6 αναγνώσματα από Έλληνες συγγραφείς για να κυλήσει η εβδομάδα με την καλύτερη συντροφιά, τα βιβλία!

Το άλλο μου ολόκληρο της Τασούλας Επτακοίλη, εκδόσεις Πατάκη

«Σε λίγο θα σταματήσω να γράφω. Θ’ αφήσω το χέρι σου και θα προχωρήσω, χωρίς να κοιτάξω ξανά πίσω. Δε χρειάζεται. Έτσι κι αλλιώς, πάντα μπροστά μου θα σε βλέπω. Πάντα θα βαδίζω στους άγιους τόπους όσων ζήσαμε και μοιραστήκαμε. Πάντα εσύ θα είσαι το μέτρο των πραγμάτων μου, ο καθρέφτης που θα με δείχνει στις αληθινές μου διαστάσεις, που θα αποκαλύπτει τις χάρες και τα κουσούρια μου. Και πάντα θ’ ακούω τη φωνή σου. Δε γίνεται διαφορετικά. Ήσουν, είσαι και θα είσαι ο άνθρωπός μου».
H αγάπη δύο ανθρώπων, η κοινή πορεία τους επί δύο και πλέον δεκαετίες, η απώλεια, η δυσκολία ενός τόσο επώδυνου αποχωρισμού, ο δύσβατος δρόμος προς την αποδοχή. Μια καταγραφή γεγονότων, σκέψεων και συναισθημάτων από τη δημοσιογράφο Τασούλα Επτακοίλη – επί έναν χρόνο μετά τον θάνατο του συζύγου της Κώστα. Η αληθινή ιστορία μιας αγάπης που παρέμεινε ανίκητη ακόμα και απέναντι στον θάνατο...
Η Τασούλα Επτακοίλη γεννήθηκε το 1968 στη Σάμο και μεγάλωσε στον Πειραιά. Αποφοίτησε από το Τμήμα Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά από τη διδασκαλία (ευτυχώς ή δυστυχώς) προτίμησε τη δημοσιογραφία. Από το 2003 γράφει στην εφημερίδα Καθημερινή, ενώ επί δεκαπέντε χρόνια ήταν παραγωγός του Μελωδία FM 99,2. Ζει στην Αθήνα.

Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά του Αύγουστου Κορτώ, εκδόσεις Πατάκης

Πόσα όσπρια μπορεί να φάει κάποιος -ακόμα κι επ' απειλή Grexit- χωρίς να ρισκάρει τη σχέση του;

Πώς γίνεται το ραβανί να περιέχει τα δώδεκα αυγά που υπαγορεύει η συνταγή χωρίς το τελικό αποτέλεσμα να μυρίζει σαν κάτι που μας άφησε χρόνους;

Μπορεί μια σπανακόπιτα να σε γλιτώσει απ' τη χολέρα;

Και τι μπορείς να κάνεις εντός του πλαισίου του νόμου όταν μια φιλήσυχη γειτόνισσα πέσει θύμα λυκανθρωπισμού;

Αυτά και άλλα αγωνιώδη ερωτήματα απαντώνται με τρόπο σπαρταριστό σ' ένα βιβλιαράκι που αγαπήθηκε και πάχυνε με καινούριες ιστορίες και που ξεμυτίζει πάλι με εξώφυλλο δια χειρός του μέγιστου Αρκά - μια κι ο "Σερ" Καρχαρίας είναι το μόνο πλάσμα που η αδηφαγία του μπορεί να συγκριθεί μ' αυτήν του αλλοτινού εαυτού του συγγραφέα.
Αγάπη ολούθε!

