Ποιος είπε ότι η λογοτεχνία πρέπει να είναι «σοβαρή» και πως τα ουσιαστικά μηνύματα πρέπει να καταγράφονται σε ένα πλαίσιο…κατήφειας;

Το χιούμορ είναι ο καλύτερος τρόπος να πεις εκείνα που θες στο αναγνωστικό σου κοινό προκαλώντας χαμόγελα και εκείνο το αίσθημα της ευεξίας που μόνο οι αστεϊσμοί μπορούν να φέρουν. Κάποιοι συγγραφείς το ξέρουν καλά και η απόδειξη είναι οι ακόλουθες προτάσεις που σίγουρα θα σας φτιάξουν το κέφι, αν αναζητάτε αναγνώσματα που θα σας κρατήσουν συντροφιά και θα διώξουν μακριά τα blues του Σεπτέμβρη.

Αύγουστος Κορτώ

Ο συγγραφέας καταπιάνεται με "ευαίσθητα" θέματα που μας αφορούν όλους και τα παρουσιάζει με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο που σημαίνει με μπόλικη φαντασία, έξυπνο χιούμορ και άφθονο σαρκασμό.

Αυτοκτονώντας ασύστολα
Ρόζα Βλάχου, μια γυναίκα που πάντοτε είχε ό,τι ήθελε. Άντρες, ρούχα, λεφτά, άντρες, πολυτέλεια, άντρες. Που έκανε πάντα του κεφαλιού της και το πλήρωνε με τα κεφάλια των άλλων. Που όταν έφτανε στα άκρα, αυτοκτονούσε. Ασύστολα. Μα που τώρα, στα σαράντα, βρήκε το δάσκαλό της. Αγανακτισμένη, απελπισμένη, η Ρόζα καταγγέλλει. Κατηγορεί. Τη μοίρα, τους άντρες, αλλά ποτέ τον εαυτό της.

Έρως ανίκατε μάσαν
Τι κάνεις όταν βρίσκεσαι σ' ένα απομονωμένο ορεινό χωριό για το διήμερο των εκλογών κι ενώ όλοι σε μπουκώνουν λυσσαλέα με τα πιο εκλεκτά φαγιά της οικουμένης ο πορσελάνινος θρόνος αρνείται να ενδώσει στις ικεσίες σου; Κι αν ένα και μόνο εσώρουχο αρκούσε για να σε μεταμορφώσει στο πιο ποθητό πλάσμα του κόσμου; Θα ήταν ευλογία ή κατάρα; Και ποια η θέση όλων εμάς που μετά θάνατον δε θέλουμε ούτε να καούμε ούτε να ταφούμε, αλλά να μεταποιηθούμε σε χρηστικά και καλαίσθητα διακοσμητικά εσωτερικών χώρων;
Τέτοια και άλλα αγωνιώδη ερωτήματα απαντιούνται με τρόπο παραληρηματικό στις σελίδες αυτού του βιβλίου, που μας θυμίζει ότι το γέλιο είναι συχνά η μόνη σωσίβια λέμβος στις φουρτούνες της ζωής.

Τομ Ρόμπινς

Ο Τομ Ρόμπινς διαθέτει το εξής γνώρισμα: αν κολλήσεις, δεν ξεκολλάς. Ευτυχώς έχει υπάρξει πολυγραφότατος.

Ακόμη και οι καουμπόισσες μελαγχολούν
Ένα ωραίο κορίτσι με τεράστιους αντίχειρες, τρομακτικούς αλλά και παράξενα γοητευτικούς. Ένας μεγιστάνας των καλλυντικών, ο οποίος αυτοαποκαλείται "κόμισσα". Ένα ράντζο με καουμπόισσες, που η ενασχόλησή τους με τα πιστόλια και τα γελάδια, δεν τις στερεί από τη θηλυκότητα τους, κάθε άλλο μάλιστα. Ένας ψευτο-ινδιάνος ερημίτης που λατρεύει τις γυναίκες και τους τηγανητούς κροταλίες. Αλλά όχι μόνο αυτές οι ιδιόρρυθμες προσωπικότητες. Γύρω τους μαίνεται μια θύελλα ρηξικέλευθων ιδεών, ανθρώπων, γεγονότων, που βεβαιώνει ότι η πρωτοτυπία και το χιούμορ μπορούν ενίοτε να συνοδεύονται από βάθος σκέψης και που αναδεικνύει τον Ρόμπινς σαν έναν από τους γοητευτικότερους συγγραφείς της εποχής μας.

