30+5 βιβλία για τον Ιούνιο
Συνεχίζουμε το καλοκαίρι δυναμικά με βόλτες, βουτιές και βιβλία που δεν πρέπει να λείπουν από την τσάντα για την παραλία.
Το μυστικό του καλλιγράφου
μετάφραση: Ιάκωβος Κοπερτί
Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2016
Το νέο έσκασε σαν βόμβα στα δρομάκια της παλιάς πόλης της Δαμασκού: Η Νούρα, η όμορφη γυναίκα του διάσημου καλλιγράφου Χαμίντ Φαρσί, το έσκασε από το σπίτι!
Όμως γιατί γύρισε την πλάτη σε μια ζωή για την οποία πολλές θα τη ζήλευαν; Ή μήπως έχει απαχθεί απ' τους εχθρούς του άντρα της;
Από μικρός, ο Χαμίντ Φαρσί θεωρείται παιδί-θαύμα.
Πιστεύει ότι στην εκλεπτυσμένη ομορφιά της καλλιγραφίας η ποίηση βρίσκει την καθαρότερη έκφρασή της. Αλλά με τα χρόνια ανακαλύπτει τις αδυναμίες της αραβικής γλώσσας που περιορίζουν τις δυνατότητές της στη σύγχρονη εποχή. Στη Γνωστική Εταιρεία, το μυστικό σύνδεσμο των καλλιγράφων, σχεδιάζει μια ριζική γλωσσική μεταρρύθμιση, χωρίς να συνειδητοποιεί τους κινδύνους...
Με πείσμα, ρίχνεται στη δουλειά για να πραγματοποιήσει το μεγάλο όνειρο της μεταρρύθμισης, παραμελώντας τη Νούρα.
Εκείνη δεν έχει ιδέα για τα σχέδιά του. Βλέπει μόνο την απωθητική πλευρά του: έναν τσιγκούνη άντρα που μετά την πρώτη νύχτα του γάμου την έχει υποβιβάσει σε οικονόμο του σπιτιού.
Έτσι, δεν είναι περίεργο που κολακεύεται από το ενδιαφέρον ενός έξυπνου νεαρού μαθητευόμενου στο εργαστήρι του άντρα της. Κι έτσι γεννιέται ένας παθιασμένος έρωτας - ο έρωτας μιας μουσουλμάνας κι ενός χριστιανού.
Αυτοκράτειρα
μετάφραση: Ρένα Χατχούτ
Κριτική, 2016
Γεννήθηκε την εποχή της θρυλικής δυναστείας των Τανγκ, τον 7ο αιώνα.
Μεγάλωσε στις όχθες του Μεγάλου Ποταμού, όπου έμαθε να δαμάζει άλογα.
Μπήκε στον αυτοκρατορικό γυναικωνίτη μαζί με άλλες δέκα χιλιάδες παλλακίδες.
Έζησε φόνους και προδοσίες, γεύτηκε τη μαγεία του έρωτα.
Έγινε η ίδια Αυτοκράτειρα της Κίνας για πάνω από μισό αιώνα.
Οδήγησε τον κινεζικό πολιτισμό στο απόγειό του.
Έζησε περιστοιχισμένη από ποιήτριες, καλλιγράφους, φιλοσόφους.
Βασίλεψε στη μεγαλύτερη χώρα, στο πιο όμορφο παλάτι του κόσμου.
Έγινε ο Ιερός Αυτοκράτορας που Γυρίζει το Χρυσό Τροχό.
Η συναρπαστική ιστορία της ταπεινής Βου, που από μια ιδιοτροπία της Μοίρας, ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της εξουσίας και γίνεται Αυτοκράτειρα της Κίνας.