Φθινόπωρο, Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2016

Το "Φθινόπωρο" του Κωσταντίνου Χατζόπουλου είναι ένα έργο σταθμός της ελληνικής πεζογραφίας, καθώς αποτελεί το κορυφαίο πεζογράφημα του συμβολισμού στην Ελλάδα. Χαμηλόφωνο και ατμοσφαιρικό, μεταφέρει τον αναγνώστη του στην ελληνική επαρχία των αρχών του 20ού αιώνα για να αφηγηθεί τα ερωτικά και υπαρξιακά αδιέξοδα των ανθρώπων της. Με τη μελαγχολική και υποβλητική αισθητική του που κάνει πράξη τον ίδιο τον τίτλο του, το Φθινόπωρο έθεσε τις βάσεις μιας ποιητικής μυθιστοριογραφίας που διαθλά την εξωτερική πραγματικότητα μέσα από την εσωτερική ζωή των ηρώων, φέρνοντας στην επιφάνεια τις πιο μύχιες και σκοτεινές ζώνες του ψυχισμού τους. Με αυτή την έννοια, άνοιξε τον δρόμο της μοντέρνας πεζογραφίας προς τον εσωτερικό κόσμο, όπου οι αόριστες διαθέσεις και οι φευγαλέες εντυπώσεις των ατόμων γίνονται το άλλο όνομα του υπαρξιακού κενού μέσα τους.
Ανιχνεύοντας την ιστορική διαδρομή της έννοιας του συμβόλου στη μοντέρνα λογοτεχνία, η μελέτη του Δημήτρη Πολυχρονάκη επικεντρώνεται στα καλλιτεχνικά ρεύματα του συμβολισμού και της παρακμής για να αναδείξει την επίδραση που άσκησαν στο "Φθινόπωρο" του Χατζόπουλου. Για την ακρίβεια, αναλύονται τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε υφολογικό επίπεδο τα στοιχεία εκείνα που προσδιόρισαν τη φθινοπωρινή αισθητική του συμβολισμού και αναδεικνύεται ο τρόπος με τον οποίο τα κάνει πράξη το μυθιστόρημα του Χατζόπουλου μέσα από την εσωτερική εστίασή του, τους φασματικούς διαλόγους, τη χαλαρή πλοκή, τους σκιώδεις χαρακτήρες, τους κλειστούς χώρους και τα ερημικά τοπία της φύσης.

Η ιστορία ενός δικού μας ανθρώπου, Νίκη Αναστασέα, εκδόσεις Καστανιώτη

Ένας ταλαντούχος ζωγράφος, ο Αλέξης Ραζής, καταρρέει στα είκοσι οχτώ του χτυπημένος από μια μορφή βαριάς μελαγχολίας. Δεκατέσσερα χρόνια μετά ο νεαρός Κωστής Σκαρλάτος αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα για τη ζωή του. Ο επίδοξος βιογράφος, στην προσπάθειά του να γνωρίσει το έργο, τις σκέψεις και το περιβάλλον του Ραζή, συναντά τους φίλους και παλιούς συντρόφους του καλλιτέχνη, τις γυναίκες που τον αγάπησαν, τον δάσκαλο και καθοδηγητή του. Μέσα από τις μαρτυρίες τους αναβιώνουν οι ιδέες, οι αγωνίες και οι ελπίδες των ανήσυχων νέων των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης, ενώ σταδιακά ξετυλίγεται το νήμα της ζωής ενός γοητευτικού και αινιγματικού προσώπου, από τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ολοκλήρωση του τελευταίου του πίνακα.
Ένας ζωγράφος, ένα έργο, μια εποχή. Άνθρωποι που θέλησαν ν' αλλάξουν τη μοίρα αυτού του τόπου. Ένα βιβλίο που ιστορεί εκείνο το βουητό, το σάλαγο, το όνειρο, το μάταιο ηχοκόπημα. Αν ήταν μάταιο ή αν ήταν κάτι περισσότερο.

