Ο επιμελητής της έκθεσης «Portraits» που εγκαινιάζεται στις 5 Ιουλίου στη Blank Wall Gallery, Μάρκος Δολόπικος μίλησε στο clickatlife.gr για τα πορτρέτα που επέλεξε να εκτεθούν στη γκαλερί, για τις διαφορές και τις ομοιότητες των ανθρώπων του κόσμου και φυσικά, για την Αθήνα με τις πολλές αντιθέσεις της.

Rosemarie Berger

Rosemarie Berger

Η θεματική έκθεση φωτογραφίας που εγκαινιάζεται και την οποία επιμελείστε στο Blank Wall Gallery έχει τον τίτλο «Portraits». Μπορείτε να μας τη «συστήσετε»;

Η Blank Wall Gallery είναι μία γκαλερί που παρουσιάζει αποκλειστικά έργα διεθνών φωτογράφων, μιας και στόχος μας είναι η προβολή της δουλειάς τους στο κοινό της Αθήνας. Έτσι δε θα μπορούσαμε να μην έχουμε μία έκθεση με πορτρέτα. Η θεματική έκθεση “Portraits”, που θα φιλοξενηθεί στη Blank Wall Gallery από τις 5 Ιουλίου, παρουσιάζει είκοσι φωτογραφίες καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, έγχρωμες και ασπρόμαυρες.

Όταν έκανα την επιλογή των φωτογραφιών που θα εκτεθούν, ήθελα να συμπεριλάβω πορτρέτα διαφορετικού ύφους, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι πιο ενδιαφέρον για τους θεατές. Σε μία ατομική έκθεση, οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται μία ομοιογένεια, αφού ο φωτογράφος έχει το δικό του καλλιτεχνικό ύφος. Αντίθετα, σε μία ομαδική έκθεση, έχεις τη δυνατότητα να δημιουργήσεις ένα σύνολο που θα έχει διαφορετική επίδραση στον κάθε θεατή.

Αυτό που κυριαρχεί στις φωτογραφίες είναι τα συναισθήματα των προσώπων. Τι επιδιώκετε μέσα από αυτό;

Joanna Borowiec

Πάντα το κυρίαρχο στοιχείο στο πορτρέτο είναι η παρουσία του συναισθήματος. Τα πρόσωπα των ανθρώπων είναι ο καθρέφτης των σκέψεων και των επιθυμιών τους, αλλά και του τρόπου ζωής τους και του περιβάλλοντος που ζουν. Μέσα από τα πορτρέτα αυτά, ο θεατής αναγνωρίζει πτυχές του εαυτού του. Θυμάται τα παιδικά του χρόνια ή αναβιώνει καταστάσεις και συναισθήματα ξεχασμένα από καιρό. Οι φωτογραφίες αυτές λειτουργούν κατά κάποιο τρόπο ως ερέθισμα για να ξεκλειδώσουν μνήμες του παρελθόντος.

Πολλές φορές επίσης λειτουργούν και ψςαπεικόνιση των αισθημάτων που βιώνει ο θεατής εκείνη τη στιγμή. Γίνονται δηλαδή η οθόνη πάνω στην οποία προβάλλονται παρούσες καταστάσεις και βιώματα, ανακουφίζοντάς τον με τον τρόπο αυτό, αφού αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι μόνος του.

Φοβηθήκατε ότι ξένοι καλλιτέχνες θα δίσταζαν να εμπιστευτούν μια νέα αθηναϊκή γκαλερί;

Ένα από τα ερωτήματα όταν σχεδιάζαμε τη Blank Wall Gallery ήταν αν οι ξένοι φωτογράφοι θα εμπιστεύονταν τη δουλειά τους σε μία καινούρια γκαλερί και μάλιστα στην Ελλάδα. Από την αρχή ήμουν σίγουρος ότι η Αθήνα έχει τη δυναμική που χρειάζεται για να προσελκύσει καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο και ότι το κοινό της μπορούσε να εκτιμήσει και να στηρίξει τη δουλειά τους. Αυτό ήρθαν να επαληθεύσουν και οι αριθμοί αυτούς τους οκτώ μήνες λειτουργίας της γκαλερί. 530 φωτογράφοι έχουν υποβάλλει τη δουλειά τους, από τους οποίους 128 έχουν συμμετάσχει στις εκθέσεις μας μέχρι σήμερα. Όσοι ενδιαφέρονται να δουν τη δουλειά των καλλιτεχνών μπορούν να το κάνουν στο: www.blankwallgallery.com

Υπάρχει κάποιο πορτρέτο που να τράβηξε περισσότερο τη δική σας προσοχή από τα εκθέματα;

Barbara Beltramelio

Όλα τα πορτρέτα σε αυτή την έκθεση ήταν πολύ ωραία και η επιλογή ήταν πολύ δύσκολη, αφού έπρεπε να καταλήξω σε μόνο είκοσι φωτογραφίες από τις 500 περίπου που είχαν υποβληθεί. Το μεγάλο πρόβλημα ήταν, όταν μετά από πολλές σταδιακές επιλογές, κατέληξα σε 110 φωτογραφίες από τις οποίες θα έπρεπε να επιλέξω την τελική εικοσάδα.

