Ανήμερα της κυκλοφορίας του πρώτους δίσκου, μιλήσαμε με τους Λάργκο, το σεξτέτο από τη Θεσσαλονίκη που απενεχοποιεί την παραδοσιακή μουσική.

Σε μια ελληνική δισκογραφία που παραπαίει, οι φρέσκες μουσικές προτάσεις όπως αυτή των Λάργκο δεν μπορούν παρά να δημιουργούν ένα κλίμα ελπίδας κι αισιοδοξίας για την εξέλιξη της εγχώριας μουσικής βιομηχανίας. Το σεξτέτο από τη Θεσσαλονίκη κυκλοφορεί σήμερα, 12 Απριλίου, τον πρώτο του ομώνυμο δίσκο από την εταιρεία «Αχός». Οι τίτλοι των κομματιών προϊδεάζουν για το τί θα ακούσουμε: «Κωλοχανείο», «Ταβέρνα», «Victims of the System», «Απ’ την αρχή του κόσμου», «Λόλα να ένα μήλο». Πρόκεται για 5 πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις που μπολιάζουν το παραδοσιακό με το σύγχρονο σε ένα μιξ ήχων που «παντρεύει» τα βαλκανικά και ηπειρώτικα πνευστά με τα ρεμπέτικα και τις αιχμηρές κιθάρες, κι όλα αυτά ντυμένα με μια desert americana αισθητική. Τώρα, αν βάλουμε στην εξίσωση και τη μεταβλητή του DNA– καθώς ο Κωσταντής Παπακωνσταντίνου, μια από τις φωνές και τις κιθάρες του γκρουπ, είναι γιος του Θανάση Παπακωνσταντίνου, που έχει αναλάβει την επιμέλεια και καλλιτεχνική διεύθυνση παραγωγής του EP- τότε το αποτέλεσμα μάλλον απογειώνεται. Το click@life μίλησε με τον Τάσο Κοφοδήμο, ο οποίος μάς σύστησε λίγο καλύτερα τη μουσική του οικογένεια, τους Λάργκο.

Βασικά, το όνομα της μπάντας μας δεν οφείλεται ακριβώς σε αυτόν το μουσικό όρο, ο οποίος είναι και όρος της κλασικής μουσικής. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολευτήκαμε στη διαδικασία εύρεσης ονόματος, όπου καταλήξαμε στο ''Λάργκο'', γιατί μας φάνηκε εύηχο και μας έβγαζε μια κινηματογραφική διάθεση.

Τι θα ακούσουμε στον πρώτο δίσκο σας; Ποιες οι σκέψεις και τα συναισθήματα που φιλτράρονται μέσα από τα τραγούδια σας;

Στον πρώτο μας δίσκο ΕΡ θα ακούσετε πέντε συνθέσεις, τρία τραγούδια με στίχο και δύο ορχηστρικά. Στις μουσικές υπάρχει μια ποικιλία επιρροών και καταβολών, οι οποίες δημιουργούν συναισθήματα που αποτυπώνουν την καθημερινότητα της κοινωνίας μας, είτε συνειρμικά είτε ρεαλιστικά.

Δημιουργείτε ένα ιδιαίτερο μείγμα ήχων με ετερόκλητα μουσικά στοιχεία. Πώς συνδέονται όλα αυτά; Μοιράζεστε όλοι κάποιου είδους σχέση (πχ. καταγωγή) με αυτού του είδους τα ακούσματα;

Αυτοί οι ήχοι ίσως συνδέονται με κάποιον υπόγειο τρόπο μεταξύ τους. Κάποιοι συνδυασμοί ήχων μπορεί να φαίνονται απροσδόκητοι, αλλά η μουσική πολλές φορές είναι για να σε εκπλήσσει. Η σχέση μας με τη μουσική έχει και ακουστικό και κατά κάποιο τρόπο βιωματικό χαρακτήρα.

Η ευκολία ή η δυσκολία στη συνεργασία των μελών μιας ομάδας (και δεν μιλάμε μόνο για τα μουσικά σχήματα) εξαρτάται από τη διάθεση του καθενός να προσφέρει, αλλά και από το βαθμό αλληλεγγύης και ειλικρίνειας που υπάρχει στις μεταξύ τους σχέσεις.

