Έχοντας φωτογραφίσει περισσότερες από 80 χώρες, παρουσιάζει τώρα στο Roots Artspace το project του από το περιπατητικό μονοπάτι Camino Santiago de Compostella στην βορειοδυτική Ισπανία και μιλά στο clickatlife.gr

To Camino Santiago de Compostella είναι μια διαδρομή αφιερωμένη στον Άγιο Ιάκωβο η οποία ακολουθείται μέσω πολλών πόλεων της Ευρώπης και καταλήγει στην πόλη Santiago de Compostella της βορειοδυτικής Ισπανίας.

Ο Dimitris The Athens αποφάσισε να ακολουθήσει τη διαδρομή αυτή των 855 χλμ. και να απαθανατίσει με το φωτογραφικό του φακό την προσπάθεια του ανθρώπινου σώματος που πηγάζει από την πίστη για κάτι ανώτερο, όποιο και αν είναι αυτό για τον κάθε άνθρωπο. Για εκείνον ήταν η μικρότητά μας μέσα στη φύση, τις 35 αυτές ημέρες που περπάτησε πλάι σε άλλους πιστούς.

Με κέρδισε η υπομονή που δεν φανταζόμουν ότι έχω, ήταν πολύ περίεργα τα συναισθήματα σε αυτό το μονοπάτι. Είναι μια επιμονή, μια υπομονή, μια εσωτερικότητα, το πόσο μικρός είσαι μέσα στη φύση και πόση δύναμη μπορείς να πάρεις για να συνεχίσεις και να φτάσεις στο τέλος του. Είναι καθαρά εσωτερικό συναίσθημα. Δεν μπορώ να μιλήσω για το πόσο ωραίο ήταν το μονοπάτι. Ήταν πολύ ωραίο όπως όλα τα μέρη. Είναι όμως, καθαρά το εσωτερικό του πράγματος. Το τι ανακαλύπτεις εσύ για τον εαυτό σου. Είσαι μόνος σου, έχεις τη ζωή σου στην πλάτη σου, τα πράγματά σου όλα μέσα σε ένα σάκο και νιώθεις καλά, νιώθεις ελεύθερος.

Πώς αποφάσισες να το τολμήσεις;

Ήθελα να προκαλέσω την καθημερινότητα, να ζήσω κάτι διαφορετικό. Είχα ακούσει από έναν φίλο που είχε δει μια ταινία για αυτό το μονοπάτι. Ήθελα να ανακαλύψω τι συμβαίνει εκεί πέρα. Ήταν καθαρή περιέργεια. Είναι περίεργα τα συναισθήματα. Δεν είναι απλό. Δεν ξέρω γιατί πήγα, ξέρω όμως, ότι καλά έκανα και πήγα.

Πώς δομείται η έκθεσή σου στο Root Artspace;

Ακολουθεί χρονολογικά τη διαδρομή, όπως και το φωτογραφικό άλμπουμ. Το άλμπουμ το κάνει πιο καθαρά αφού αποτελείται από 190 εικόνες, ενώ στην έκθεση παρουσιάζονται 96 εικόνες. Ακολουθεί ακριβώς τη διαδρομή. Κι εγώ δεν έχω χρησιμοποιήσει κανένα από τα κλασικά σύμβολά της, τα πιο τουριστικά ας πούμε. Προσπάθησα να είναι όλο δρόμος, καταστάσεις, χτυπημένα πόδια, πόνος, ομορφιά και πόνος, ομορφιά και συντροφικότητα, πόνος και συντροφικότητα. Προσπάθησα να πιάσω το πιο βαθύ του πράγματος κι όχι την ομορφιά του μονοπατιού.

www.facebook.com/dimitristheathens

Το να πιστεύεις στον εαυτό σου. Τίποτα άλλο.

Ποιο θα είναι το επόμενο καλλιτεχνικό σου βήμα;

Σχεδιάζω ένα μεγάλο ταξίδι στο Θιβέτ, από την Ινδία στην Κίνα. Προς το παρόν έχω τραυματίσει το πόδι μου από τη διαδρομή Camino Santiago de Compostella και έχω καθηλωθεί στην Αθήνα. 

Ως Athens hunter ποια λιγότερο προφανή μέρη της Αθήνας έχεις ανακαλύψει και αγαπάς;

Την αγαπάω την Αθήνα. Πολύ. Όσο μου τη δίνει τόσο την αγαπάω. Είναι πολύ ωραία πόλη. Μου αρέσει αυτή η αναρχία της. Που δεν υπάρχει τίποτα ίδιο. Που μέσα στο διαφορετικό υπάρχει αυτό το χάλια, όπως τα πικιώνικα, τα αυστροούγγρικα, που τα έχουν κάνει μόδα. Ο καθένας έχει κάνει ό,τι του φανεί του λωλο-στεφανή.

Τι πιστεύεις για τους Αθηναίους; Έχει χαθεί το χαμόγελο;

Το χαμόγελο έχει χαθεί για αυτό παρουσιάζω τον Σεπτέμβρη ένα project που ξεκίνησα πέρυσι, με τον τίτλο «1111 χαμόγελα». Έχει χαθεί αλλά ξαναβρίσκεται. Ξαναβρίσκεται γιατί βαρέθηκαν να κατσουφιάζουν, όχι ότι έχει γίνει κάτι καλύτερο. Αλλά βαριέσαι κάποια στιγμή και λες «Θα χαμογελάω εγώ κι ας γίνει ό,τι να ‘ναι».

Βάλια Κανελλοπούλου