγεί σε 10 πρωτότυπα ισπανόφωνα και γαλλόφωνα κομμάτια και 1 ορχηστρικό, με world και jazz επιρροές.

Από την Αθήνα, στη Βαρκελώνη και στο Παρίσι και ξανά πίσω, ο Γιώργης Χριστοδούλου συνεργάζεται με πολλούς και εκλεκτούς μουσικούς και δημιουργεί ένα δικό του πολυεθνικό και πολυσυλλεκτικό σύμπαν.

Πώς προέκυψε η ιδέα του «Flâneur». Από τι επηρεάστηκες για να «επανεφεύρεις» τον εαυτό σου ως «επαγγελματία-σουλατσαδόρο» που παρατηρεί τον κόσμο γύρω του;

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι δεν τον «επανεφήυρα» αλλά συνειδητοποίησα πόσο πολύ με απορρόφησαν τα ταξίδια, οι μετακινήσεις, οι συνεργασίες, οι νέες γνωριμίες, οι κουβέντες και η επαφή με μόνιμους κατοίκους του εξωτερικού- κυρίως καλλιτέχνες - τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν από τη Μαδρίτη και έφτασαν στο Σύνταγμα είναι το θέμα των ημερών. Περνώντας τον χρόνο σου ανάμεσα σε Ελλάδα και Ισπανία και μαθαίνοντας αρκετά για αυτόν τον λαό, πώς νιώθεις για αυτές τις εξελίξεις; Προβληματίζεσαι για το μέλλον;

Οι Ισπανοί έχουν πολλά κοινά αλλά και πολλές διαφορές με τους Έλληνες -σε κάθε περίπτωση η δική μας «επανάσταση» θα έλεγα ότι είναι λιγότερο συνειδητοποιημένη από εκείνη των Ισπανών. Προσωπικά, μου φαίνεται πολύ θετικό το γεγονός ότι οι κυρίως οι νέοι της Ευρώπης αμφισβητούν την πολιτική και τις θέσεις των προηγούμενων γενιών που μας οδήγησαν σε αυτό το αδιέξοδο. Είναι ελπιδοφόρο το ότι αξιώνουν μια επανεξέταση όλου του συστήματος από μηδενική βάση. Αλλιώς, αν το μέλημα μας είναι μόνο το πως θα σβήσουμε το χρέος, φοβάμαι πως σύντομα θα βρεθούμε στην ίδια θέση. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ισπανία με το θέμα των υποθηκών και των στεγαστικών δανείων. Το πρόβλημα ξεκινάει από πολύ πιο βαθιά. Πιστεύω πως οι νέοι - οι οποίοι βλάπτονται και περισσότερο- θα κάνουν τη διαφορά.

Πώς είναι να μοιράζεις τη ζωή σου ανάμεσα σε δύο χώρες και γιατί επέλεξες τη Βαρκελώνη;

Ανήκω στο είδος εκείνο του ανθρώπου που λατρεύει την κίνηση και τις διαδρομές. Κι όταν λέω διαδρομές εννοώ και τις νοητικές και τις χιλιομετρικές αποστάσεις. Στην προκειμένη περίπτωση με βοήθησε πολύ η καλή γνώση της γλώσσας. Η γλώσσα είναι ένα πολύ σημαντικό προσόν - ανοίγει διόδους επικοινωνίας. Νιώθω άνετα μοιράζοντας το χρόνο μου εδώ κι εκεί κι ελπίζω σύντομα να μπορώ να το κάνω και με την λατινική Αμερική - αυτό είναι το όνειρο μου.

Με το νέο σου album προσκαλείς τον κόσμο «να βγει στο δρόμο» και να θαυμάσει τις μικρές χαρές. Πώς μπορεί να βρεθεί η χαρά σε μια τόσο γκρίζα πραγματικότητα;

Μα, αυτό που κάνει ένας flâneur είναι ακριβώς αυτό... Ο «βοτανολόγος του πεζοδρομίου» είναι ένας κυνηγός της φευγαλέας αξιοπρόσεκτης στιγμής, της τυχαίας απρόβλεπτης ομορφιάς που θα βρεθεί στην επόμενη στροφή.

