WRITEST: Το clickatlife επιλέγει ρήσεις από έντεκα συγγραφείς της παγκόσμιας κλασσικής λογοτεχνίας για να ανοίξει διάλογο με σύγχρονους εκπροσώπους της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής. Η Μαρία Σούμπερτ απαντά.

Δεν είναι δικό τους θέμα (των αναγνωστών) το ότι χρειάστηκε να μάθεις να γράφεις. Άφησέ τους να νομίζουν ότι έτσι γεννήθηκες». Έρνεστ Χέμινγουεϊ

1. Ο συγγραφέας γεννιέται ή γίνεται;
Η δημιουργικότητα είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Κάθε άνθρωπος γεννιέται με μια ανεξάντλητη πηγή δημιουργικότητας, η οποία όσο καλλιεργείται μεγαλώνει. Από μικρό παιδί θα παίξει ρόλους και θα φτιάξει ιστορίες. Αν αυτή τη δημιουργικότητα την παρατήσεις στην τύχη της, τότε θα στεγνώσει. Αν όμως δώσεις στο παιδί τη δυνατότητα να παίξει, να ζωγραφίσει, να συνθέσει, τότε έχεις μπροστά σου εν δυνάμει μουσικούς, ηθοποιούς, συγγραφείς.

 «Είμαι επιτυχημένος, πιθανότατα γιατί πάντα πίστευα ότι δεν ήξερα το παραμικρό για το γράψιμο και ειλικρινά προσπαθούσα πάντα να πω μια ενδιαφέρουσα ιστορία με διασκεδαστικό τρόπο». Έντγκαρν Ράις Μπάροουζ

2. Γιατί γράφεις;

Γράφω γιατί δεν έχω άλλο τρόπο να εκφράσω αυτό που με κατακλύζει είτε είναι συναίσθημα, είτε προβληματισμός. Γράφω γιατί με τα δάχτυλά μου πάνω στο πληκτρολόγιο ανακάλυψα πως μπορώ να χτίσω και να γκρεμίσω κόσμους. Πως μπορώ να ζήσω όσα δεν θα τολμούσα ποτέ να ζήσω, αλλά και να αλλάξω αυτά που δεν αλλάζουν.

«Ο συγγραφέας που δεν ενδιαφέρεται ούτε συμπονά τα κουσούρια των ηρώων του, δεν είναι πειστικός», Τζόζεφ Κόνραντ

3. Ποιόν ήρωά σου συμπάθησες και ποιόν αντιπάθησες περισσότερο;
Εν τέλει, και παρ’ ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου, συμπαθώ όλους μου τους ήρωες. Κάθε ένας τους είναι κομμάτι μου –φωτεινό ή σκοτεινό. Για να γράψω για καθέναν τους χρειάστηκε να μπω στη θέση τους και να τους κατανοήσω –όχι να τους δικαιολογήσω! Όσο λοιπόν και αν διαφωνώ κάθετα με πολλούς από τους ήρωές μου, δεν μπορώ να τους μισήσω. Ούτε καν να αδιαφορήσω για αυτούς. Αν αδιαφορούσα δεν θα ασχολούμουν εξ αρχής μαζί τους.

 «Το να τελειώνεις ένα βιβλίο μοιάζει με το να οδηγείς ένα παιδί στον πίσω κήπο του σπιτιού και να το σκοτώνεις», Τρούμαν Καπότε

4. Όταν ολοκληρώνεις ένα βιβλίο σου νιώθεις….
Ανακούφιση, γιατί μέχρι να ξεκινήσω και όσο γράφω, έχω το άγχος πως δεν θα καταφέρω ποτέ να ολοκληρώσω αυτό που έχω στο νου μου και να του δώσω μια συγκεκριμένη μορφή και δομή.

 «Κάθε μυστικό στην ψυχή του συγγραφέα, κάθε εμπειρία της ζωής του, υπάρχει μέσα στο έργο του». Βιρτζίνια Γουλφ

5. Τι σε εμπνέει;

Τα πάντα. Από τις εικόνες στο δρόμο, τα όνειρά μου στον ύπνο μου, τα πρωινάδικα και τις ειδήσεις. Από τις συζητήσεις στο λεωφορείο και το μετρό, στις ραδιοφωνικές εκπομπές και τον πολιτικό και κοινωνικό σχολιασμό. Με εμπνέουν οι προσωπικές μου εμπειρίες και οι αφηγήσεις γνωστών και φίλων. Μυθιστορήματα και διηγήματα. Η καθημερινή ζωή είναι τελικά από μόνη της πηγή έμπνευσης.

