Το Σάββατο 25 Ιουλίου, η ιστορική όπερα Κάρμεν του Georges Bizet παρουσιάζεται σε συναυλιακή μορφή από τη Συμφωνική Ορχήστρα και τη Χορωδία του Δήμου Αθηναίων, στο προαύλιο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου με ελεύθερη είσοδο. Η πρωταγωνίστρια και σοπράνο Ρόζα Πουλημένου μίλησε στο clickatlife.gr για την παράσταση και το δικό της ρόλο.

Τι ετοιμάζετε για την παράστασή σας στο προαύλιο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου;

Με τη συμφωνική ορχήστρα, τη χορωδία του Δήμου Αθηναίων και λαμπρούς συναδέλφους λυρικούς καλλιτέχνες, υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Ελευθέριου Καλκάνη παρουσιάζουμε την όπερα Carmen του Ζώρζ Μπιζέ, το Σάββατο 25 Ιουλίου στις 9 το βράδυ. Είναι μια ιδέα του μαέστρου που μας την ανακοίνωσε το Νοέμβριο του 2014 και που αφορούσε την παρουσίαση σε συναυλιακή μορφή μιας από τις πιο γνωστές και «εύκολες» στην αποδοχή από το πλατύ κοινό όπερες. Τον ευχαριστώ που με επέλεξε  για την παραγωγή αυτή. Στο προαύλιο του Μουσείου, το οποίο είναι ένας υπέροχος χώρος μεγάλης χωρητικότητας, ο Δήμος Αθηναίων παρουσιάζει δωρεάν για το κοινό πολλές σημαντικές και ποιοτικές εκδηλώσεις από τις 16 έως τις 30 Ιουλίου 2015.

Πώς παρουσιάζεται μια όπερα σε συναυλιακή μορφή;

Μία όπερα που παρουσιάζεται σε συναυλιακή μορφή δεν έχει σκηνική δράση και επομένως δεν έχει ούτε σκηνικό ούτε κοστούμια.  Παρουσιάζεται το έργο μουσικά ολοκληρωμένο, αλλά οι λυρικοί τραγουδιστές και η χορωδία στέκονται μπροστά στο κοινό και ερμηνεύουν το έργο. Στη δική μας περίπτωση υπάρχει βέβαια ένα εντυπωσιακό φυσικό σκηνικό που είναι το προαύλιο του Αρχαιολογικού Μουσείου το οποίο επιμελείται φωτιστικά ο σκηνοθέτης Βασίλης Αναστασίου. Και μπορεί να μην υπάρχει η κίνηση, το παραμύθι και το ντεκόρ του θεάτρου, αλλά τα συναισθήματα και τα μηνύματα της Κάρμεν περνάνε ατόφια μέσα από τη μουσική και την ερμηνεία των τραγουδιστών.

Η "Κάρμεν" υπήρξε μια πρωτοποριακή όπερα. Ποια η δική σου ερμηνεία στο συγκεκριμένο έργο και τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο;

Στην παράσταση ερμηνεύω το ρολό της Μερσέντες, η οποία είναι μια από τις δυο φίλες της Κάρμεν και είναι πάντα δίπλα της, όταν αυτή τραγουδά. Ερμηνεύει πολύ γνωστά σύνολα, όπως το κουιντέτο “Nous avons en tête une affaire” και το γνωστό τρίο “Mêlons! Coupons” όπου οι τρεις φίλες διαβάζουν το μέλλον τους στα χαρτιά και η Κάρμεν βλέπει το χαρτί του" θανάτου". Αυτό είναι το αγαπημένο δικό μου μέρος, γιατί αποτελεί μια συμπυκνωμένη σκηνή που αρχίζει με γέλια και ανεμελιά, αλλά από κάτω κρύβεται η μοίρα και το αναπόφευκτο τέλος. Πρέπει να σας πω ότι η "Κάρμεν" έχει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, γιατί με αυτήν την όπερα πρωτοβγήκα στη σκηνή σε ηλικία οχτώ ετών. Ήμουν μέλος της  παιδικής χορωδίας του Ωδείου Κέρκυρας και πήραμε μέρος σε μια παράσταση που δόθηκε στο τότε φεστιβάλ Κέρκυρας με την όπερα της Βάρνας. Η"Κάρμεν" με σημάδεψε από μικρό κορίτσι…

