Άσχετα από το αν είστε οπαδοί του συγκεκριμένου είδους μουσικής ή, γενικότερα, των Διάφανων Κρίνων, του Γιάννη Αγγελάκα και του Αλκίνοου Ιωαννίδη, είμαι σχεδόν σίγουρη πως θα σας άγγιζε πραγματικά η χθεσινή βραδιά.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το μουσικό αυτό γεγονός διοργανώθηκε με στόχο να επαληθευτεί ο τίτλος του τελευταίου δίσκου των Διάφανων Κρίνων, "Και η αγάπη πάλι θα καλεί!". Οι φίλοι του Θάνου Ανεστόπουλου, που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του και επανασυνδέθηκαν μετά από μια επταετία απουσίας για δυο βραδιές (Πέμπτη 10 και Παρασκευή 11/9). Το event έμοιαζε με κάτι παραπάνω από συναυλία. Θα το λέγαμε μουσική γιορτή για την αγάπη, την υγεία, τη φιλία και την αλληλεγγύη. Εμείς βρεθήκαμε και στις δύο συναντήσεις. 

Τη συναυλία άνοιξαν οι «The last drive», προθερμαίνοντας για τα καλά το κοινό, ενώ ο Γιάννης Αγγελάκας, μερικά λεπτά πριν τις 21.00 καλησπέρισε την ασφυκτικά γεμάτη Τεχνόπολη, λέγοντας: «Εδώ είμαστε καινούργιοι, δεν είμαστε όλοι (τα μέλη της μπάντας), δεν είμαστε έτοιμοι, αλλά θα παίξουμε με αγάπη για τον Θάνο και για εσάς».

Οι μουσικοί πέρασαν αμέσως στο διαταύτα και τα αυτιά μας γέμισαν γνώριμους, αγαπημένους ήχους από τα: «Καλά που έγινα σπουδαίος», «Γλέντι», «Σαράβαλο», με το πλήθος να γίνεται ένα, χορεύοντας ασταμάτητα και τραγουδώντας μαζί με τον καλλιτέχνη. Έντονη ήταν η στιγμή που ο Γιάννης Αγγελάκας ερμήνευσε τα «Ο χαμένος τα παίρνει όλα» και «Σιγά μην κλάψω».

Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να συγκριθεί με την αντίδραση του κοινού και την έκρηξη θαυμασμού την ώρα που άρχισαν να ανεβαίνουν στη σκηνή τα μέλη των Διάφανων Κρίνων. Πραγματικά, δεν είναι εύκολο (ούτε καν για έναν δημοσιογράφο) να περιγράψει με λέξεις το κλίμα που επικρατούσε, την ανατριχίλα και την ένταση στην ατμόσφαιρα...

Ανατριχίλα, μεταξύ άλλων, γιατί είναι μεγάλη η δύναμη της ψυχής του Θάνου Ανεστόπουλου, που, παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, ερμήνευσε εξαιρετικά και προσέφερε μια αξέχαστη βραδιά στο πλήθος. Γύρω μου πολλοί παρακολουθούσαν δακρυσμένοι κυριολεκτικά. Τα μέλη της ορχήστρας εμφανίστηκαν στις 21.30 με ένα μεγάλης διάρκειας σόλο. Μετά ήταν η σειρά του Θάνου να στείλει μήνυμα συγκίνησης και ελπίδας λέγοντας: «Ζούμε όση ζωή θελήσουμε να ζήσουμε. Είμαστε τα Διάφανα Κρίνα!»

Καθετί που ανασαίνει ζητάει να δοθεί,
ματώνει τα νύχια του, παλεύει με κτήνη.
Είναι σπόρος που πέφτει σε άγονη γη
κι όμως βγάζει φύλλα, ανθίζει, διψάει να ομορφύνει.

Κι ας φυσάνε οι ανέμοι κι ας κυλάει η βροχή
κι ας ρωτούνε τα ποτάμια, κι ας πεθαίνουμε ξένοι.
Κάθε τι που ανασαίνει τρυφερά νοσταλγεί
μες στους πάγους της γης
ένα γέλιο ζεστό, σαν φωτιά αναμμένη.

«Αν το βρεις», «Διάφανα Κρίνα», «Κλόουν την Τετάρτη την Κυριακή Νεκρός», «Μνήμες του νερού», «Έγινε η απώλεια συνήθειά μας», «Σε μια γη που ανατέλλει», «Γιορτή», «Μπλε χειμώνας» είναι μόνο λίγες από τις επιτυχίες που ερμήνευσε. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης βρέθηκε δίπλα του, και, λίγο πριν ερμηνεύσουν παρέα το «Βάλτε να πιούμε», απευθύνθηκε στο κοινό λέγοντας:

«Να ευχαριστήσουμε τα Κρίνα, γιατί σε μια εποχή σκοτεινή έστησαν μια γιορτή αγάπης και φιλίας κι αυτό είναι μεγάλη υπόθεση! Τους ευχαριστούμε απ' την καρδιά μας όλους!». «Βάλτε να πιούμε , βάλτε να πιούμε ζωή. Πάμε να πιούμε έρωτα, αξιοπρέπεια, δημιουργία», συμπλήρωσε ο Θάνος κι η βραδιά συνέχισε σε έντονα συγκινησιακό κλίμα, με αναπόληση των παλιών εποχών...

Ρεπορτάζ - Επιμέλεια: Μαρία Πορτοκαλάκη
[email protected]

Photos: Ελίζα Πορτοκαλάκη