Έχετε ως βάση τη Θεσσαλονίκη. Σε τι επίπεδο σας επηρεάζει η πόλη στο κομμάτι της δημιουργικής σύνθεσης; Από τι εικόνες αντλείτε έμπνευση;

Εδώ ζούμε, οπότε είναι αναπόφευκτο να μας επηρεάζει ο τόπος στον οποίο κινούμαστε. Σε ένα μεγάλο αστικό περιβάλλον τα ερεθίσματα είναι τόσα πολλά, που οι εικόνες έρχονται και παρέρχονται. Δηλαδή, μπορείς να δεις και πολύ όμορφα πράγματα στην πόλη, αλλά και πολύ άσχημα. Αυτή η αντίθεση έχει ένα ενδιαφέρον που αποτυπώνεται στη μουσική μας. Επίσης, το γεγονός ότι η πόλη αυτή σημάδεψε με τον τρόπο της την ελληνική μουσική με το ροκ του '80 και του '90 δεν γίνεται να μας αφήσει ανεπηρέαστους.

Οι επιρροές μας κινούνται από το rock στο σύνολό του μέχρι και σε δικά μας οικεία ακούσματα, όπως ρεμπέτικα και παραδοσιακά. Ο Γιοβάν Τσαούς είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση ως μουσικός, ο Philip Glass είναι δωρικός στις συνθέσεις του, οι ''Τρύπες'' δυναμικοί στο παίξιμό τους. Αυτό ισχύει και για το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας.

Είδαμε το πρώτο σας βίντεο κλιπ, «Victims of the System», το οποίο ομολογουμένως είναι πολύ εντυπωσιακό, σχεδόν κινηματογραφικό. Ποια η βασική ιδέα πίσω από το εικαστικό κομμάτι του κλιπ;

Η ιδέα του κλιπ βασίστηκε στο ίδιο το τραγούδι ''Victims of the system'', το οποίο είναι εμπνευσμένο από έναν συγκλονιστικό λόγο του Τσάρλι Τσάπλιν στην ταινία ''Ο Μεγάλος Δικτάτωρ'' το 1940, μέσα στη δίνη του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Με βάση το τραγούδι και τον λόγο του Τσάπλιν, ο Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου, ο σκηνοθέτης του βίντεο κλιπ μας, το αποτύπωσε με αυτό τον τρόπο.

Ποια είναι τα «θύματα του συστήματος» για τα οποία μιλάτε;

''Θύματα'' του συστήματος είναι αυτοί που δέχονται και υιοθετούν άκριτα ό,τι τους πούνε, ''θύματα'', όμως, είναι και οι καταπιεσμένοι λαοί όλου του κόσμου και οι μετανάστες. Γενικότερα, οποιαδήποτε μορφή καταδυνάστευσης οδηγεί στη ''θυματοποίηση''.

Γίνονται πράγματα γενικά. Υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι και μπάντες που παίζουν τις δικές τους μουσικές, που για διάφορους λόγους δεν ακούγονται παραέξω, καθώς λειτουργούν σε ένα πιο underground επίπεδο. Τώρα, σχετικά με την επικρατούσα μουσική στην Ελλάδα, υπάρχουν φυσικά οι σταθερές αξίες αλλά και μια νέα γενιά που προσπαθεί να προσδιρίσει τον εαυτό της μουσικά. Ο κόσμος διψούσε και θα διψάει για μουσική, καθώς εκτιμά την έννοια του λάϊβ. Αυτό από μόνο του δίνει μια ώθηση στη δημιουργία. Πιστεύω ότι όλο και κάτι ελπιδοφόρο θα βγει από τη γενιά μας.

Τί μας επιφυλάσσετε για το μέλλον;

Προς το παρόν σχεδιάζουμε διάφορα λάϊβ, στα οποία θα παρουσιάσουμε το υλικό του πρώτου μας δίσκου ΕΡ και όχι μόνο. Στις 5 Μαΐου θα πραγματοποιήσουμε το λάϊβ της παρουσίασης του δίσκου μας στη ''Μαύρη Τρύπα'' στη Θεσσαλονίκη. Οπότε σκοπός μας είναι να κάνουμε και άλλες ζωντανές εμφανίσεις μέσα στο καλοκαίρι.

Οι ΛΑΡΓΚΟ είναι οι:

Κωσταντής Παπακωνσταντίνου : ηλεκτρική κιθάρα – φωνή
Τάσος Κοφοδήμος : ακουστική κιθάρα – φωνή
Παύλος Μέτσιος : τρομπέτα
Μανόλης Σταματιάδης : ακορντεόν – πλήκτρα
Ηλίας Ρότσιας : ηλεκτρικό μπάσο
Κώστας Αναγνώστου : τύμπανα

Σοφία Κανελλοπούλου
[email protected]