Ο Γιάννης Κότσιρας στο ρόλο του λαϊκού τραγουδιστή συμπράττει με την Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τη διεύθυνση του διεθνώς καταξιωμένου μαέστρου Γιώργου Πέτρου και παρουσιάζουν ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της ελληνικής μουσικής κληρονομιάς, το λαϊκό ορατόριο του Μίκη Θεοδωράκη «Άξιον Εστί» στις 11 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής. Το clickatlife.gr μίλησε με τον Γιάννη Κότσιρα για τη συνεργασία αυτή, για τον Μίκη Θεοδωράκη και για τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα.

Παρουσιάζετε στο Μέγαρο Μουσικής το μοναδικό Άξιον Εστί. Πώς νιώθετε για αυτή τη συνεργασία με την Καμεράτα και τον Γ. Πέτρου;

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω στην παρουσίαση του Άξιον Εστί, ούτε η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με την Καμεράτα και τον Γιώργο Πέτρου. Όμως το να έχω την ευκαιρία να συνεργάζομαι με τόσο σημαντικούς ανθρώπους είναι πάντα μεγάλη χαρά και ακόμη περισσότερο όταν αυτή η συνεργασία έχει να κάνει με έργα όπως το Άξιον Εστί.

Πώς θα παρουσιαστεί το Άξιον Εστί στο Μέγαρο και με ποιους συντελεστές;

Το Άξιον Εστί θα παρουσιαστεί με την αρχική του μορφή και οι βασικοί συντελεστές εκτός από τους μουσικούς που κατά τη γνώμη μου είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές, το ρόλο του Ψάλτη θα έχει ο Χάρης Ανδριανός και τον ρόλο του αφηγητή ο Άκης Σακελλάριου.

Το Άξιον Εστί κατά την άποψή μου αποτελεί πλέον ένα από τα μνημεία του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Γράφτηκε για να υμνήσει την Ελλάδα, τους ανθρώπους της και την πάντα διεκδικούμενη ελευθερία. Σε προσωπικό επίπεδο είναι μια μεγάλη τιμή και στιγμή. Όταν με προσκάλεσε το 2001 ο Μίκης Θεοδωράκης να το τραγουδήσω στο Ηρώδειο και στο θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, ήταν η κορυφαία στιγμή της πορείας μου ως τραγουδιστή και νιώθω ιδιαίτερα υπερήφανος γι’ αυτό.

Θα ερμηνεύσετε τραγούδια-ύμνους για τον ελληνικό λαό, όπως τα "Ένα το χελιδόνι" και "Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ". Πόσο επίκαιρα είναι αυτά τα έργα σήμερα;

George Alexandrakis

Αυτά τα τραγούδια μιλούν για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και για τον αγώνα που χρειάζεται για να τα διεκδικήσεις. Δυστυχώς και η ελευθερία και η δικαιοσύνη στη χώρα μας παρά την μεγάλη της ιστορία είναι ακόμη ζητούμενα.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που συναντάτε το έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Πώς νιώθετε να εξελίσσεται αυτή η σχέση;

Το Άξιον Εστί είναι ένα έργο με το οποίο γεννήθηκα, μεγάλωσα και ανδρώθηκα. Παραμένει ένα κομμάτι του DNA μου όπως και όλων των Ελλήνων. Πάντα δίνω εξετάσεις, πάντα υποτάσσομαι στο μεγαλείο του και πάντα θα το ακούω από την πρώτη εκτέλεση.

Στα προσωπικά σας σχέδια τώρα, τι καινούργιο ετοιμάζετε;

Βρισκόμαστε στις τελευταίες ετοιμασίες για την έναρξη ενός πολύ ιδιαίτερου προγράμματος που ετοιμάζουμε με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Η ιδιαιτερότητά του συνοψίζεται στον τίτλο του που είναι “Παραγγελιά”. Θα είναι ένα πρόγραμμα διαδραστικό όπου οι φίλοι που θα έρθουν να μας ακούσουν, θα διαμορφώνουν αυτοί ένα μέρος του με τις επιλογές τους. Θα ξεκινήσουμε στις 18 Δεκεμβρίου στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.

Ποιος ο ρόλος σας ως καλλιτέχνη σε μια εποχή με βαριά κοινωνικοπολιτική ένταση;

Αυτή η κοινωνικοπολιτική κρίση που έχει ξεσπάσει στη χώρα μας σε συνάρτηση με την πολιτιστική και την οικονομική ανέχεια που επέφερε, δημιουργεί την ανάγκη των σταθερών αξιών. Βλέπουμε πολιτικούς και κόμματα να έχουν κάνει εθνικό σπορ την κυβίστηση, επιχειρηματίες, εργολάβοι, ομαδάρχες να έχουν εμπλακεί τόσο με την πολιτική που εντέλει κατευθύνουν τις ζωές μας κατά πώς τους βολεύει και γενικότερα ζούμε σε ένα περιβάλλον που την στιγμή που αρχίζεις να πιστεύεις πως κάτι, αλλάζει έρχεται ένα αόρατο χέρι και σε ξαναρίχνει στο σκοτάδι. Εμείς λοιπόν αυτό έχουμε να διαχειριστούμε. Να ρίχνουμε λίγο φως στο σκοτάδι, όντας σταθεροί στα πιστεύω μας, στη μουσική μας και να δίνουμε δύναμη στον κόσμο να παλεύει με αυτά που αντιμετωπίζει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε.

Πώς βλέπετε εσείς την πραγματικότητα ενός καλλιτέχνη σήμερα; Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι πια η πορεία στον μουσικό χώρο για τους νέους, αλλά και τους πιο «ώριμους» καλλιτέχνες;

Η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη για όλους. Για όλα τα επαγγέλματα και για όλους τους χώρους. Η διαφορά του μουσικού χώρου είναι ότι η κρίση είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από τη γενικότερη κρίση. Ήδη από το 2004 είχε αρχίσει η πτώση και η απαξίωση της μουσικής από την Πολιτεία, από το κοινό και από τις δισκογραφικές εταιρίες. Απλά σήμερα έχει μεγεθυνθεί σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν το 90% των μουσικών είναι άνεργοι και όσοι νέοι ή ακόμη και παλαιότεροι προσπαθούν να δημιουργήσουν, βρίσκουν πόρτες κλειστές και μια συνολική απαξίωση. Ουσιαστικά το επάγγελμα του μουσικού έχει μπει σε μία στάση αναμονής και από ό,τι φαίνεται από τις μέχρι τώρα κινήσεις των πολιτικών, επιδιώκεται η κατάργησή του. Ας ελπίσουμε πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο.

Αν μπορούσατε να κρατήσετε μία στιγμή από τη μέχρι σήμερα πορεία σας ποια θα ήταν αυτή;

Ευτυχώς έχω πολλές στιγμές να θυμάμαι. Με κορυφαία πάντα τη συνεργασία μου με τον Μίκη Θεοδωράκη αλλά και με τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Μίμη Πλέσσα, τον Trevor Horn για τους Ολυμπιακούς του 2004 και άλλες πολλές.

Και τι ευχή θα κάνατε για το μέλλον;

Υγεία, ελευθερία και αισιοδοξία. Τι άλλο;

Βάλια Κανελλοπούλου