Το clickatlife επιλέγει ρήσεις από έντεκα συγγραφείς της παγκόσμιας κλασσικής λογοτεχνίας για να ανοίξει διάλογο με σύγχρονους εκπροσώπους της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής. Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος απαντά.

«Δεν είναι δικό τους θέμα (των αναγνωστών) το ότι χρειάστηκε να μάθεις να γράφεις. Άφησέ τους να νομίζουν ότι έτσι γεννήθηκες». Έρνεστ Χέμινγουεϊ
1. Ο συγγραφέας γεννιέται ή γίνεται;
Εάν δεν είσαι γεννημένος συγγραφέας, απλώς δεν είσαι συγγραφέας.

«Είμαι επιτυχημένος, πιθανότατα γιατί πάντα πίστευα ότι δεν ήξερα το παραμικρό για το γράψιμο και ειλικρινά προσπαθούσα πάντα να πω μια ενδιαφέρουσα ιστορία με διασκεδαστικό τρόπο». Έντγκαρν Ράις Μπάροουζ
2. Γιατί γράφεις;
Η δημιουργία ήταν, είναι και θα είναι ένα μυστήριο. Εν ολίγοις, δεν ξέρουμε, κι ούτε θα μάθουμε ποτέ γιατί γράφουμε, όπως δεν ξέρουμε και γιατί γεννιόμαστε ή γιατί πεθαίνουμε.

«Ο συγγραφέας που δεν ενδιαφέρεται ούτε συμπονά τα κουσούρια των ηρώων του, δεν είναι πειστικός», Τζόζεφ Κόνραντ
3. Ποιόν ήρωά σου συμπάθησες και ποιόν «αντιπάθησες» περισσότερο;
Κανέναν από τους ήρωες ή τις ηρωίδες μου δεν αντιπάθησα ποτέ, εφόσον είναι όλοι τους παιδιά μου.

«Το να τελειώνεις ένα βιβλίο μοιάζει με το να οδηγείς ένα παιδί στον πίσω κήπο του σπιτιού και να το σκοτώνεις», Τρούμαν Καπότε
4. Όταν ολοκληρώνεις ένα βιβλίο σου νιώθεις....
Άδειος και ταυτόχρονα πλήρης. Η αίσθηση που σου αφήνει η ολοκλήρωση ενός βιβλίου μοιάζει μόνο μ’ αυτήν που σου γεννά η ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης.

«Κάθε μυστικό στην ψυχή του συγγραφέα, κάθε εμπειρία της ζωής του, υπάρχει μέσα στο έργο του». Βιρτζίνα Γουλφ
5. Τι σε εμπνέει;
Ο έρωτας και η πολιτική. Παραμένω ένας ηδονιστής φυλακισμένος μέσα σ’ ένα πολιτικό ον.

«Ο χρόνος του συγγραφέα δαπανάται κατά πολύ στο διάβασμα. Για να γράψει ένα βιβλίο, πρέπει να ξεψαχνίσει μισή βιβλιοθήκη». Σάμιουελ Τζόνσον
6. Τι διαβάζεις αυτή την περίοδο;
Το «Middlesex» του Τζέφρι Ευγενίδη. Επειδή ταιριάζει με το καινούργιο μου μυθιστόρημα που έχει ως θέμα του έναν λεσβιακό έρωτα. Ή αλλιώς, επειδή ζούμε στην εποχή όπου τα δύο φύλα συγχέονται.

«Το γράψιμο είναι θέμα ρυθμού. Το συγκρίνω με την τζαζ», Φρανσουάζ Σαγκάν
7. Ποια τραγούδια θα ήθελες να είχες γράψει αν ήσουν μουσικός;
Την άρια της «Βασίλισσας της Nύχτας» από τον «Μαγεμένο αυλό» του Μότσαρτ. To «So what» του Μάιλς Ντέιβις. «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν» του Μάρκου Βαμβακάρη. Το «Litle wing» του Τζίμι Χέντριξ. To «Beast of burden» των Ρόλινγκ Στόουνς.

