Το 1878 ο Van Gogh βρισκόταν σε δίλημμα αν θα έπρεπε να συνεχίσει τη ζωή του ως μοναχός. Αυτή ακριβώς τη χρονική στιγμή ξεκίνησε να ζωγραφίζει…

Την άνοιξη του 1878 ο Van Gogh έγινε 25 ετών και κοιτάζοντας πίσω την μέχρι τότε ζωή του, ο Ολλανδός ζωγράφος δεν βρήκε και πολλά για τα οποία να χαίρεται, ούτε κάποια ιδιαίτερη καριέρα στην οποία να μπορεί να χτίσει το μέλλον του. Με τα πρότυπα λοιπόν της αστικής τάξης, ήταν ένας αποτυχημένος.

Η συνεργασία του με έναν έμπορο έργων τέχνης στο Λονδίνο και το Παρίσι δεν ευδοκίμησε. Ήταν πολύ ντροπαλός και αυτό δεν το βοήθησε να προχωρήσει στο χώρο. Το 1876 λοιπόν, απολύθηκε. Την απόλυσή του ακολούθησαν δουλειές όπως δάσκαλος και βιβλιοπώλης, προτού μετακομίσει στο Άμστερνταμ για να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του, ως Υπουργός Θρησκευμάτων.

Ευτυχώς για εμάς, δεν είχε την υπομονή να διαβάσει κι έτσι το 1878 έφυγε για τα Βρυξέλλες, για να ενταχθεί σε μια σχολή για ευαγγελιστές. Ακόμα κι αυτό όμως δεν ήταν για εκείνον, μιας και δεν κατάφερε να γίνει δεκτός λόγω της κακής του απόδοσης.

Ο Van Gogh δεν ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός και το εκκεντρικό κι ατημέλητο ντύσιμό του παρεμπόδιζε την κοινωνικοποίησή του, κάνοντας τους γονείς του να ανησυχούν. Ο Van Gogh παρ’ όλα αυτά, συνέχιζε να πιστεύει ότι θα μπορούσε να γίνει μοναχός. Στο τέλος του 1878 πήγε στο Borinage στο Βέλγιο για να γίνει ιεροκήρυκας στην εργατική τάξη.

Το 1880 επέστρεψε στις Βρυξέλλες με κομμένα τα φτερά μιας και εκμηδενίστηκαν οι ελπίδες του. Τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα που η αδερφή του πρότεινε να γίνει φούρναρης, ενώ ο αδερφός του έδωσε την ιδέα να γίνει καλλιτέχνης…Η προηγούμενη εμπειρία τού είχε προσφέρει απλόχερα πλήθος θεμάτων και μοτίβων τα οποία θα μπορούσε να αποτυπώσει στον καμβά. Όπως κι έγινε…

Η ζωή του στο Βέλγιο δεν ήταν ό, τι καλύτερο. Ζούσε σε μια καλύβα, πέταξε τα αγαπημένα του ρούχα, ενώ τα κηρύγματά του σπάνια τα παρακολουθούσε ο κόσμος, μιας και δεν ήταν καλός σε αυτό. Τι τον έκανε όμως να γίνει καλλιτέχνης; Αγάπησε τους ανθρακωρύχους και την κατώτερη τάξη της περιοχής του Borinage  κι ανακάλυψε μια βαθύτερη αλήθεια στο βλέμμα τους. Θέλησε λοιπόν να αποτυπώσει τη ζωή των ανθρώπων αυτών. Τα χωριά της περιοχής δε, του ενέτειναν την επιθυμία να τα αποτυπώσει.

Η συνέχεια είναι μάλλον γνωστή…