Από τον Dali μέχρι τον Miro, η παγκόσμια τέχνη έχει να επιδείξει πολύ εκκεντρικά έργα που τράβηξαν τα βλέμματα και δίχασαν το κοινό.

Salvador Dalí, Lobster Telephone, 1936

Το κίνημα του σουρρεαλισμού κατά τις δεκαετίες του ’20 και του ’30 πίστευε ότι οι επαναστάσεις ξεκινούν από τα όνειρα. Αντλώντας την έμπνευσή τους από τον πατέρα της ψυχανάλυσης Sigmund Freud, οι σουρρεαλιστές δημιουργούσαν τέχνη από το υποσυνείδητο. Το Lobster Telephone του Dali είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της θεωρίας περί «σουρρεαλιστικών αντικειμένων», έτοιμων αντικειμένων δηλαδή ή συνδυασμού αντικειμένων, που μιλούν με έναν περίεργο κι ασυνάρτητο τρόπο στον καλλιτέχνη. Για τον Dali, τα τηλέφωνα είναι αγγελιοφόροι από το Υπερπέραν ενώ ο αστακός είναι σύμβολο σεξουαλικότητας. Με ένα τηλέφωνο-αστακό λοιπόν, μπορείς να καλέσεις τα πιο κρυφά σου όνειρα.

Joan Miró, Object, 1936

Ο καταλανός ονειροπόλος Joan Miró δημιούργησε ένα σουρρεαλιστικό αντικείμενο, συνενώνοντας έναν παράξενο πειρατικό θησαυρό, έναν παπαγάλο, ένα γυναικείο πόδι με καλσόν, έναν χάρτη και μια αιρούμενη μπάλα. Η ονειρική αυτή σύνθεση δημιουργεί μια αίσθηση μυστηρίου και μαγείας που ανοίγει τους ορίζοντες του μυαλού.

Méret Oppenheim, My Nurse, 1936

Η Méret Oppenheim παρουσίαζε συνήθως υποκειμενικά θέματα από τον πραγματικό κόσμο. Για παράδειγμα κάλυψε μία κούπα και το πιατάκι της με γούνα για να δημιουργήσει την αίσθηση της στοματικής απόλαυσης. Το sex και το φαγητό μπλέκονται στο έργο της «My Nurse». Η Oppenheim παρουσιάζει ένα ζευγάρι λευκές γόβες, μέσα σε ένα πιάτο, σαν ένα απολαυστικό γεύμα για έναν φετιχιστή.

Giorgio de Chirico, The Song of Love, 1914

Αναμφισβήτητα, τα πρώτα σουρρεαλιστικά αντικείμενα εμφανίστηκαν στους πίνακες του Giorgio de Chirico, στην αρχή του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο έργο του  In The Song of Love, ένα καουτσουκένιο γάντι κρέμεται δίπλα σε μια μαρμάρινη προτομή. Ο ποιητής Guillaume Apollinaire μάλιστα κατέγραψε σε βί-ντεο τον de Chirico να αγοράζει από μαγαζί το γάντι αυτό. Επομένως, δε μιλάμε απλώς για ένα έργο φαντασίας, αλλά για ένα σουρρεαλιστικό αντικείμενο από τον κόσμο μας.

The Colossus of Constantine, 4ος αιώνας

Τα γιγάντια ερείπια ενός αγάλματος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, που διατηρούνται στο Καπιτώλιο της Ρώμης, στοίχειωσαν τα όνειρα των καλλιτεχνών για χρόνια. Τον 18ο αιώνα, ο Henry Fuseli απεικόνισε έναν καλλιτέχνη συγκλονισμένο από το τεράστιο μαρμάρινο χέρι του Κωνσταντίνου. Τη δεκαετία του ’50, ο καλλιτέχνης Robert Rauschenberg φωτογράφισε τη σύντροφό του Cy Twombly να στέκεται δίπλα στο τεράστιο αυτό άγαλμα. Το ίδιο το μέγεθος αυτού του αγάλματος λοιπόν, προβάλλει την μικρή μας φύση και τα θραύσματά του λειτουργούν ως σουρρεαλιστικά έργα.