«Δεν μπορείς να διορθώσεις ένα έργο σου παρά μόνο όταν το ξεχάσεις», Βολταίρος
8. Σε ποιο βιβλίο σου θα ήθελες, αν επέστρεφες, να έδινες άλλο τέλος και γιατί;
Προτιμώ να γράψω ένα καινούργιο βιβλίο. Με άλλα λόγια, οποιαδήποτε καινούργια αρχή είναι προτιμότερη ακόμα και από το καλύτερο τέλος.

«Οι λέξεις χωρίς εμπειρία είναι χωρίς νόημα», Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ
9. Ποιόν ήρωα ή ηρωίδα βιβλίου θα ήθελες να συναντήσεις;
Τον πολυμήχανο πρωταγωνιστή της ομηρικής «Οδύσσειας», ο οποίος, στο επεισόδιο με τον Κύκλωπα, αυτοαποκαλείται ο Κανένας.

«Τα εργαλεία μου για να γράψω είναι το χαρτί, ο καπνός, το φαγητό και λίγο ουίσκι». Γουίλιαμ Φώκνερ
10. Ποια είναι η πιο παράξενη συγγραφική σου συνήθεια;
Η πιο παράξενη συγγραφική μου συνήθεια είναι σίγουρα το γεγονός ότι έχω συλλάβει τον εαυτό μου να γράφει και ταραγμένος και ήρεμος, και χαρούμενος και λυπημένος. Το γεγονός ότι μπορώ να γράψω υπό όλες τις συνθήκες και σε όλες τις καταστάσεις.

«Αν θέλεις να γίνεις συγγραφέας, γράψε!», Επίκτητος
11. Ποια συμβουλή θα έδινες στους επίδοξους συγγραφείς;
Μη σταματάς να γράφεις. Όχι μόνο όταν συναντάς αποδοχή, αλλά πολύ περισσότερο όταν συναντάς απόρριψη.

Ο συγγραφέας
Ο Bαγγέλης Pαπτόπουλος γεννήθηκε το 1959 στην Aθήνα, όπου σπούδασε παιδαγωγικά και δημοσιογραφία. Έζησε για ένα χρόνο στη Σουηδία (1980-’81) και ως υπότροφος του International Writing Program για μισό περίπου χρόνο στις HΠA (1984). Πρωτοεμφανίστηκε με τη σταδιακά δημοσιευμένη τριλογία Kομματάκια (1979), Διόδια (1982),Tα τζιτζίκια (1985), που κυκλοφόρησε σ’ έναν τόμο το 2003, με τον γενικό τίτλο H γενιά μου. Kαι ακολούθησαν: H αυτοκρατορική μνήμη του αίματος (1992), O εργένης (1993), Έμμονες ιδέες (1995), Λούλα (1997), Tο παιχνίδι (1998), Bαθύς και λυπημένος, όπως κι εσύ (1999), H απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας (2000), Mαύρος γάμος (2001), Aκούει ο Σημίτης Μητροπάνο; (2001), H δική μου Αμερική (2002), H επινόηση της πραγματικότητας (2003), Xάσαμε τον Μπαμπά (2005), Λίγη Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (2005), Φίλοι (2006), Aρχαία συνταγή: Hρόδοτος, Ηράκλειτος, Λουκιανός (2006), H Mεγάλη Άμμος (2007), Aπέραντα άδειο σπίτι (2009), Ιστορίες της Λίμνης: Το παιχνίδι, Βαθύς και λυπημένος όπως κι εσύ, Απέραντα άδειο σπίτι (2011), Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας (2012), Η πιο κρυφή πληγή (2012), Μοιρολα3 (2014). Συνολικά έχουν τυπωθεί περισσότερα από 250.000 αντίτυπα των βιβλίων του. Το προσωπικό αρχείο του βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη.

Δείτε περισσότερα για το συγγραφέα και τη βιβλιογραφία του

Χριστίνα Χρυσανθοπούλου
[email protected]