Μπορεί η συνταγή πάνω στην οποία πατά ο Gramatik να μοιάζει δοκιμασμένη, όταν όμως, o Σλοβένος παραγωγός καταφέρνει να σαμπλάρει το παρελθόν με το ρυθμό του παρόντος και το αποτέλεσμα να παραμένει «δεμένο», ενδιαφέρον και… αισθησιακό, τότε μάλλον, κρατάμε στα χέρια μας ένα άλμπουμ που διεκδικεί μια θέση στο ράφι με τα αγαπημένα μας.

Το ότι κολλούσε το αυτί του στο ραδιόφωνο της αδερφής του όταν αυτή άκουγε funk και soul στα τρία του, φαίνεται ότι δεν ήταν μια απλή παιδική περιέργεια. Όπως επίσης και τo ότι σε αυτή την ηλικία, αντί για τα αντίστοιχα «Ζουζούνια» της Σλοβενίας, ο 27χρονος παραγωγός βυθιζόταν ήδη σε μουσικές με μαύρες ρίζες, από funk και R’n’B, μέχρι soul και blues, πριν καλά-καλά να μπορεί να συλλαβίσει το όνομά του.

Χτίζοντας μια ιδιαίτερη σχέση με τις μελωδίες και τα beats μεγαλώνοντας και γνωρίζοντας όλο και περισσότερο τις «μαύρες» μουσικές, ο Gramatik (Dennis Jasarevic) κυκλοφορεί το 2008 την πρώτη του επίσημη δουλειά ως παραγωγός, «Street Bangerz Vol. 1», το «πρελούδιο» της σειράς Street Bangerz και ξαφνικά, αρχίζει να ακούει τις εμπνεύσεις του από τα ραδιόφωνα ανά τον κόσμο, αποκτώντας fans που κουνούσαν ρυθμικά το κεφάλι τους στους ήχους του.

Το καινούργιο άλμπουμ του, «Beatz and pieces vol.1», είναι το πρώτο που βγαίνει από την Pretty Lights Music (τα προηγούμενα κυκλοφόρησαν από την Cold Busted του Dj Vitamin D) και φαίνεται να αποτελεί ένα βήμα παραπέρα της συνέχειας των πρότερων άλμπουμ της σειράς Street Bangerz και του τελευταίου, «No shortcuts», εκφράζοντας το μότο του ότι «την καλή μουσική δεν την ακούς, τη νιώθεις».

Πρωταγωνιστές είναι και πάλι τα hip hop beats σε περίεργες αλχημείες με πειραγμένα φωνητικά, swing, blues, soul και funk τεχνοτροπίες, που «δένουν» απόλυτα με την προσθήκη των φυσικών οργάνων, τα οποία εμπλουτίζουν το αποτέλεσμα και το μετατρέπουν σε κάτι ανώτερο από background μουσική για τις ώρες που βρισκόμαστε στο γραφείο - όχι ότι δεν ενδείκνυται και σε αυτή την περίπτωση.

Τα περισσότερα κομμάτια του άλμπουμ είναι οι κλασικές περιπτώσεις εκτόνωσης έντασης: ξεκινάς να τα ακούς σε χαμηλό volume καθώς συμμαζεύεις το γραφείο σου ή τα πεταμένα ρούχα από το δωμάτιο και πριν κλείσει το πρώτο λεπτό, αυξάνονται σιγά-σιγά τα ντεσιμπέλ, κάθε άλλη δουλειά παύει και αρχίζουν τα finger snapping, τα λικνίσματα και το ρυθμικό κούνημα του κεφαλιού.

Τα basslines είναι έντονα με χαρακτηριστικό παράδειγμα το «So much for love» και τα pitches των φωνητικών ανεβασμένα θυμίζοντας ενίοτε στρουμφοχωριό («The broadwalk», «Like you do»). Οι λάτρεις του funk θα αναγνωρίσουν sample από το «The payback» του James Brown στο «Break loose», ενώ στο «While I was playing fair», το «Losing hand» του Harry Belafonte ξαναζωντανεύει μετά το 1958, δίνοντας blues στοιχεία στο κομμάτι.

Ο Gramatik δεν φοβάται να πειραματιστεί και το αποδεικνύει τόσο με τα παραπάνω, όσο και με τον βαλκανικό ήχο του «The drink is called rakija», τις swing επιρροές στο «Moar jive» και τη soul διάθεση στο «Like you do», ενώ στο «Happiness on a leash» το drumbeat αλλάζει και τα bpm ανεβαίνουν επικίνδυνα.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι παρ’ όλο που στο μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ κυριαρχούν τα hip hop beats και ο ρυθμός του μοιάζει σταθερός, παρουσιάζει τελικά αρκετές εναλλαγές από το ένα κομμάτι στο άλλο, που σίγουρα δεν αφήνουν το αυτί να επαναπαυτεί και να περάσει τις μελωδίες στο πίσω μέρος.

Δυνατό χαρτί του άλμπουμ είναι και η αισθησιακή διάθεση που βγάζουν τα περισσότερα κομμάτια. Δεν θα με εκπλήξει αν αποτελέσει σάουντρακ... αποπλάνησης κι αν τύχει να σας το κάνουν δώρο –αν υπάρχουν ακόμη αυτοί οι ρομαντικοί τύποι εκεί έξω που κάνουν δώρο cd– σκεφτείτε καλά τις προθέσεις αυτού/αυτής που σας το έδωσε…

Album: «Beatz & pieces vol.1»

Καλλιτέχνης: Gramatik

Label: Pretty Lights Music

Βαθμός: 8/10

ΤΖΟΥΛΙΑ ΤΑΣΩΝΗ