Η φωτογραφία που τράβηξε την προσοχή μου λίγο περισσότερο από τις άλλες είναι της Ιταλίδας Barbara Beltramelio, το παιδί που πετάει το χαρταετό. Μία φωτογραφία απόλυτα ισορροπημένη στο κάδρο, τραβηγμένη σε συνθήκες έντονου κοντράστ. Μέσα στη σιλουέτα του παιδιού ξεχωρίζεις την έκφραση του προσώπου του και το πόσο απορροφημένο είναι σε αυτό που κάνει. Εδώ θα πρέπει να επισημάνω ότι σε όλες τις εκθέσεις που έχω επιμεληθεί για τη Blank Wall Gallery, οι Ιταλοί φωτογράφοι έχουν πάντα πολύ αξιόλογη και ολοκληρωμένη δουλειά να δείξουν, κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα.

Οι φωτογραφίες είναι από διαφορετικά μέρη του κόσμου με διαφορετική καθημερινότητα. Τι μας χωρίζει και τι μας ενώνει ως ανθρώπους;

Σίγουρα, το γεγονός ότι οι φωτογραφίες έρχονται από διαφορετικά μέρη του κόσμου, είναι εμφανές. Αυτό όμως είναι και το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν όλες οι εκθέσεις της Blank Wall Gallery, αφού οι συμμετοχές των καλλιτεχνών είναι από όλες τις ηπείρους. Στη συγκεκριμένη έκθεση μπορεί κανείς να δει διαφορές και ως προς το καλλιτεχνικό κομμάτι (διαφορετική αισθητική και αντίληψη ανάλογα με τη χώρα από την οποία προέρχεται ο καλλιτέχνης), αλλά και ως προς την πραγματικότητα που οι φωτογραφίες αυτές απεικονίζουν (διαφορετικές συνθήκες ζωής, διαφορετικό περιβάλλον).

Πέρα όμως από τις διαφορές, αυτό που μας ενώνει όλους είναι το ότι είμαστε όλοι άνθρωποι με στόχους, όνειρα, ελπίδες, συναισθήματα. Μπορεί να μην ονειρευόμαστε όλοι τα ίδια πράγματα, όμως ονειρευόμαστε. Μπορεί οι στόχοι μας να μην είναι οι ίδιοι, όμως όλοι έχουμε στόχους, αγωνιζόμαστε να τους κατακτήσουμε και ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Αυτό νομίζω είναι κάτι κοινό για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τόπο καταγωγής, μόρφωση ή κοινωνικό επίπεδο.

Rosemarie Berger

Rosemarie Berger

Τι είναι η Ελλάδα για εσάς;

Η Ελλάδα είναι το μέρος που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Είναι η πατρίδα μου και για αυτό σημαίνει πολλά για μένα. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι και στο εξωτερικό οι άνθρωποι αγαπάνε την Ελλάδα και την εμπιστεύονται. Είναι  πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι έχουμε λάβει συμμετοχές από όλο τον κόσμο. Αυτό που θέλω να αναφέρω είναι ότι τις τελευταίες μέρες παίρνουμε email από πολλούς καλλιτέχνες που κατά καιρούς φιλοξενήσαμε στη Blank Wall Gallery με μηνύματα ενδιαφέροντος αλλά και συμπαράστασης για τα όσα συμβαίνουν εδώ. Είναι πολύ ωραίο να ξέρεις ότι άνθρωποι σε όλα τα μέρη της γης ενδιαφέρονται και ανησυχούν για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα.

Ποια θα ήταν η πιο χαρακτηριστική φωτογραφία που θα μπορούσε να αποτυπώσει την ουσία της Αθήνας για εκείνους που δεν την έχουν δει ποτέ;

Πολλές είναι οι φωτογραφίες που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν την Αθήνα. Μία από τις πρώτες που έρχονται στο μυαλό κάποιου είναι η Ακρόπολη. Όμως εγώ πιστεύω ότι η Αθήνα σήμερα απέχει πολύ από την Αθήνα της κλασικής αρχαιότητας. Κάτι πιο σύγχρονο και καθημερινό θα ταίριαζε περισσότερο για να δώσει την εικόνα της πραγματικότητας στις μέρες μας. Ίσως θα επέλεγα περισσότερες από μία φωτογραφίες, έτσι ώστε να δώσω την εικόνα της Αθήνας που ευημερεί, αλλά και αυτή της πόλης που υποφέρει, μιας και η πόλη αυτή αποτελείται από πολλές αντιθέσεις, όπως όλες οι μεγαλουπόλεις στον κόσμο.

ΜΑΡΚΟΣ ΔΟΛΟΠΙΚΟΣ

Βάλια Κανελλοπούλου