Οι δεινόσαυροι των Αθηνών - Ταξίδι σε λάθος χώρα, Τηλέμαχος Κώτσιας, εκδόσεις Πατάκης

"Ήταν σίγουρα η επιβλητικότητα του κτιρίου που έκανε τον Στέφανο Καρυπίδη να νιώθει αυτό το περίεργο δέος κάθε φορά που έμπαινε στο κεντρικό κατάστημα της Τράπεζας. Η ψηλή οροφή της αίθουσας συναλλαγών, στηριγμένη σε κολόνες αρχαιοελληνικού τύπου με εκείνη τη γνωστή τάση κωνικότητας, να στενεύουν προς τα πάνω, έτσι που να δίνουν την αίσθηση της προοπτικής, με τα κιονόκρανα φορτωμένα με περίπλοκες διακοσμήσεις, γέμιζε τον πνεύμονά του με μια ανάσα μεγαλείου· τον έκανε όμως να αισθάνεται και τόσο ασήμαντος μέσα σε αυτόν τον χώρο. Τα ακριβά μάρμαρα, που σε κάθε άγγιγμα προκαλούσαν ρίγος, οι αρμοί από ορείχαλκο στις πλάκες του δαπέδου και στις σκάλες, το βαρύ μασίφ ξύλο καρυδιάς, τα φωτιστικά, οι πολυέλαιοι, οι ακριβοί πίνακες, τα πλατύσκαλα, από όπου θα περίμενε κανείς να δει από στιγμή σε στιγμή να κατεβαίνουν πρίγκιπες διάδοχοι με τις συζύγους τους, το αστραφτερό δάπεδο που καλούσε για βασιλικές καντρίλιες, επέβαλλαν έναν σεβασμό, που έμοιαζε λατρευτικός, θρησκευτικός".
Δυο νουβέλες με κοινό θέμα τη σημερινή εποχή. Σκηνές τραγελαφικές των ημερών της κρίσης -ή και πιο πριν- με άφθονο παραλογισμό, με τη μηχανή του χρόνου απορρυθμισμένη, που άλλοτε προχωράει αργά, σαν να βαλτώνει στο τέλμα της αναμονής, και άλλοτε τρέχει με εφιαλτική ταχύτητα, με τα γεγονότα να στροβιλίζονται τρελά και τους ανθρώπους να ζαλίζονται και να συγχέουν το όνειρο με τη ζωή.

Γκουανό, Γιώργος Γκόζης, εκδόσεις Πόλις

Πορτραίτο μιας πατρίδας, τοιχογραφία μιας εποχής, η επιτομή της σύγχρονης νεοελληνικής Ιστορίας μέσα από πέντε διαδοχικές αφηγήσεις, όπως οι κρίκοι μιας αλυσίδας. Η ζωή τριών γυναικών και δύο ανδρών και το κοινό αόρατο νήμα που τους ενώνει. Από τις μικρές τους γειτονιές μέχρι τη Μεγάλη Πολιτεία, ο Κοσμάς και η Ασπασία με τη Σταυρούλα, ο Γιώργος και η Κατερίνα, αφηγούνται το χρονικό της προσωπικής, αλλά και της συλλογικής μας ενηλικίωσης. Το βιβλίο ακολουθεί τους χαρακτήρες σε όλη τους τη μυθοπλαστική διαδρομή άλλοτε με ακρίβεια κι άλλοτε με οικονομία. Μας μεταφέρει εναλλάξ από το πρόσφατο παρελθόν στον σημερινό κόσμο, όπως ένας καθρέφτης που έσπασε και κατακερματίστηκε σε αναρίθμητα καθρεφτάκια, σκόρπια πια εδώ κι εκεί, τα οποία αναζητούν το αρχέτυπο ενιαίο είδωλο. Το Γκουανό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παραμύθι, με τα καλά κρυμμένα μυστικά του, βγαλμένα κατευθείαν από το σεντούκι της μνήμης.

Ο Γιώργος Γκόζης γεννήθηκε το 1970 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Θεολογία στο Α.Π.Θ., με μεταπτυχιακό τίτλο στην Εκκλησιαστική Ιστορία, Χριστιανική Γραμματεία, Αρχαιολογία και Τέχνη, και ειδίκευση στην Αγιολογία. Κείμενά του έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα σουηδικά. Κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Ο νυχτερινός στο βάθος (Νεφέλη, 2002) και Αφήστε με να ολοκληρώσω (Πόλις, 2014).