Η συλλογή του Νίκου Παναγιωτόπουλου με τίτλο "Γραφικός Χαρακτήρας" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Το βιβλίο

Μια συλλογή από 67 μικρές –έως μικροσκοπικές– ιστορίες, από εκείνες που ξεπηδούν απρόσκλητες καθώς ξεφυλλίζεις, ας πούμε, το άλμπουμ με τις οικογενειακές φωτογραφίες. Ιστορίες ασπρόμαυρες, αφού φαντάζουν κιόλας μακρινές, αν και ο απόηχός τους βρίσκει τρόπο να επιβιώνει, παρηγορητικός, μέσα στη βουή και την αντάρα.  Ιστορίες αληθινές, αν και αυτό έχει ίσως τη μικρότερη σημασία˙ το προσωπικό βίωμα δεν είναι παρά η αφορμή αυτών των ακαριαίων αφηγήσεων που ψηλαφούν το αποτύπωμα μιας εποχής, με αφετηρία τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Ιστορίες που μαρτυρούν πως το παρελθόν βρίσκει πάντα τρόπο να τρυπώνει ανάμεσα στα λόγια μας…Ιστορίες της μιας ανάσας, οι περισσότερες από τις οποίες θα μπορούσαν να διαβαστούν άνετα ακόμα κι ανάμεσα σε δυο σταθμούς του αθηναϊκού μετρό. 

Ο συγγραφέας

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε Τεχνολόγος Μηχανικός, εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αλλά από το 1991 στράφηκε στο σενάριο και την πεζογραφία. Έχει γράψει σενάρια για τηλεοπτικές σειρές και έχει γράψει ή έχει συνεργαστεί στη συγγραφή σεναρίων για περισσότερες από δέκα ταινίες μεγάλου μήκους (Απόντες, Βασιλιάς, Αγρύπνια, Ώρες κοινής ησυχίας κ.ά.) – σενάρια που απέσπασαν βραβεία τόσο στην Ελλάδα όσο και σε Διεθνή Φεστιβάλ.

Ο Γραφικός χαρακτήρας είναι το έκτο βιβλίο του. Προηγήθηκαν η συλλογή διηγημάτων Η ενοχή των υλικών (1997, Βραβείο Μ. Ράλλη) και τα μυθιστορήματα Ο Ζίγκι απ’ τον Μάρφαν (1998), Το γονίδιο της αμφιβολίας (1999), Αγιογραφία (2003) και Τα παιδιά του Κάιν (2011, Βραβείο του Ιδρύματος Π. Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών).

Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά και στα ολλανδικά, ενώ βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, στα γερμανικά, στα ιταλικά, στο σερβικά, στα σλοβενικά, στα πολωνικά και στα κινέζικα.