Μια σειρά ιστοριών με γυναίκες πρωταγωνίστριες, μικρά χρονογραφήματα και επιφυλλίδες, και ένα βιβλίο που ισχυρίζεται πως η ζωή είν΄ωραία.

Γιώργης Π. Μασσαβέτας, Γυναικείες ιστορίες

Απόσπασμα

[...] Γι’ αυτό λοιπόν, στις ιστορίες που ακολουθούν πρωταγωνίστριες είναι γυναίκες. Πάσα αναφορά σε αρσενικούς «δευτεραγωνιστές» κρίθηκε ως αναπόφευκτη, αφού με τη σειρά τους σημάδεψαν τη ζωή όλων αυτών των γυναικών. Πολύ συχνά, τα σημάδια αυτά ήταν πυρακτωμένα. Άλλοτε επειδή το έφεραν οι καταστάσεις και όχι από σαδιστική επιλογή. Άλλοτε επειδή ήταν απλώς μια σφραγίδα που πιστοποιούσε την κυριαρχία του σερνικού πάνω στη δίποδη ιδιοκτησία του. 

[...] Μη θαρρείτε όμως πως μόνο θλιβερά πράγματα ανασκαλεύανε τούτες οι γυναίκες. Ούτε πως περιμένανε τον κλύδωνα ή τις απόκριες για να ακούσεις από το στόμα τους χωρατά και πειράγματα, ακόμη και τα «πονηρά» τραγούδια, τα σκωπτικά δηλαδή, αυτά που μάζεψε και απέδωσε τόσο όμορφα η ιέρεια της δημοτικής μας παράδοσης, η Δόμνα Σαμίου. Εκεί κι αν έστηνα αυτί, να αποστηθίσω το «ένα μουνί στην κερασιά κι ο πούτσος από κάτω». Ακόμη και η Ασήμω, πριν αυτοανακηρυχτεί «αγία» και επίσημη εκπρόσωπος της Υπεραγίας ημών Θεοτόκου, όπως θα πληροφορηθείτε σε μία από τις ιστορίες που ακολουθούν, συνεισέφερε στις πολιτιστικές αυτές εσπερίδες, απαγγέλλοντας με την κρητική προφορά της το «Με τη θεια μου τη Θοδώρα επαέναμε στη χώρα κι ήλεγέ μου κι ήλεγά τσι, κι ήκαμέ μου κι ήκαμά τσι»...

Νότης Μαυρουδής, Book Face, Σχολιάζοντας τα πέριξ 

Τα Σχολιάκια αυτά […] δεν είναι παρά μικρά χρονογραφήματα, δοκίμια, πεζογραφήματα, επιφυλλίδες. Γι’ αυτό κι επέλεξα το υποκοριστικό «Σχολιάκι»: για να ορίσω την όσο γίνεται σύντομη γραφή και κυρίως την περιεκτικότητά τους, που αποσκοπεί στη διευκόλυνση της γρήγορης ανάγνωσης.  […] Το παρόν πόνημα περιέχει θέματα από όλες τις πηγές της ζωής. Θέματα που μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον και μου έδωσαν τη δυνατότητα να εισχωρήσω σε αυτά, σύμφωνα και ανάλογα με τις δυνάμεις μου.

(από το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα)

Βαγγέλης Καπετανάκης, Η ζωή είν' ωραία (το παρ΄ ολίγον φονικό) 

Απόσπασμα 

Το ’χα υποσχεθεί και στα παιδιά. Μικρά μεγάλα. Αυτά που βοηθήσανε τούτη την ιστορία τύπου Φράνκε Στάιν να τη γλιτώσω, να μην την κοπανήσω τα κρυφά κάνοντας ζούλα. Με τον φίλο μου τον Βελισσάριο κλέβοντας την τεχνολογία πάμε και βλέπουμ’ όπερες καλές παραγωγές, απ’ το Νιου-Γιορκ, που ’χουνε και κοντινά, θρονιασμένοι σε φίνα αίθουσα. Τι καλύτερο.