Θέατρο τσέπης
Μονόπρακτα
μετάφραση: Βίκος Ναχμίας
Άγρα, 2016
"Ιδού λοιπόν, θέατρο τσέπης. Mε τον όρο "θέατρο τσέπης" δεν εννοούμε "θέατρο που το πάει βόλτα ο αναγνώστης στην τσέπη του", αλλά κατά κάποιο τρόπο ένα έλασσον θέατρο, ένα απλό πρόσχημα για να λάμψει ένα αστέρι από μια γωνία λιγότερο γνωστή. Kατά παράκληση λοιπόν του εκδότη μου, επέτρεψα τη συγκέντρωση αυτών των κειμένων-προσχημάτων με το χαλαρό τους ύφος, γραμμένων γρήγορα για τον έναν ή τον άλλο καλλιτέχνη που επιθυμούσε να κρατά στην τσάντα του ένα μικρό έργο ευκολόπαικτο στο σανίδι, το λιμπρέτο ενός μπαλέτου ή μιας μιμικής των οποίων η πρώτη γραφή στην πραγματικότητα δεν υπήρξε παρά μια εικονική γραφή και που τη χορογραφία τους θα έπρεπε να την ξεχάσουμε". (Z.K.).
Δημοσιευμένα το 1955, τα κείμενα αυτά επιτρέπουν να διεισδύσουμε στην τόσο θελκτική προσωπικότητα του Zαν Kοκτώ (1889-1963): τον οίστρο του, το χιούμορ, τη λεπτή καλλιγραφία του πορτρέτου, το κλείσιμο του ματιού, την ταχύτητα του ύφους, την τρυφερή αγαλλίαση που προσφέρει η πένα του. O Kοκτώ για περισσότερα από πενήντα χρόνια δεν θα πάψει να καταπλήσσει τους πάντες, αναπτύσσοντας τη μαγεία του στην ποίηση, στην πρόζα, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, σε σχέδια και σε πίνακες.
Μισήθηκε στην εποχή του υπερβολικά, για να αφοπλίσει τους πάντες στη διάρκεια, μη ανταποδίδοντας ποτέ τα χτυπήματα. Μόνος εναντίον όλων, ένας γητευτής των καιρών, ελαφρός, γενναιόδωρος έως την εκμετάλλευση από ασήμαντους και σημαντικούς, μια ιδιόμορφη αγιότητα της αυτοκαταστροφής και των παθών, του οπίου και των σκανδάλων. Με απόλυτο πνεύμα πρωτοπορίας, προηγήθηκε της εποχής του για να αναγγείλει την επόμενη, εκφράζοντας τον διαρκή ηλεκτρισμό ενός γίγνεσθαι, ενός κύματος που συνέχεια ξεσπά μπροστά.
Ο Άγγελος που έχασε τον δρόμο για τον παράδεισο
Ντίνος Γιώτης
Ψυχογιός, 2016
Τον Δεκέμβριο του 2008, ο Άγγελος, μαζί με χιλιάδες συμμαθητές του, κατέβηκε στους φλογισμένους δρόμους της Αθήνας. Για να απαντήσουν στη βαρβαρότητα των αστυνομικών, στην υποκρισία των πολιτικών και στον εκμαυλισμό μιας κοινωνίας που αργοπέθαινε. Εκείνη την άγρια νύχτα του Αγίου Νικολάου βρέθηκε για πρώτη φορά από το πεδίο της θεωρίας στο πεδίο της μάχης, και όταν εκσφενδόνισε την πρώτη του μολότοφ, ήταν σαν να περνούσε, με μια τελετουργική κίνηση, οριστικά στον κόσμο της ενηλικίωσης.
Συνεπαρμένος από τον ρομαντισμό της νιότης, αναζητούσε ανάμεσα στα οδοφράγματα και στις φωτιές, όπως και τα χιλιάδες παιδιά της τάξης του με τα sneakers και τα hoodies, μια απάντηση σε όσα τον έκαιγαν βαθιά μέσα του. Μια απάντηση σε όσα δεν έβρισκε στα βιβλία. Και τότε συνειδητοποίησε πως, όπως έλεγε και ένα σύνθημα για εκείνες τις ημέρες, ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση, ήταν ερώτηση. Φοιτητής πια, άρχισε να απομακρύνεται από το σπίτι του. Και όταν τηλεφωνούσε καμιά φορά, το έκανε πάντα με απόκρυψη. Μέχρι που χάθηκε.