«Ο χρόνος του συγγραφέα δαπανάται κατά πολύ στο διάβασμα. Για να γράψει ένα βιβλίο, πρέπει να ξεψαχνίσει μισή βιβλιοθήκη». Σάμιουελ Τζόνσον

6. Τι διαβάζεις αυτή την περίοδο;
Μόλις τελείωσα τις ‘Φυλακές της παιδικής μας ηλικίας’ της Άλις Μίλλερ, ένα βιβλίο που μιλάει κυρίως για το αναγκαίο πένθος μιας παιδικής ηλικίας η οποία έχει υπάρξει στερημένη από συναισθήματα –ή γεμάτη καταπιεσμένα συναισθήματα.

 «Το γράψιμο είναι θέμα ρυθμού. Το συγκρίνω με την τζαζ», Φρανσουάζ Σαγκάν

7. Ποια τραγούδια θα ήθελες να είχες γράψει αν ήσουν μουσικός;
Η μουσική είναι για μένα ξένη γλώσσα. Ενώ έχω προσπαθήσει να την μάθω πολλές φορές, δεν τα κατάφερα τελικά. Για αυτό δεν υπάρχουν τραγούδια που θα ήθελα να έχω γράψει. Υπάρχουν όμως βιβλία που θα ήθελα στο μέλλον μου να ήταν δικά μου.

 «Δεν μπορείς να διορθώσεις ένα έργο σου παρά μόνο όταν το ξεχάσεις», Βολταίρος

8. Σε ποιο βιβλίο σου θα ήθελες, αν επέστρεφες, να έδινες άλλο τέλος και γιατί;
Στη Ρόζα στη μέση. Νιώθω πως έχω αδικήσει πολύ τον εν δυνάμει νέο συγγραφέα και πως έχω βγάλει επάνω του όλα όσα με ενοχλούσαν την περίοδο εκείνη. Τον έχω κακομεταχειριστεί και θυμάμαι πως εκείνη την περίοδο το διασκέδαζα κιόλας. Σήμερα θα ήμουν πιο υπομονετική μαζί του. Θα προσπαθούσα να δω τον κόσμο μέσα από τα μάτια του και όχι διαμεσολαβημένο από τις δικές μου ανάγκες.

 «Οι λέξεις χωρίς εμπειρία είναι χωρίς νόημα», Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ

9. Ποια ηρωίδα βιβλίου θα ήθελες να συναντήσεις;

Θα έβγαινα για καφέ με τη Σίσσυ Πουστοδούλου, από την Οικογένεια Μπες Βγες του Γιάννη Ξανθούλη για να της κάνω ψυχοθεραπεία. Και αν δεν πετύχει, να σχεδιάσω μαζί της την κατάληψη του πλανήτη.

 «Τα εργαλεία μου για να γράψω είναι το χαρτί, ο καπνός, το φαγητό και λίγο ουίσκι». Γουίλιαμ Φώκνερ

10. Ποια είναι η πιο παράξενη συγγραφική σου συνήθεια;
Δεν νομίζω πως έχω συγγραφικές συνήθειες. Το μόνο που κάνω αρκετά συχνά όταν έχω να γράψω ένα μεγάλο κεφάλαιο είναι να κάνω διαλείμματα κάνοντας δουλειές του σπιτιού –μαγείρεμα, πλυντήρια, σκούπισμα, σφουγγάρισμα- για να ξεπιαστώ και να ξεκολλήσει λίγο το μυαλό μου.

 «Αν θέλεις να γίνεις συγγραφέας, γράψε!», Επίκτητος

11. Ποια συμβουλή θα έδινες στους επίδοξους συγγραφείς;
Να γράφουν, να διαβάζουν, να κοιτούν και να ακούν.

Η συγγραφέας

Η Μαρία Σούμπερτ γεννήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας το 1979. Σπούδασε Θεατρολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο ΠΜΣ του Παντείου Πανεπιστημίου "Πολιτιστική Πολιτική, Διοίκηση και Επικοινωνία" και στο Ινστιτούτο Δραματοθεραπείας ΑΙΩΝ. Εργάζεται στο χώρο της επικοινωνίας πολιτιστικών γεγονότων και ως δραματοθεραπεύτρια. Το 2012 εκδόθηκε το πρώτο της παραμύθι, "Του φεγγαριού η κόρη" (εκδόσεις Διάπλαση). Γράφει και μεταφράζει παραμύθια από τα γερμανικά.

Δείτε περισσότερα για την βιβλιογραφία της