Πώς σου φαίνεται που θα παρουσιάσετε την όπερα του Bizet στον κήπο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου;

Είναι ένας πολύ όμορφος και επιβλητικός χώρος που σε συνδυασμό με την δωρεάν παρουσίαση του έργου πιστεύω και ελπίζω ότι θα φέρει περισσότερους ανθρώπους κοντά στον μαγικό κόσμο της όπερας. Το Μουσείο πίσω μας θα χρησιμεύσει ως σκηνικό και με τους φωτισμούς θα βοηθήσει να περάσουν τα συναισθήματα των τραγουδιστών και η απίστευτη μουσική του Μπιζέ. Εξάλλου, διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα πια η όπερα βγαίνει όλο και πιο ανοιχτά στους δρόμους και γενικά σε ‘ανύποπτους’ χώρους, ώστε να βγάλει από πάνω της την κλεισούρα και την ελιτίστικη ετικέτα του θεάτρου και για να έλθει σε επαφή με το πλατύ κοινό και όχι μόνο με τους μυημένους. Η ανταπόκριση του κοινού είναι πραγματικά εκπληκτική. Πιστεύω πως θα 'ναι μια μοναδική συναυλία για το αθηναϊκό κοινό και ανυπομονώ να παίξω κι εγώ το ρόλο μου σε αυτή τη μυσταγωγία.

Ποια είναι τα δικά σου σχέδια μετά την Κάρμεν;

Ανεβάζουμε, μέσω του Ευρωπαϊκού Προγράμματος ICE, στην Κέρκυρα, το φθινόπωρο, την «Καβαλλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι, μια από τις πολύ γνωστές όπερες του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Θα ερμηνεύσω τη  Σαντούτσα, τον πρωταγωνιστικό γυναικείο ρόλο και έχει αρχίσει ήδη η προετοιμασία. Παράλληλα, για το καλοκαίρι έχω προγραμματισμένες συναυλίες με ένα γκρουπ εξαιρετικών μουσικών που έχουμε ονομάσει Guns and Rosa και το Σπύρο Κλείσσα σε Ζάκυνθο, Αθήνα και Κέρκυρα, σε τραγούδια του διεθνούς και ελληνικού ρεπερτορίου και μια συναυλία με τραγούδια του Γιώργου Χατζηνάσιου στη λίμνη Βουλιαγμένης σε οργάνωση Half Νote.

Εκτός από τις συναυλίες, από τέλος Σεπτεμβρίου επιστρέφω στα ακαδημαϊκά μου καθήκοντα (είμαι υπεύθυνη του Τομέα Μονωδίας στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο) και φέτος έχω τη χαρά και την τιμή να είμαι προσκεκλημένη καθηγήτρια τον Οκτώβρη στο  Konservatorium της Βιέννης, όπου θα δώσω και μία συναυλία με τη μέτζο σοπράνο Helen Tintes. Ενώ αργότερα στη χρονιά θα πάω και στο Πανεπιστήμιο του Λας Βέγκας για να διδάξω σε σεμινάριο. Μια αρκετά φορτωμένη χρονιά με περιμένει…

Έχεις δώσει πολλές συναυλίες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Υπάρχει κάποια στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία σου που σε σημάδεψε;

Θυμάμαι πάντα με μεγάλη χαρά και νοσταλγία την πρώτη επίσημα «επαγγελματική» συναυλία που έκανα μόλις πήρα το πτυχίο μου από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου σε ηλικία 23 ετών, ένα ρεσιτάλ τραγουδιού στο Περιστύλιο των Μουσών του Αχιλλείου της Κέρκυρας. Η συναυλία είχε πολύ μεγάλη επιτυχία που μου ζήτησαν να την επαναλάβω. Εκεί έδωσα και τα πρώτα μου αυτόγραφα!

