Μια νέα κυκλοφορία και μία ακόμα ανατύπωση από τις εκδόσεις Άγρα.

20 αστικά μονόπρακτα της Δώρας Τσόγια

Α. Πώς γίνεται να μη θυμάσαι τίποτα;
Γ. Δεν θέλω να θυμάμαι.
Α. Ούτε τη βροχή; Τα πλατιά πεζοδρόμια που γλιστρούσαν;
Γ. Ούτε.
Α. Πάντα σου άρεσε η βροχή. Θυμάσαι τα μεγάλα καφέ που χωνόμασταν
για να σωθούμε;
Γ. Δεν μ' αρέσουν τα μεγάλα καφέ.
Α. Ήταν το πρώτο μας ταξίδι. «Μήνας του μέλιτος». Εσύ το διάλεξες.
Γ. Δεν έχω πάει ποτέ στο Βερολίνο.
Α. Ήσουν ενθουσιασμένη. Μ' αγκάλιαζες συνέχεια.
Γ. Δεν ήμασταν ποτέ ευτυχισμένοι.
Α. Ήμασταν.
Γ. Και μετά τί έγινε; (Παύση.)
Είδες; Δεν ήμασταν.
 
Τα 20 Αστικά μονόπρακτα είναι συνταγές επικοινωνίας με υλικά μοναξιάς. Είναι μικροί διάλογοι-ενίοτε μονόλογοι- πού εκτυλίσσονται σε μια μεγάλη πόλη, όπως ή Αθήνα: σε Μετρό, σε στάσεις λεωφορείων, σε πλατείες, σε γραφεία, σε καφέ. ΤαΑστικά μονόπρακτα είναι συναντήσεις ανθρώπων σε αναζήτηση άνθρωπου.
 
Αντίο, Σικάγο του William Riley Burnet

Σικάγο 1928. Ένας μελαγχολικός αστυνομικός ιταλικής καταγωγής μαθαίνει ότι η γυναίκα του, που έχει φύγει από καιρό χωρίς ν' αφή­σει διεύθυνση, βρέθηκε νεκρή στη λίμνη, πιθανώς μετά από μια υπερ­βολική δόση. Θα μάθει πολλά άλλα, μέσω ενός παλιού συμμαθητή του που πήρε τον στραβό δρόμο: Οι αστυνόμοι, οι πολιτικοί που αγοράζουν κι εξαγοράζονται, οι διεφθαρμένοι δικηγόροι, η αναδιοργάνωση των πορνείων, ο υπόκοσμος των Ιταλών, Ιρλανδών και Πολωνών, οι χα­μένοι γκάνγκστερ - ενώ μια απλή βεντέτα καταλήγει σε μια πραγματική νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.
 
Το μυθιστόρημα αναπτύσσεται με σύντομες σκηνές, όπου σε πρώτο πλάνο μπαίνουν οι ζωές δευτερευόντων χαρακτήρων ενώ οι διάφοροι πρωταγωνιστές ποτέ δεν συναντώνται στην πραγματικότητα. Ο άνθρω­πος που κινεί τα νήματα στον υπόκοσμο εμφανίζεται ελάχιστα και ποτέ δεν κατονομάζεται: όμως οι προσεκτικοί αναγνώστες δεν θα δυσκο­λευτούν να αναγνωρίσουν πίσω από τον « μεγάλο» τον περίφημο Άλ Καπόνε...