Τον Φεβρουάριο του 2012, τις μέρες που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κατεβαίνουν οργισμένοι στους δρόμους απέναντι στα ανθρωποφάγα μνημόνια, οι γονείς του Άγγελου ακούνε εμβρόντητοι στο δελτίο των οκτώ πως το παιδί τους καταζητείται ως ληστής τραπεζών και επικίνδυνος τρομοκράτης.
Ο καταζητούμενος Άγγελος ακροβατεί πλέον στην κόψη της ζωής του: Αν ο Δεκέμβριος ήταν ερώτηση, τότε ο Φεβρουάριος ήταν απάντηση;
Ελληνική αυπνία
Εκδόσεις Πατάκη, 2016
Οι άρρωστες μέρες ενός ψυχιάτρου διασταυρώνονται με τις παυσίλυπες λέξεις ενός συγγραφέα; Υπάρχει χώρος ανάμεσα στη ροϊδική ειρωνεία και στην παπαδιαμαντική πίστη;
Ο Μισέλ Φάις, στη γραμμή της αυτοβιογραφίας ενός άλλου - ξεφυλλίζει τις ταραγμένες μέρες και σελίδες του Γεωργίου Μ. Βιζυηνού (1849-1896). Τρεις φωνές κουρδίζονται σ' αυτό το παραβατικό μυθιστόρημα: κορφολόγημα από το γλωσσάρι του πεζογράφου και ποιητή από την Ανατολική Θράκη, αποσπάσματα από ένα ψυχιατρικό αρχείο (Φρενοκομείον Ζωρζή και Ταρσής Δρομοκαΐτου) καθώς και μια δέσμη 34 περιπαθών αναπάντητων επιστολών.
Ένα μυθιστόρημα που, ενώ γράφεται, ταυτόχρονα ονειρεύεται πώς γράφεται ένα μυθιστόρημα· ένα μυθιστόρημα που την ίδια στιγμή λογοδοτεί στο επιστολικό δοκίμιο, την αντι-βιογραφία και τη θρυμματισμένη πρόζα, πάνω απ' όλα όμως καταλαμβάνεται από τον πυρετό της απονενοημένης, της μειονοτικής γραφής του κλονισμένου τουρκομερίτη.
Η γιαγιά μου
μετάφραση: Φραγκώ Καράογλαν
Εκδόσεις Πατάκη, 2016
"Όταν βάζω με το νου μου το Γενάρη εκείνης της χρονιάς, κρυώνω. Νιώθω έναν πόνο βαθιά μέσα μου. "Να εδώ, εδώ είναι ο πόνος" έλεγε η μαμά μου κρατώντας το χέρι της πάνω στο αριστερό της στήθος όταν ήθελε να εξηγήσει ότι είχε αβάσταχτη λύπη. Ακριβώς έτσι κι εμένα πονάει ένα μέρος βαθιά στην καρδιά μου στη σκέψη εκείνου του Γενάρη. Είμαι στον αυλόγυρο ενός τζαμιού· ψυχρό, περιφραγμένο με ψηλό τοίχο από τεράστιες παλιές μαυρισμένες πέτρες· ένα φέρετρο είναι πάνω στο μουσαλά να σου πιάνεται η ψυχή. Η πλάκα του μαρμάρου κάτω απ' το φέρετρο είναι τόσο παγωμένη, που μου φαίνεται πως, αν την ακουμπήσω, το χέρι μου θα κολλήσει πάνω της· στέκομαι μακριά. Λες κι όλα, ο τεράστιος τοίχος, αυτές οι πέτρες, έχουν σχεδιαστεί για να νιώσει ο άνθρωπος την απελπισία του, την κακομοιριά του."