Μισοκοιμισμένοι μες στις βατραχοπιτζάμες μας
Όταν γίνεται το κραχ στο χρηματιστήριο Μεγάλη Πέμπτη, εσύ -μια φιλόδοξη αλλά όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική ούτε απόλυτα ηθική νεαρή χρηματίστρια- είσαι σίγουρη πως το Παρασκευοσαββατοκύριακο που σε περιμένει θα είναι βγαλμένο κατευθείαν από την Κόλαση. Κακομοιρούλα μου που να 'ξερες! Μη ξεχνάμε πως το μυθιστόρημα το έχει γράψει ο Τομ Ρόμπινς. Μέσα σ' αυτό το μοιραίο τριήμερο, περνάς από τη μια δοκιμασία στην άλλη. Βρίσκεσαι αντιμέτωπη με πράγματα που κυμαίνονται από μυστηριώδεις αφρικάνικες τελετουργίες σε μυθικά αμφίβια, από πρωτόγνωρα χαρτιά Ταρό στη βία των δρόμων. Το Παρασκευοσαββατοκύριακο δεν είναι βγαλμένο από την κόλαση, αλλά από τον Σείριο, το άστρο του Σκύλου. Κι ώσπου να τελειώσει, το ολισθηρό μονοπάτι της μοίρας σου έχει αλλάξει χίλια πρόσωπα. Και σαν ένδειξη του πόσο παράξενα κι αλλόκοτα έχουν γίνει όλα, εσύ -πεζή, κυνική, ευερέθιστη- πιάνεις τον εαυτό σου να καταλαβαίνει απόλυτα τη φράση "Μισοκοιμισμένοι μες στις βατραχοπιτζάμες μας". Στο "Μισοκοιμισμένοι μες στις βατραχοπιτζάμες μας" ο συγγραφέας εξερευνά καινούριους τόπους. Όπως πάντα, όμως, ο πεζός του λόγος είναι αστείος, σοφός, προκλητικός, ερωτικός, λυρικός και λίγο ατίθασος.

Νίκος Τσιφόρος

Όλα του τα βιβλία αλλά και τα θεατρικά καταφέρνουν να σαρκάζουν, άρα να προβληματίζουν χωρίς να στερούν από τον αναγνώστη (ή θεατή) το κέφι. Όποιο ανάγνωσμα με την υπογραφή του και αν διαλέξετε, δεν θα απογοητευτείτε.

Ελληνική Μυθολογία
(. . .) Δεν έχει σημασία αν η θρησκεία των προγόνων μας πέθανε ή αν την εδολοφόνησε το σκοτεινό Βυζάντιο. . . Σημασία έχει ότι τούτη η γη που μας τρέφει και που πάνω της ευλογάμε τον σημερινό Θεό, έχει γαλουχηθεί και μεγαλώσει η ίδια με τους κάμπους, τα βουνά, τα δάση, τον ουρανό και τη θάλασσά της, με την μαρμάρινη θρησκεία των πατέρων μας που "πρέπει να την ξέρουμε πριν από κάθε άλλη. Για τούτο γράφτηκε η Μυθολογία αυτή. Το αστείο της είχε την σκοπιμότητα να τη κάνει ευχάριστη και όχι "σχολαστική". . . Και, μεταξύ μας, μ' αρέσει που την έγραψα . . . (Από την παρουσίαση της έκδοσης)