Πώς ήταν η εμπειρία να ηχογραφείς ένα ξενόγλωσσο album και γιατί το επέλεξες;

Θα έλεγα ότι αυτό με επέλεξε, μιας και η σκέψη μου άρχισε να «μιλάει» ισπανικά κι έτσι σιγά-σιγά προέκυψαν τα τραγούδια. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι να βλέπεις πως τόσο διαφορετικές κουλτούρες ενώνονται σε μια παγκόσμια γλώσσα που είναι βεβαίως η μουσική.

Το πρώτο videoclip «Le Flâneur» από το νέο ομώνυμό σου album δίνει την αίσθηση μιας παλιάς Αθήνας. Νοσταλγείς αυτήν την ατμόσφαιρα; Με όσα ακούγονται και γίνονται πια στο ιστορικό κέντρο, νιώθεις την Αθήνα μια «φιλόξενη» πόλη;

Δε μπορώ να νοσταλγώ κάτι που δεν έχω ζήσει. Είμαστε δυστυχώς μια γενιά που έζησε με τον πιο άγριο τρόπο το «καταστροφικό τσουνάμι» της αντιπαροχής. Όμως ναι, νοσταλγώ την ασφάλεια και το πιο φιλόξενο πρόσωπο της πόλης αυτής που έζησα μικρός, όταν αφήναμε τα κλειδιά στην εξώπορτα χωρίς να φοβόμαστε, όταν οι γείτονες χαιρετίζονταν στους διαδρόμους.

Έχεις ξεχωρίσει κάποιο νέο καλλιτέχνη ή συγκρότημα της εγχώριας σκηνής και της διεθνούς σκηνής; Τι ακούς τον τελευταίο καιρό;

Υπάρχουν εξαιρετικοί νέοι καλλιτέχνες που κάνουν μουσική με πολλή όρεξη και επαγγελματισμό: Le page, Your hand in mine, Tango with lions, Μαριέττα Φαφούτη είναι μερικοί Έλληνες. Από το εξωτερικό αυτή την εποχή ακούω περισσότερο το τελευταίο άλμπουμ των Divine Comedy και των Marc Lanegan/ Isobel Campbell. Ακούω επίσης πολύ τελευταία, τους Thomas Fersen, Aldebert, Ana Laan, Mate, Lonely drifter karen...

Αν έπρεπε να ξεχωρίσεις κάποια στιγμή ως την κορυφαία στη μέχρι τώρα πορεία σου, ποια θα ήταν αυτή;

Δε θα μπορέσω να ξεχωρίσω μία γιατί τις θυμάμαι όλες με πολλή αγάπη: το ξεκίνημα μου δίπλα στην Αρλέτα, τις συναυλίες σε αρχαιολογικούς χώρους, τις μουσικές για το θέατρο, τις περιοδείες στην Ισπανία...

Στο καινούργιο σου album έχεις συνεργαστεί με μουσικούς από πολλές χώρες. Πώς ήταν η εμπειρία της «μίξης» όλων αυτών των διαφορετικών καταβολών;

Ήταν μια σπουδαία εμπειρία η οποία μιας κι έγινε η αρχή, θα επαναληφθεί σύντομα -είναι συγκινητικό να νιώθεις την αγάπη τόσων ανθρώπων που δουλεύουν χωρίς να γνωρίζουν τις μητρικές γλώσσες των συνεργατών- με μόνο συνδετικό κρίκο εμένα, για το ίδιο αποτέλεσμα.

Πληροφορίες: Το άλμπουμ «Flâneur*» είναι διαθέσιμο σε όλα τα δισκοπωλεία και διατίθεται επίσης online στη διεύθυνση: http://ankhmusic.bandcamp.com/album/giorgis-flaneur . Τα νέα του Γιώργη Χριστοδούλου μπορείτε να βρείτε στις σελίδες των social media giorgisflaneur.blogspot.com , www.giorgis.es , https://www.facebook.com/pages/Giorgis-Christodoulou/44118657416 , http://twitter.com/Giorgis_Flaneur , www.myspace.com/giorgischristodoulou , http://www.dailymotion.com/Giorgisflaneur , http://www.youtube.com/giorgisflaneur .

ΡΟΖΙΝΑ ΑΡΑΠΗ