Όταν η Φετχιέ Τσετίν μεγάλωνε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Τουρκίας, είχε την εικόνα της γιαγιάς της ως μιας ευτυχισμένης και αξιοσέβαστης μουσουλμάνας νοικοκυράς. Πέρασαν δεκαετίες μέχρι να της αποκαλύψει η ίδια την αλήθεια: γεννήθηκε χριστιανή και Αρμένισσα, το όνομά της ήταν άλλο, οι περισσότεροι άντρες στο χωριό της σφαγιάστηκαν το 1915 και τα γυναικόπαιδα του χωριού στάλθηκαν σε πορεία θανάτου. Εκείνη την έσωσε (αρπάζοντάς την από την αγκαλιά της μάνας της) ένας Τούρκος αξιωματούχος, που έγινε ο πατέρας της. Αυτό που ήξερε η γιαγιά ήταν πως είχε ακόμη συγγενείς στην Αμερική. Θα μπορούσε η Φετχιέ να τη βοηθήσει να τους εντοπίσει προτού κλείσει τα μάτια της; Σε αυτήν τη συγκλονιστική μαρτυρία, η Φετχιέ Τσετίν σπάει τη σιωπή, σε μια χώρα όπου η γενοκτονία των Αρμενίων απλώς δεν έχει συμβεί...
Η αλήθεια και άλλα ψέματα
Σάσα Αράνγκο
Ψυχογιός, 2016
Φαινομενικά, ο Χένρι Χάιντεν έχει την τέλεια ζωή. Είναι διάσημος συγγραφέας, αφοσιωμένος σύζυγος, παρόλο που θα μπορούσε να έχει στο πλευρό του όποια γυναίκα θέλει, γενναιόδωρος φίλος και συνεργάτης. Στην πραγματικότητα, ο Χένρι Χάιντεν είναι ένα ψεύτικο δημιούργημα που κρατά το παρελθόν του κρυφό. Κανείς εκτός από τον ίδιο και τη γυναίκα του δεν ξέρει ότι εκείνη γράφει τα μυθιστορήματα που τον έχουν κάνει πασίγνωστο.
Όταν η ερωμένη του μένει έγκυος και η τακτοποιημένη ζωή του κινδυνεύει να καταρρεύσει, ο Χένρι προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει μια οριστική λύση. Μόνο που κάνει ένα τρομερό λάθος.
Η αστυνομία είναι πλέον στα ίχνη του και το παρελθόν του έτοιμο να αποκαλυφθεί. Ο Χένρι είναι ένας ιδιοφυής άνθρωπος. Πλέκει έντεχνα αλήθειες και ψέματα σε μια ιστορία που ίσως τον βοηθήσει να επιβιώσει. Μόνο που ο κλοιός εξακολουθεί να σφίγγει γύρω του.
Η έξυπνη και απροσδόκητη ιστορία ενός άντρα που χάρη στην ευφυΐα του καταφέρνει να αποφεύγει τις συνέπειες των πράξεών του ακόμη κι όταν στέκεται στην άκρη της αβύσσου.
Βαθύ γαλάζιο
Μυθιστόρημα
Ψυχογιός, 2016
«Είσαι η μικρή Πορτοκαλένια μου!» της ψιθύρισε.
Μέθυσε εκείνη από τον χυμό του ήλιου και έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει σιγά σιγά η μικρή Πορτοκαλένια του. Η φωνή του την έστελνε ψηλά, πιο ψηλά κι από τους εφτά ουρανούς του ποιητή του, το πάθος του την παράσερνε. Κι όλα μαζί έγιναν ένα: ο έρωτας...
Η Αλίκη προδίδει τον άντρα που αγαπάει, χαϊδεύει τις πληγές της στην αγκαλιά ενός παιδιού.
Ο Γιάννης απογοητεύεται από την απόρριψη, μετατρέπει το μίσος του σε εκδίκηση.
Η Χριστίνα νιώθει ευάλωτη μπροστά στον έρωτα, πληρώνει ακριβά το τίμημά του.
