Ακούσαμε το νέο άλμπουμ της Lana del Rey
Andrea Raffin
Αν με το “Ultraviolence” μας βύθισε στο σκοτάδι, τραγουδώντας για χαμένους έρωτες με φόντο τη Δυτική Ακτή, ο “Mήνας του Μέλιτος” που μας αποκαλύπτει, είναι το πιο μελαγχολικό, σχεδόν καταθλιπτικό album της μέχρι στιγμής.
Η Lana Del Rey αποφάσισε να αφεθεί στα έμπειρα χέρια του Dan Auerbach των Black Keys και να απαρνηθεί το glamour για πιο απλούς, vintage ήχους. Μπορεί εδώ, ο Auerbach να είναι απών αυτή τη φορά, όμως η Lana αποφάσισε να μείνει πιστή στη συνταγή της θλιμμένης ντίβας, που βλέπει όλη τη λαμπρή της καριέρα και τους λαμπερούς της έρωτες να καίγονται, ενώ αυτή μένει μόνη της, να τραγουδάει νωχελικά για τα περασμένα της μεγαλεία. Η μουσική της πλέον, θα μπορούσε σε ένα παράλληλο σύμπαν να ντύσει ιδανικά κάποιο ρομάντζο της δεκαετίας του ’50, κάτω από την πινακίδα του Hollywood και τις λεωφόρους που οδηγούν κάθε επίδοξη στάρλετ τα όνειρα για μια φανταχτερή ζωή, πριν γίνουν στάχτη από την σκληρή πραγματικότητα.
Η ανάσα της ακούγεται παράφορα ερωτική και σχεδόν σπαρακτική στο εναρκτήριο, ομώνυμο κομμάτι, που ξεκινά σχεδόν επικά το album, δημιουργώντας όχι μόνο απόλαυση για τα αυτιά, αλλά και για τη φαντασία. Αποχαιρετά με δίψα για εκδίκηση έναν παλιό αγαπημένο στο “High By The Beach” και αποχωρίζεται τη λάμψη του Hollywood στο “Terrence Loves You”. Και ο ακροατής βυθίζεται όλο και περισσότερο στη μελαγχολία αυτής της τόσο γοητευτικής σειρήνας της εποχής μας. Οι αγάπες που πήραν λάθος δρόμο, οι ψεύτικες υποσχέσεις και γενικά μια συνεχής απογοήτευση από τα γεγονότα, είναι η κύρια θεματολογία της Del Rey, που δεν αφήνει σχεδόν καθόλου φως να μπει από τις κουρτίνες. Δυστυχώς, όσο η ακρόαση προχωράει, το αποτέλεσμα από μαγικό, γίνεται μονότονο, και η Lana ακούγεται σαν αυτό που όλοι δε θέλουμε να παραδεχτούμε ότι αισθάνεται, όταν τραγουδάει. Ότι βαριέται.
Άλμπουμ: Honeymoon
Καλλιτέχνης: Lana Del Rey
Label: Interscope/Polydor
Ροζίνα Αράπη