Το ‘80’s revival καλά κρατεί μιας και η χρυσή δεκαετία καταφέρνει ακόμα να εμπνέει τους νεότερους μουσικούς, ακόμα και να δεν έζησαν τα ένδοξα χρόνια των dancefloors.

Γιατί λοιπόν να απολαμβάνουμε απομιμήσεις, όταν στο προσκήνιο επανέρχονται οι Duran Duran για να δείξουν στους καινούργιους πώς γίνεται;
Πιστοί για άλλη μια φορά στον ήχο τους και την αισθητική τους, σα να μην πέρασε μια μέρα από το “Wild Boys”, το “Paper Gods” δεν αναβιώνει απλά την εποχή της κυριαρχίας τους, αλλά την κάνει να ακούγεται φρέσκια και σημερινή. Σε αυτό φυσικά βοηθά η πληθώρα guest ονομάτων στον δίσκο, όπως της Janelle Monae που χαρίζει τα φωνητικά της στο “Pressure Off”,  με τον Nile Rodgers να δίνει την απαραίτητη disco πινελιά, το πρώτο single και απόλυτο δείγμα του πόση διάθεση έχουν να μας κάνουν να χορέψουμε. Η Kiesza παίρνει τη σκυτάλη στο επόμενο “Last Night In The City” και εμείς μεταφερόμαστε σε μια ντισκοτέκ, όπου οι αγέραστες πρωταγωνίστριες των videoclips τους χορεύουν ασταμάτητα.  Επιστρατεύτηκε μέχρι και ένα όνομα με καμία αξιοπιστία στον καλλιτεχνικό χώρο πλέον, αλλά σύμβολο της σύγχρονης pop culture, η Lindsey Lohan, για να δώσει και αυτή λίγο Hollywood glamour στο “Danceophobia”. Πράγμα αρκετά ειρωνικά αν σκεφτείς ότι το “Paper Gods”, που ανοίγει το album, αναφέρεται με λεπτή ειρωνεία στη ματαιότητα της ύπαρξης  των σύγχρονων αστέρων όπως αυτή.  Άλλη μεγάλη έκπληξη είναι η συμμετοχή του John Frusciante των Red Hot Chilli Peppers που μαζί φτιάχνουν μια από τις πιο όμορφες συνθέσεις του album, το “Butterfly Girl”.

To δέκατο τέταρτο album των Duran Duran φυσικά δεν διεκδικεί κάποιο εύσημο πρωτοτυπίας, και οι ίδιοι φαίνονται να μην έχουν καμία διάθεση να πάνε αλλού τη μουσική τους.  Synths, sexy φωνητικά, glamour, πολυτέλεια, πολύς χορός, γκρουβαριστά ρεφρέν και μια διάχυτη αίσθηση ευθυμίας, αρκούνε για να φτιάξουν ένα απολαυστικό αποτέλεσμα. Στον πλανήτη των Βρετανών το πάρτυ δεν τελείωσε ποτέ όπως φαίνεται.

Άλμπουμ: PAPER GODS
Καλλιτέχνης: DURAN DURAN  
Label: WARNER BROS

Ροζίνα Αράπη