Ο Αλέξανδρος ταξιδεύει τα όνειρά του στα σκληρά μονοπάτια της αλήθειας.
Τέσσερις ήρωες που παλεύουν με τους ανέμους της ζωής τους, με τα παιχνίδια της ψυχής τους και οδηγούνται στην κάθαρση μέσα από αλλεπάλληλες ανατροπές. Και ανάμεσά τους η αγάπη. Που υπομένει και συμπάσχει, χορεύει και τραγουδάει. Που είναι ουρανός και θάλασσα μαζί. Και γίνεται ένα.
Ένα μαγευτικό βαθύ γαλάζιο.
Χωρίς μνήμη
μετάφραση: Αργυρώ Μαντόγλου
Ψυχογιός, 2016
Γνωστός ως ο τελευταίος αριστερός επιζών της Αυστραλίας, ο Φέλιξ Μουρ κατηγορείται και καταδικάζεται για συκοφαντική δυσφήμηση. Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά μάλλον είναι η τελευταία, αφού χάνει τη δουλειά του.
Ως από μηχανής θεός εμφανίζεται ένας παλιός φίλος, ο Γούντι Τόουνς, πρώην σύντροφος στους εργατικούς αγώνες και νυν εκατομμυριούχος, και του αναθέτει να γράψει ένα βιβλίο το οποίο θα μπορούσε να σώσει τη ζωή μιας νεαρής χάκερ που αντιμετωπίζει την έκδοσή της στις ΗΠΑ.
Είναι δυνατόν η Γκάμπι, που κατάφερε να εισχωρήσει στο σύστημα ασφαλείας φυλακών της Αυστραλίας, να γνώριζε ότι θα κήρυσσε κυβερνοπόλεμο στην Αμερική; Θα μπορέσει ο Φέλιξ να την προσεγγίσει και να καταλάβει τις ενέργειές της, δεδομένου ότι πιστεύει πως γεννήθηκε για να γράψει την ιστορία της;
Ο γκριζομάλλης δημοσιογράφος βλέπει τις πολιτικές πεποιθήσεις της Γκάμπι μέσα από τον φακό της ειδικής σχέσης που συνδέει την Αυστραλία με την Αμερική για περισσότερα από σαράντα χρόνια. Οδηγούμενος από την εμμονή του με το πραξικόπημα του 1975 και τις «μικρές μάχες» που συνέβησαν κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Φέλιξ θα υποχρεωθεί να κατανοήσει ότι αυτό που ζει είναι η ιστορία της Γκάμπι και όχι η δική του.
Η έξωση από την κόλαση
μετάφραση: Θόδωρος Παρασκευόπουλος
Πόλις, 2016
Γιατί ο Βίκτορ Αμπραβανέλ, διάσημος αυστριακός ιστορικός, είκοσι πέντε χρόνια μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο, αποφασίζει να καταγγείλει δημόσια το ναζιστικό παρελθόν των παλιών του καθηγητών; Και τι τον συνδέει με τον Μενασέ μπεν Ισραέλ, μαράνο (βίαια εκχριστιανισμένο εβραίο) που γεννιέται στη Λισαβόνα το 1604, υφίσταται τις ταπεινώσεις και τις απειλές της κοινωνίας της εποχής του, όπου επικρατεί ο θρησκευτικός φανατισμός και το μίσος κατά των Ιουδαίων, καταφεύγει στην Ολλανδία, ανακτά την εβραϊκή του ταυτότητα και γίνεται διάσημος ραβίνος και δάσκαλος του Σπινόζα; Μ’ ένα επιδέξιο παιχνίδι αντικατοπτρισμών, ο Ρόμπερτ Μενάσε υφαίνει μια αριστουργηματική αφήγηση με συνεχή φλας μπακ, που συνδέουν τη μοίρα των μαράνων με τα ταμπού της σύγχρονης Αυστρίας.
