Τρια νέα βιβλία για τις βροχερές ώρες του Σαββατοκύριακου που θα μας αποζημιώσουν αν μείνουμε μέσα.

Margaret Drabble
Μωρό από ατόφιο χρυσάφι από τις εκδόσεις Πόλις

Η Τζες Σπέιτ μεγαλώνει μόνη της στο Λονδίνο την κόρη της Άννα, ένα «μωρό από ατόφιο χρυσάφι», σχεδόν αγγελικό, ένα παιδί που δεν θα μεγαλώσει ποτέ.Η Άννα, η οποία πάσχει από ελαφρά νοητική στέρηση, είναι ένα πλάσμα ακτινοβόλο, χαρούμενο και καλότροπο, που ορίζει τη ζωή όσων την αγαπούν. Το βιβλίο μάς μιλά για τη ζωή τους, όπου τα καθήκοντα της Τζες ως μητέρας δεν τελειώνουν ποτέ, χωρίς όμως αυτό να την εμποδίζει να ζει μια ζωή γεμάτη φίλους, έρωτες και νέες γνωριμίες. Είναι επίσης η ιστορία μιας γενιάς. Μέσα από το δίπολο της Τζες και της Άννας σκιαγραφείται μια ολόκληρη κοινωνία γυναικών, γυναικών που εργάζονται, κάνουν καριέρα, παντρεύονται, χωρίζουν, ανακαλύπτουν τη μητρότητα, την αρρώστια, την επιτυχία και την αποτυχία. Και, ταυτόχρονα, είναι η ιστορία μιας πόλης, του πολυπολιτισμικού Λονδίνου της δεκαετίας του 1960 και του 1970, όπου τα πάντα μοιάζει να αλλάζουν. Η Μάργκαρετ Ντραμπλ τοποθετεί τους ήρωές της στην καρδιά του Λονδίνου που, μετά τη μεταπολεμική γκριζάδα του, ανακαλύπτει ξαφνικά το χρώμα, την κίνηση, τη μουσική, την Κάρναμπυ Στρητ και τους Μπητλς. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινούνται όλοι, διανοούμενοι, ανθρωπολόγοι, ηθοποιοί, γιατροί, δημοσιογράφοι, ποιητές, μποέμ και φιλελεύθεροι.

Το Μωρό από ατόφιο χρυσάφι δεν είναι απλώς ένα μυθιστόρημα για τη σχέση μάνας-κόρης, για τον έρωτα και τη φιλία. Είναι ένα μυθιστόρημα που μιλά επίσης για τους αδύναμους, τους τρωτούς ανθρώπους, και για τον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετωπίζει η κοινωνία. Η αναπηρία περιγράφεται εδώ από την Ντραμπλ, όχι μόνο ως πρόβλημα για την Τζες και τις φίλες της, αλλά εξίσου και ως δυνατότητα ευτυχίας. Με τον μοναδικό αφηγηματικό της τρόπο, τον απέριττο και καθαρό, η συγγραφέας μάς ζητά να σκεφτούμε τι σημαίνει να ζεις μια ζωή που να αξίζει τον κόπο.

Τι έχουν γράψει για το βιβλίο
Ένα θαυμάσιο καινούργιο μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Ντραμπλ, μια πολυδιάστατη αφηγηματική φωνή, σαν μεγαλοπρεπές χορωδιακό.
Independent

Συναρπαστικό και αναπάντεχα πλούσιο... Ένα εξαίρετο μυθιστόρημα που επιβεβαιώνει ότι η Ντραμπλ αποτελεί εθνικό θησαυρό.
Daily Mail

Το ύφος της Ντραμπλ διαθέτει την όμορφη, βαθιά στιλπνότητα της επιφάνειας ενός πιάνου Steinway. Οι κοινωνικές της παρατηρήσεις είναι συχνά ενοχλητικά οξυδερκείς και η υπόγεια ειρωνεία της θαυμαστή.
Times

Ένα μοναδικό και βαθιά συναρπαστικό βιβλίο.
Observer

Ένα υπέροχο μυθιστόρημα για τις σχέσεις μάνας-κόρης.
Le Monde

Το Μωρό από ατόφιο χρυσάφι είναι ένας ύμνος στις γυναίκες που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωσή τους τη δεκαετία του ’60 και ένα βιβλίο, με αξιοθαύμαστο τρόπο, αισιόδοξο.
Le Figaro

