Το clickatlife επιλέγει ρήσεις από έντεκα συγγραφείς της παγκόσμιας κλασσικής λογοτεχνίας για να ανοίξει διάλογο με σύγχρονους εκπροσώπους της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής. Ο Νίκος Αραπάκης απαντά.

«Δεν είναι δικό τους θέμα (των αναγνωστών) το ότι χρειάστηκε να μάθεις να γράφεις. Άφησέ τους να νομίζουν ότι έτσι γεννήθηκες». Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

1. Ο συγγραφέας γεννιέται ή γίνεται;

Ισχύουν και τα δυο. Ο συγγραφέας, συνήθως, έχει κάποιο χάρισμα/ταλέντο αναφορικά με τη γραφή. Από την άλλη όμως, αυτό που ξεχωρίζει τον καλό συγγραφέα από το συγγραφέα είναι η δουλειά. Όσο πιο πολύ διαβάζει και γράφει κάποιος, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να γράψει αξιόλογα πράγματα.

«Είμαι επιτυχημένος, πιθανότατα γιατί πάντα πίστευα ότι δεν ήξερα το παραμικρό για το γράψιμο και ειλικρινά προσπαθούσα πάντα να πω μια ενδιαφέρουσα ιστορία με διασκεδαστικό τρόπο». Έντγκαρν Ράις Μπάροουζ.

2. Γιατί γράφεις;

Ξεκίνησα να γράφω για να γεμίσω τον ελεύθερο χρόνο μου. Στην πορεία, κατέληξα να το κάνω γιατί με ευχαριστούσε. Είναι ένας τρόπος να επικοινωνώ τις απόψεις μου, αλλά και να αποφορτίζω την οργιώδη φαντασία μου.

«Ο συγγραφέας που δεν ενδιαφέρεται ούτε συμπονά τα κουσούρια των ηρώων του, δεν είναι πειστικός», Τζόζεφ Κόνραντ.

3. Ποιόν ήρωά σου συμπάθησες και ποιόν αντιπάθησες περισσότερο;

Δύσκολη ερώτηση. Όλοι όσοι έχουν γεννηθεί από τη φαντασία είναι εξ ορισμού αγαπημένοι. Ακόμη και για τον πιο άθλιο χαρακτήρα, που ο αναγνώστης θα αντιπαθήσει οπωσδήποτε, ο συγγραφέας τρέφει αισθήματα αγάπης. Παρόλα αυτά, για να μην υπεκφύγω, θα αναφέρω τον Κοιλιά και τον Διονύση, από «ΤΟ ΔΙΚΙΟ». Τον μεν πρώτο τον αγάπησα γιατί είναι γνήσιος και μποέμ. Εκφράζει ένα κομμάτι του εαυτού μου. Τον δεύτερο, τον Διονύση, δεν θα πω ότι τον μίσησα, γιατί θα είναι ψέματα. Θα πω, όμως, ότι τον μίσησαν σε συντριπτικό ποσοστό οι αναγνώστες του βιβλίου.

«Το να τελειώνεις ένα βιβλίο μοιάζει με το να οδηγείς ένα παιδί στον πίσω κήπο του σπιτιού και να το σκοτώνεις», Τρούμαν Καπότε.

4. Τι νιώθεις όταν ολοκληρώνεις ένα βιβλίο σου;

Αγαλλίαση. Όταν δουλεύεις κάτι καιρό, όταν σε αυτό το διάστημα έχεις δαπανήσει χρόνο, κόπο, φαιά ουσία, είναι λογικό να αισθάνεσαι ανακούφιση όταν το βλέπεις ολοκληρωμένο. Και λίγο άγχος βέβαια. Μέχρι να ακούσεις και κάποια άλλη γνώμη, η ανασφάλεια (μόνιμη συνοδός του συγγραφέα) θα σε συνοδεύει.

«Κάθε μυστικό στην ψυχή του συγγραφέα, κάθε εμπειρία της ζωής του, υπάρχει μέσα στο  έργο του». Βιρτζίνα Γουλφ.

5. Τι σε εμπνέει;

Τα πάντα και τίποτα. Έχω την αίσθηση ότι η έμπνευση είναι λίγο μύθος. Ή, για να είμαι πιο ακριβής, η έμπνευση έχει να κάνει με τη διάθεση. Όταν είσαι έτοιμος να γράψεις, να ξεκινήσεις κάτι καινούργιο, ο κόσμος γεμίζει από πράγματα που μπορούν να σε εμπνεύσουν. Αν δεν είσαι σε αυτή τη φάση, μπορεί να συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου χιλιάδες ενδιαφέροντα πράγματα αλλά να μην σε αγγίζουν.