Οι αναλογίες ανάμεσα στους δύο ήρωες είναι πολλές, και ορισμένες φορές ο αναγνώστης έχει την αίσθηση ότι αποτελούν ένα και το αυτό πρόσωπο. Ο άνθρωπος του 17ου αιώνα φαίνεται να μετενσαρκώνεται σ’ εκείνον του 20ού, έστω κι αν οι ιστορίες, οι ρυθμοί και το ύφος διαφέρουν: και οι δύο ήρωες γίνονται προδότες, υιοθετώντας τους κώδικες και τη συμπεριφορά των διωκτών τους. Και οι δύο νιώθουν φόβο μπροστά στη βία των ισχυρών, και προσπαθούν να παραμείνουν αόρατοι για να αποφύγουν την οργή των άλλων. Ωστόσο -μας λέει ο συγγραφέας-, παρά τις ομοιότητες, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ποτέ. Οι δύο ήρωες διαφοροποιούνται, τελικά, από τον τρόπο με τον οποίο σπάζουν τη σιωπή τους, ενώ και ο Μενάσε διαφοροποιεί τους αφηγηματικούς του τρόπους: χρησιμοποιεί τους κώδικες της κωμωδίας όταν μιλά για τον Βίκτορ, αλλά δεν το κάνει ποτέ, όταν εξιστορεί τη ζωή του Μενασέ. Έστω κι αν υπάρχει πνευματική, ανθρώπινη, διανοητική συγγένεια, αυτή σταματά στα μύχια σύνορα του προσώπου, στην ικανότητά του να μιλά, να φωνάζει ή να αφηγείται ιστορίες, προκειμένου να αντισταθεί στα οδυνηρά συμβάντα της Ιστορίας.
Το τελευταίο καλοκαίρι
Απόστολος Διαμαντής
Μελάνι, 2016
Δύο γυναίκες, δύο φίλοι, δύο φόνοι και μια αυτοκτονία στο κατώφλι της ελληνικής χρεοκοπίας, το καλοκαίρι του 2009. Ο Κώστας Ρωμανός είναι αποτυχημένος επαγγελματικά, μοιάζει σχεδόν ακίνητος. Δίνει την αίσθηση ενός κυνικού ατόμου, που δεν παρασύρεται. Αλλά τελικά μπλέκει χωρίς να το θέλει σε μια ιστορία διαπλοκής, έρωτα και μαύρου χρήματος. Δίπλα του κινούνται δύο γυναίκες. Η Όλγα, η γραμματέας του, και η Τζένη, η μοιραία γυναίκα της ιστορίας, μέλος της συμμορίας. Οι ερωτικές σχέσεις του τριγώνου, επικαλύπτονται από την κίνηση του χρήματος και του εγκλήματος. Ποιος κρύβεται πίσω από τα πτώματα; Το τελευταίο καλοκαίρι είναι ένα σύγχρονο νουάρ, που αποκαλύπτει το έγκλημα, αλλά και τις ερωτικές επιθυμίες ενός mainstream κόσμου, το έγκλημα δηλαδή στην βασική του πηγή, όχι στις περιθωριακές εκφάνσεις. Η πλοκή αναπτύσσεται σε γνωστά κοσμικά αθηναϊκά στέκια, στο Πήλιο και το Παρίσι, μέσα στη λαμπερή ατμόσφαιρα ενός κόσμου χωρίς ηθικές αναστολές, σε μια Αθήνα που ζει ανέμελα, αλλά που ωστόσο αισθάνεται τα πρώτα σημάδια μιας επερχόμενης κατάρρευσης.