Αλέξ του Πιερ Λεμέτρ από τις εκδόσεις Μίνωας

Κυκλοφορεί στα ελληνικά το πολυαναμενόμενο μυθιστόρημα του Πιερ Λεμέτρ, Αλέξ, με το οποίο ο συγγραφέας καθιερώθηκε στην αστυνομική λογοτεχνία. Ποιος γνωρίζει πραγματικά την Αλέξ; Είναι όμορφη. Προκλητική. Για ποιο λόγο την απήγαγαν, την κράτησαν έγκλειστη και μετέτρεψαν τη ζωή της σε κόλαση; Όταν ο αστυνόμος Βεροβέν ανακαλύπτει επιτέλους τη φυλακή της, η Αλέξ έχει εξαφανιστεί. Η Αλέξ είναι πιο έξυπνη από τον απαγωγέα της. Η Αλέξ, που δεν συγχωρεί τίποτα, που δεν ξεχνά τίποτα, και κανέναν. Ποια είναι η πραγματική της ιστορία; Θύτης ή θύμα; Ο Πιερ Λεμέτρ ξετυλίγει με μαεστρία το αδράχτι της ατμοσφαιρικής αγωνίας και χειρίζεται επιδέξια τους κώδικες του νουάρ μυθιστορήματος: κλιμάκωση της έντασης σε κάθε σελίδα, ανατροπή των βεβαιοτήτων, καταιγιστική πλοκή και απρόβλεπτο φινάλε. Βιβλίο της χρονιάς σύμφωνα με τους Financial Times, πρόκειται να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Έχει  βραβευθεί ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα με το CWA International Dagger 2013.

Ο Πιερ Λεμέτρ 
Έχει τιμηθεί με το βραβείο Goncourt και διαβάζεται από μισό εκατομμύριο αναγνώστες στον κόσμο. Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1956. Δίδαξε για πολλά χρόνια λογοτεχνία, προτού αποφασίσει να γίνει συγγραφέας. Το 2006 κυκλοφόρησε το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα, Travail soigné. Ακολούθησαν άλλα έξι μυθιστορήματα στην ίδια κατηγορία, κατατάσσοντάς τον στους πιο καταξιωμένους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων στη Γαλλία. Το Αλέξ (2011) αποτελεί ένα από τα τέσσερα μυθιστορήματα του συγγραφέα στα οποία πρωταγωνιστεί ο αστυνομικός Καμίγ Βεροβέν. Τα βιβλία του γνωρίζουν μεγάλη εμπορική επιτυχία και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Έχει λάβει πολυάριθμες διακρίσεις για το έργο του, ανάμεσά τους τα βραβεία: Prix du Premier Roman du Festival de Cognac, Prix Le Point du Polar Européen, Prix des Lecteurs Policier du Livre de Poche. Το μυθιστόρημά του Καλή αντάμωση εκεί ψηλά (Μίνωας, 2014) διαφέρει από τα προηγούμενα έργα του και εκτυλίσσεται στον απόηχο του Α΄ Παγκοσμίου. Ξεπέρασε σε πωλήσεις τα 500.000 αντίτυπα και τιμήθηκε με το βραβείο Goncourt, το μεγαλύτερο λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας.

Τ’ αγαπημένα
Ποιήματα και αφηγήματα άλλων του Μιχάλη Γκανά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

[…] η γραφή και η ανάγνωση είναι δύο αλληλένδετες λειτουργίες. Ο συγγραφέας είναι πάντα και αναγνώστης, λιγότερο ή περισσότερο επαρκής, βιβλιοφάγος ή ολιγαρκής και εκλεκτικός, δεν έχει σημασία. Διαβάζει και πολλές φορές εμπνέεται από τα διαβάσματά του. Το πιο δύσκολο έργο πάντως του συγγραφέα είναι νομίζω να αξιολογήσει σωστά τα δικά του κείμενα.
Από την άλλη μεριά ο αναγνώστης, πολύ συχνά θα ήθελε να γράφει ο ίδιος αλλά και όταν δεν συμβαίνει αυτό και έχουμε να κάνουμε με έναν καθαρόαιμο αναγνώστη, αμόλυντο από το μικρόβιο της γραφής, ακόμα κι αυτός διαβάζει «γράφοντας» στο περιθώριο, μια μικρή σημείωση παλιότερα ή ολόκληρα κατεβατά στο facebook και σε άλλα ηλεκτρονικά μέσα σήμερα. Ακόμα και οι παλιές υπογραμμίσεις, με θαυμαστικά, ένα ή περισσότερα, ήταν και αυτές ένα είδος γραφής αφού φροντίζαμε πάντα σχεδόν να τις δουν και να τις προσέξουν και άλλοι, ώστε να μας αποδώσουν τα εύσημα...
Οι συγγραφείς και οι αναγνώστες συγκροτούν, άτυπα, μια προσωπική ανθολογία κειμένων, ποίησης και πεζογραφίας συνήθως, που αγαπούν και ξεχωρίζουν. Τα κριτήρια δεν είναι πάντα ποιοτικά.
Αυτή η ανθολογία εμπλουτίζεται αλλά και αποψιλώνεται καθώς περνούν τα χρόνια. Βιβλία και συγγραφείς εμφανίζονται και εξαφανίζονται, αλλά πάντοτε παραμένει ένα σταθερό κόρπους που δεν το αγγίζουν οι προσθαφαιρέσεις. Αυτό το κόρπους, στην περίπτωσή μου τουλάχιστον, αποτελείται από κείμενα, που με συγκίνησαν, με τάραξαν, με συγκλόνισαν αλλά κυρίως με έκαναν να ζηλέψω. Είναι τα κείμενα που θα ήθελα να είχα γράψει. Τ’ αγαπημένα μου. (Από την εισαγωγή του Μιχάλη Γκανά).