Ποιος ο ρόλος του λυρικού τραγουδιού σήμερα κατά τη γνώμη σου και ποιος ο ρόλος του στη δική σου ζωή;

Το λυρικό τραγούδι είναι όλη μου η ζωή. Ακόμα κι όταν δεν τραγουδάω εγώ ή δεν προετοιμάζομαι για κάποια παράσταση ή συναυλία, διδάσκω σε καθημερινή βάση τόσο στο Πανεπιστήμιο όσο και σε σεμινάρια. Είχα την τύχη, παρ’ ότι νέα ακόμα, η καλλιτεχνική καριέρα μου να έχει ταυτόχρονη αρχή και με τη διδακτική. Το λυρικό τραγούδι είναι τρόπος έκφρασης και μέσα από το τραγούδι ο άνθρωπος ζει σε μια παράλληλη πραγματικότητα, πρέπει να ερμηνεύσει τη μουσική και το χαρακτήρα που υποδύεται. Για να γίνει πειστικός, πρέπει να βγει από τα ρούχα της καθημερινότητας και να γίνει κάποιος άλλος. Και δε μιλάω μόνο για την όπερα. Ακόμα κι ένα απλό ερωτικό τραγούδι να πρέπει να πει κανείς, οφείλει να βγάλει το συναίσθημα που υπαγορεύουν η μουσική και οι στίχοι. Αυτή η διαδικασία με έχει μαγέψει από μικρή και προσπαθώ να το περάσω αυτό και στους μαθητές μου. Όσο για το τραγούδι σήμερα, δείτε με πόση λαχτάρα πάνε οι άνθρωποι στα τηλεοπτικά σόου και τι ακροαματικότητες κάνουν αυτά. Το λυρικό τραγούδι είναι πιο εξειδικευμένο βέβαια, αλλά κι εκεί και παρ’ όλη την κρίση, βλέπω ότι καλά κρατεί. Οι δικοί μου καλοί μαθητές γίνονται δεκτοί στις καλύτερες Ακαδημίες του εξωτερικού για μεταπτυχιακά και κάποιοι επιλέγονται ήδη σε λυρικά θέατρα σε ρόλους. Το να τραγουδώ μαζί τους ως επαγγελματίες πια, όταν επιστρέφουν για λίγο στην Ελλάδα, είναι από τις πιο ωραίες εμπειρίες της ζωής μου.

Ο κήπος αυτός είναι μια ανάσα δροσιάς στην πόλη μας και τον αγαπούν πολλοί. Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο μέρος στην πόλη;

Περνώ ένα μεγάλο διάστημα της χρονιάς στην Αθήνα, λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων και βρίσκω πάντα μια όαση δροσιάς και μια γλυκιά θαλπωρή στη γειτονιά μου, το Κουκάκι, που έχει γίνει αγνώριστο τα τελευταία χρόνια. Στους πεζόδρομους που έχουν γεμίσει με ζωή, σε μια γκρίζα, τσιμεντένια, κατά τα άλλα αδιάφορη, συνοικία, τόσο πολύ μακριά από την εικόνα και την ομορφιά της πατρίδας μου της Κέρκυρας. Εκεί βρίσκω την ησυχία που χρειάζομαι για να πιω ένα καφέ με φίλους ή να τσιμπήσω κάτι ελαφρύ στους υπέροχους γευστικούς χώρους που έχει να προτείνει πλέον η γειτονιά. Και στις νεανικές φάτσες που γεμίζουν τα μπαρ και τα παραδοσιακά καφενεία της Δράκου, της Φαλήρου και της Γ. Ολυμπίου βλέπω το μέλλον και ελπίδα για την πολύπαθη χώρα μας…

Βάλια Κανελλοπούλου