Η κρυφή πόρτα
Μεταίχμιο, 2016
Ενώ η πόλη παρακμάζει και καταστρέφεται, ένας άντρας πασχίζει να διασώσει κάποια ψήγματα ευτυχίας κλεισμένος στο μικρό του διαμέρισμα, απομακρυσμένος από τους παλιούς του φίλους, χωρισμένος από τη γυναίκα του, βιοποριζόμενος από μεταφράσεις και φιλοδοξώντας να εκδώσει κάποτε ξανά ένα βιβλίο δικό του. Πολιορκημένος από τις απειλές της καθημερινότητας, με τα λεφτά του να τελειώνουν και την ηλικία του να πλησιάζει τη φθορά, θέλει να εξασφαλίσει την ύπαρξή του μικραίνοντας τον ορίζοντά της ώστε να μην εκτίθεται σε κίνδυνο. Μετρά τις αμοιβές από τις μεταφράσεις που κάνει, υπολογίζει τα έξοδα που αυξάνουν μέσα στην κρίση του τόπου και διατηρείται ζωντανός με το ελάχιστο οξυγόνο που του επιτρέπει ένας κύκλος μικρών, ελάχιστων απολαύσεων και μιας μετρημένης ζωής. Όμως η συναισθηματική του απάθεια κινδυνεύει από μια απρόσμενη εισβολή μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Το ξεχασμένο παρελθόν του επιστρέφει σαν απειλή και εκτροχιάζει τη ζωή του. Μια ζωή που μοιάζει να ακολουθεί τη μοίρα της ίδιας της πόλης.
Λιθοξόος
Κέδρος, 2016
H συλλογή "Λιθοξόος" είναι η δεύτερη μιας τριλογίας που άρχισε με την "Κιβωτό" (2012). Είναι εμπνευσμένη από το ακατοίκητο νησί Γαϊδουρονήσι (πρόσφατα Χρυσή), εννιά μίλια μόλις από το Μύρτος Ιεράπετρας, απ’ όπου κατάγομαι. Εννιά μίλια μόλις "από έναν μικρό παράδεισο", από τα νότια παράλια της Κρήτης προς την Αφρική, όπως έγραψε ξένος επισκέπτης. Στη συλλογή συμπεριλαμβάνεται ένα ποίημα αφιερωμένο «στους ψαράδες που χάθηκαν και δε βρέθηκαν ποτέ, καθώς, ψαρεύοντας, άνοιγαν πανάκι προς Γαϊδουρονήσι μεριά», αγνοώντας τους άγριους ανέμους. Το ποίημα γράφτηκε και εμπνεύστηκε από εκεί. Κατά λάθος εντάχθηκε στην Κιβωτό.
Επίσης στη συλλογή υπάρχουν διάσπαρτοι στίχοι (20-30 περίπου) από προηγούμενες συλλογές, όπως συνηθίζω, γιατί δένουν με την ύλη του συνθετικού ποιήματος, σε έναν εσωτερικό διάλογο, που θεωρώ ότι υπερασπίζεται μια συνεκτικότητα της όλης ποιητικής μου. Είναι μια συνομιλία (εκτός της διακειμενικότητας με τόσους άλλους ποιητές και στοχαστές) με παλαιότερα στοιχεία του έργου μου, που ανακαλούνται πηγαία, από την οικονομία του καινούργιου ποιήματος, σε μια διαλεκτική στιχομυθία. Η κίνηση αυτή γίνεται συνειδητά και αποτελεί στοιχείο της γραφής μου. Συχνά, εκτός από τη λειτουργική ανάγκη για ένα ενιαίο Όλον - πράγματι, το ίδιο ποίημα γράφουμε αέναα -, για να πάμε μπροστά χρειάζεται να κάνουμε αρκετά βήματα πίσω. Αυτά κυρίως για τους κακοπροαίρετους που μιλάνε για επαναλήψεις, κ.λπ.