«Ο χρόνος του συγγραφέα δαπανάται κατά πολύ στο διάβασμα. Για να γράψει ένα βιβλίο, πρέπει να ξεψαχνίσει μισή βιβλιοθήκη». Σάμιουελ Τζόνσον.

6. Τι διαβάζεις αυτή την περίοδο;

Τον τελευταίο καιρό τα διαβάσματά μου είναι μοιρασμένα. Ιστορία (περίοδος μικρασιατικής καταστροφής), λογοτεχνία αλλά και βιβλία για την κρίση μοιράστηκαν στον αναγνωστικό μου χρόνο. Πάντως, για να επικεντρωθούμε στα της λογοτεχνίας, πριν δυο ημέρες ξεκίνησα να διαβάζω «το μυστικό του Λεβάντε». Ιστορικό μυθιστόρημα (εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ) του διαδικτυακού φίλου Στέφανου Λίβου. Μολονότι είμαι στην αρχή ακόμη, παρουσιάζει ενδιαφέρον.

«Το γράψιμο είναι θέμα ρυθμού. Το συγκρίνω με την τζαζ», Φρανσουάζ Σαγκάν.

7. Ποια τραγούδια θα ήθελες να είχες γράψει αν ήσουν μουσικός;

Θα ήθελα να έχω γράψει το στίχο: «Όλου του κόσμου οι Κυριακές λάμπουν στο πρόσωπό σου, τι χρώματα, τι μουσικές μες στο χαμόγελό σου».

«Δεν μπορείς να διορθώσεις ένα έργο σου παρά μόνο όταν το ξεχάσεις», Βολταίρος.

8. Σε ποιο βιβλίο σου θα ήθελες, αν επέστρεφες, να έδινες άλλο τέλος και γιατί;

Δεν θα άλλαζα ποτέ τέλος σε βιβλίο μου. Θα μπορούσα, ίσως, να κάνω κάποιες μικρές παρεμβάσεις, αλλά ποτέ δεν θα άλλαζα κάτι τόσο καθοριστικό. Θα είναι σαν να επεμβαίνεις μέσω του photoshop σε μια φωτογραφία. Ακόμη κι αν γίνει καλύτερη, θα χάσει όλη την αυθεντικότητά της.

«Οι λέξεις χωρίς εμπειρία είναι χωρίς νόημα», Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ.

9. Ποια ηρωίδα μυθιστορήματος θα ήθελες να γνωρίσεις;

Τη Ραραού, την ηρωίδα από το μυθιστόρημα «η μητέρα του σκύλου», του Μάτεση. Η ικανότητά της να ισορροπεί ανάμεσα στο τραγικό και στο κωμικό, την καθιστούν πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Μέχρι που τη ζητούσα σε γάμο…

«Τα εργαλεία μου για να γράψω είναι το χαρτί, ο καπνός, το φαγητό και λίγο ουίσκι». Γουίλιαμ Φώκνερ

10. Ποια είναι η πιο παράξενη συγγραφική σου συνήθεια;

Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη συνήθεια όταν γράφω. Το μόνο που χρειάζομαι είναι ησυχία ώστε να μην με αποσπά τίποτα από αυτό που κάνω.

«Αν θέλεις να γίνεις συγγραφέας, γράψε!», Επίκτητος

11. Ποια συμβουλή θα έδινες στους επίδοξους συγγραφείς;

Να διαβάζουν/γράφουν πολύ, να έχουν γερό στομάχι ώστε να αντέχουν τη σκληρή κριτική, να έχουν ανοιχτά τα μάτια τους και τα αυτιά τους, διότι η καλύτερη ιστορία παραμονεύει κάπου δίπλα τους. Και, πάνω απ’ όλα, να μην απογοητεύονται. Το γράψιμο έχει πολλά σκαμπανεβάσματα…

Ο συγγραφέας

Ο Νίκος Αραπάκης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1969. Ζει στην Αθήνα. Είναι μέλος του WWF. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα.

Δείτε τη βιβλιογραφία του

Χριστίνα Χρυσανθοπούλου
[email protected]