Μια συλλογή φωτογραφιών αποτυπώνει τις αθηναϊκές συνοικίες με οδηγό το βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη "Η Αθήνα της μιας διαδρομής" από τις εκδόσεις Γαβρηιλίδης.

Πώς προέκυψε η ιδέα της έκθεσης και πώς συνδυάζεται το περιεχόμενο του βιβλίου με αυτήν;
Η ιδέα της έκθεσης είναι αποτέλεσμα του βιβλίου μου «24 ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ»,  ένα φωτογραφικό οδοιπορικό με την Ηλεκτρικό της Αθήνας από  τον Πειραιά έως την Κηφισιά. Οδηγός μου το βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη «Η ΑΘΗΝΑ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ». Το συγκεκριμένο βιβλίο μέσα από τη διαδρομή του Ηλεκτρικού αποτυπώνει τις κοινωνικο πολιτικές διαφορές των συνοικιών γύρω από τους σταθμούς. Αυτό προσπάθησα  να μετατρέψω σε εικόνα μέσα από τις φωτογραφίες μου. 

Ποιες γειτονιές συναντάμε στην έκθεση και με ποιο κριτήριο έγινε η επιλογή;
Οι γειτονιές  που συναντάμε στο βιβλίο, και κατ΄επέκταση στην έκθεση, είναι όλες όσες διατρέχει ο Ηλεκτρικός αρχίζοντας από τον Πειραιά.  Μετά είναι Ν. Φάληρο,  Μοσχάτο, Καλλιθέα, Ταύρος, Πετράλωνα, Θησείο, Μοναστηράκι,Ομόνοια, Βικτώρια, Αττική, Αγιος Νικόλαος, Κάτω Πατήσια, Αγιος Ελευθέριος, Ανω Πατήσια, Περισσός, Πευκάκια, Ν. Ιωνία, Ηράκλειο, Ειρήνη, Νεραντζιώτισσα, Μαρούσι, ΚΑΤ και ο τερματικός σταθμός Κηφισιά. Οι φωτογραφίες που επέλεξα είναι αυτές που κατά τη γνώμη μου αντιπροσωπεύουν τη συνοικία.

Τι μάθατε από αυτή τη διαδικασία καταγραφής των συνοικιών για τις ίδιες τις συνοικίες;
Μέσα από τη διαδρομή μου στις γειτονιές της Αθήνας είδα τη διαφορετική ομορφιά της κάθε μιας. Κάθε μια, ακόμη και αυτές που θεωρούνται υποβαθμισμένες, έχει το δικό της παλμό και τα δικά της σημεία που τη χαρακτηρίζουν. Δεν υπάρχει συνοικία χωρίς νοικοκυρεμένα σπίτια και κυρίως χωρίς ανθρώπους που για κάποιους δικούς τους λόγους χαμογελούν  ψιλοκουβεντιάζοντας  με γειτόνους. Αυτό που έμαθα είναι ότι Αθήνα δεν είναι το ιστορικό κέντρο μόνο, αλλά και οι συνοικίες με την καθημερινή ζωή. Διαπίσωσα επίσης, ότι στις συνοικίες που λέμε υποβαθμισμένες οι άνθρωποι είναι πιο ευγενικοί από τις άλλες, αυτές που ονομάζονται «καλές συνοικίες»

Τι θα μάθει ο θεατής αυτής της φωτογραφικής περιήγησης;
Ο θεατής μέσα από την φωτογραφική περιήγηση και εφόσον κατάφερα να μεταφέρω σε εικόνα τα κείμενα του συγγραφέα, θα μάθει για συνοικίες  που ενδεχομένως δεν γνωρίζει. 

Είναι η φωτογραφία, όπως και κάθε μορφή τέχνης, ένα μέσο γνωριμίας που προάγει την εξάλειψη στερεοτύπων και ιδεοληψιών;
Η φωτογραφία είναι αποτύπωση της πραγματικότητας. Εξαρτάται λοιπόν από το πόσο είναι διατεθειμένος ο φωτογράφος να ξεπεράσει τις ιδεοληψίες και τα στερεότυπά του. Η γνώμη μου είναι ότι η φωτογραφία  μπορεί να λειτουργήσει θετικά. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα.  Ξεκινά ο φωτογράφος να  απεικονίσει την Ομόνοια. Έχει όμως την ιδεοληψία ότι όλα εκεί, λόγω των μεταναστών, είναι επικίνδυνα. Αν  η επιθυμία του να ολοκληρώσει την αποτύπωση της περιοχής είναι ισχυρή, θα προχωρήσει ακόμη και στα στενά που θεωρούνται «επικίνδυνα».  Τότε θα ανακλύψει ότι ένα μεγάλο μέρος από τις πληροφορίες του δεν είναι ακριβώς έτσι όπως το διάβασε ή του το είπαν. Τα πράγματα είναι καλύτερα. Θα νιώσει  πως μέσα από την αποτύπωση της πραγματικότητας οι ιδεοληψίες και τα στερεότυπα φεύγουν.

Γιατί επιλέξατε την ασπρόμαυρη εκδοχή των συνοικιών;
Επέλεξα την ασπρόμαυρη εκδοχή γιατί πιστεύω ότι εκφράζει το κλίμα του βιβλίιου του Πέτρου Μάρκαρη.

Ποια συνοικία ξεχωρίσατε στο οδοιπορικό σας;
Η συνοικία που ξεχώρισα  είναι το Μοσχάτο. Μου άρεσε πολύ και θα ήθελα να έχω εκεί ένα σπίτι με κήπο, σαν αυτά που είδα, με τα φροντισμένα λουλούδια.

Το βιβλίο της Όλγας Γεωργιάδου 24 συνοικίςε κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης

Χριστίνα Χρυσανθοπούλου
[email protected]