Ο Σπυρίδων Βερύκιος είναι εικαστικός, ασχολείται κατά βάση με τη ζωγραφική κι έχει έντονη κλίση στα κόμικ. Διδάσκει ως Επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Τεχνών, Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου και φέτος θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στην Μπιενάλε του Πεκίνου με το έργο του «Σκυλί που καίγεται 2». Ο καλλιτέχνης μας μίλησε για τη δουλειά του, για τη συμμετοχή του σε διεθνείς Μπιενάλε και για τα κόμικ.

Πώς νιώθετε που θα εκπροσωπήσετε τη χώρα μας σε έναν τόσο σημαντικό διαγωνισμό και σε μια τόσο ιδιαίτερη χρονική στιγμή;

Η επιλογή της πρότασης  έγινε, όπως και σε παλαιότερες περιπτώσεις, από  κριτικές επιτροπές  ή επιμελητές του εξωτερικού. Νομίζω ότι αποτελεί σημαντική διάκριση. Η  συνεύρεση επιμελητών, καλλιτεχνών και κοινού  σε τέτοιας κλίμακας καλλιτεχνικά γεγονότα έχει πάντα το στοιχείο του διαλόγου και της αναμέτρησης. Είναι μια γόνιμη αλλά μερικές φορές είναι επίσης τρομακτική εμπειρία.

Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο με το οποίο συμμετέχετε στη διοργάνωση.

Είναι πίνακας που παράχθηκε κατά τη διάρκεια  προηγούμενων χρόνων. Θα μπορούσα να περιγράψω τη συγκεκριμένη ενότητα σαν  εξπρεσιονιστική, με κυρίαρχη τη συμβολική / αφηγηματική διάσταση. Τα  έργα αυτής της περιόδου ήταν οργανωμένα γύρω από τα αρχετυπικά εικονικά στοιχεία του σκύλου, της φωτιάς και της σχέσης τους με την ανθρώπινη μορφή.

Το θέμα της φετινής 6ης Μπιενάλε Πεκίνου είναι «Μνήμη & Όνειρο». Ποιες είναι οι δικές σας πιο δυνατές μνήμες και ποια τα όνειρά σας;

Προσωπικές μνήμες, συνήθως αρνητικές και μερικές φορές ευχάριστες. Όσο για τα όνειρά μου μπορεί κανείς να τα δει ενσαρκωμένα στη δουλειά μου.

Ένα μεγάλο κομμάτι της τέχνης σας αγαπά το κόμικ, με εικονογραφήσεις ή παραγωγές κινουμένων σχεδίων. Ποια η σχέση σας με το κόμικ;

Έχω εργαστεί στον κινηματογράφο  και κάποτε πέρασα πολύ χρόνο δημιουργώντας δικές μου εικονοϊστορίες. Οι Αμερικάνοι χρησιμοποιούν τον όρο Visual Storytelling ή Οπτική Μυθοπλασία. Αρκετές από αυτές έχουν εκδοθεί στο εξωτερικό. Υπάρχουν πολλές που έχουν ξεχαστεί σαν προσχέδια ή σημειώσεις ανάμεσα σε σελίδες τετραδίων σχεδίου. Υπάρχουν αμέτρητοι πίνακες και ιστορίες που δε θα γίνουν ποτέ. Δεν υπάρχει έλλειψη από ιδέες, υπάρχει έλλειψη από χρόνο. Όπως και να έχει, Ζωγραφική και Αφήγηση είναι οι μεγάλες μου αγάπες. Μου είναι αδύνατο να περιοριστώ σε ένα μόνο μέσο.

Σκοτεινές φιγούρες, βουβή υποβλητικότητα και σκοτάδι είναι μερικά από τα στοιχεία των έργων σας, που παραπέμπουν σε ταινία μυστηρίου. Σας εξιτάρει το μυστήριο;

Με ενδιαφέρει μάλλον η αμφισημία και το ανοίκειο στη ζωγραφική, οι ερωτήσεις που δεν παίρνουν απαντήσεις.

Τα έργα σας παίζουν με τα όρια πραγματικότητας και ονείρου. Ως προσωπικότητα είστε περισσότερο ρεαλιστής ή ονειροπόλος;

Εξαρτάται από την περίοδο που διανύω. Μια είμαι αυτό, μια το άλλο. Αλλά πάνω από όλα θα έλεγα μάλλον ότι είμαι εμμονικός με κάποιες θεματικές εστιάσεις στη δουλειά μου.

Έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο δουλειάς σας τα τελευταία χρόνια της ελληνικής κρίσης;

Η κρίση είχε ρίξει τη σκιά της πάνω στην Ελλάδα  από τη δεκαετία του ‘90, δεν είναι πρόσφατο γεγονός. Αυτή τη στιγμή ζούμε  τον πολύ μακρύ επίλογό της. Και ναι, η δουλειά όλων μας έχει αλλάξει, όπως έχουν αλλάξει και οι ζωές μας.

Ποια είναι η βαθύτερη ελπίδα, αξία ή ευχή σας;

Αν με ρωτάτε για την περίοδο που διανύουμε, θα ήθελα μόνο να υπήρχε τρόπος να βγούμε από τη "κακοτυχία" μας πιο σοφοί και πιο έμπειροι. Αν δε μπορούμε αυτό, τουλάχιστον λιγότερο ανόητοι.

Βάλια Κανελλοπούλου