Το στρίψιμο της βίδας
μετάφραση: Θάνος Καραγιαννόπουλος
Οξύ, 2016
Το "Στρίψιμο της βίδας" πρωτοεκδόθηκε το 1898. Πρόκειται για την ιστορία μιας νεαρής γκουβερνάντας που αναλαμβάνει τη φροντίδα δύο ορφανών, της Φλόρας και του Μάιλς, σ’ ένα επιβλητικό σπίτι στην αγγλική εξοχή. Η προσωπικότητα των παιδιών την σαγηνεύει, ώσπου αντιλαμβάνεται μεταφυσικές παρουσίες που τα παρακολουθούν και τα καλούν κοντά τους. Από αυτό το σημείο, παρακολουθούμε την αγωνιώδη πάλη της να προστατέψει τη Φλόρα και τον Μάιλς από το κακό που τα παραμονεύει και να διαφυλάξει την παιδική τους αθωότητα. Ή μήπως είναι όλα προϊόν της παράνοιάς της;
Ο Τζέιμς παίζει διαρκώς με το διφορούμενο και όλη η αφήγηση ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Είναι λες και ο συγγραφέας διασκεδάζει αφήνοντας τον αναγνώστη να αποφασίσει. Πάντως η διατήρηση του σασπένς μέχρι τέλους είναι αριστοτεχνική, δίνοντάς μας ένα γνήσιο ψυχολογικό θρίλερ που άσκησε τεράστια επίδραση στη λογοτεχνία, στο θέατρο και στον κινηματογράφο.
Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά
Αύγουστος Κορτώ
Εκδόσεις Πατάκη, 2016
Πόσα όσπρια μπορεί να φάει κάποιος -ακόμα κι επ' απειλή Grexit -χωρίς να ρισκάρει τη σχέση του; Πώς γίνεται το ραβανί να περιέχει τα δώδεκα αυγά που υπαγορεύει η συνταγή χωρίς το τελικό αποτέλεσμα να μυρίζει σαν κάτι που μας άφησε χρόνους; Μπορεί μια σπανακόπιτα να σε γλιτώσει απ΄τη χολέρα; Και τι μπορείς να κάνεις εντός του πλαισίου του νόμου όταν μια φιλήσυχη γειτόνισσα πέσει θύμα λυκανθρωπισμού;
Αυτά και άλλα αγωνιώδη ερωτήματα απαντώνται με τρόπο σπαρταριστό σ' ένα βιβλιαράκι που αγαπήθηκε και πάχυνε με καινούριες ιστορίες και που ξεμυτίζει πάλι με εξώφυλλο διά χειρός του μέγιστου Αρκά -μια κι ο "Σερ" Καρχαρίας είναι το μόνο πλάσμα που η αδηφαγία του μπορεί να συγκριθεί μ' αυτήν του αλλοτινού εαυτού του συγγραφέα.
Αγάπη ολούθε !
Γράμματα από την Κριμαία 1991
Άγρα, 2016
Γλυκιά και καλή και ατίθαση και μακρινή καλή μου, καλημέρα. Το χωριό Σαμπρούντογιε βρίσκεται στη Γιάλτα και η Γιάλτα είναι στην Κριμαία και η Κριμαία είναι μέρος της Ουκρανίας.
[...] Η ιδέα της αναπαράστασης μιας γειτονιάς του Μεσολογγίου χει ξεπεραστεί από καιρό, καθώς όλη η ταινία χει πια ξεπεράσει την εξάρτηση της από τόπους και χρόνο και ονόματα και αναζητά και κερδίζει τον δικό της τόπο και τον δικό της χρόνο και τα δικά της ονόματα. Ο ξένος απέραντος τόπος που μας κυκλώνει, η ξένη γλώσσα, τα ξένα πρόσωπα, με βοήθησαν να μπω οριστικά σ' αυτό το υπερβατικό κλίμα που από την αρχή αναζήτησα.
Το 1991 ο Νίκος Κούνδουρος σκηνοθέτης του "Δράκου" και πολλών ακόμα σπουδαίων ταινιών, βρίσκεται για πολλούς μήνες στην Κριμαία, για τα γυρίσματα της ταινίας "Μπάυρον". Στέλνει συστηματικά γράμματα στη νεαρή γυναίκα του, Σωτηρία. Γράμματα ερωτικά, μεγάλης τρυφερότητας και ομορφιάς, στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής δημιουργίας του στον ξένο τόπο, με τις μεγάλες αγωνίες για το καλλιτεχνικό όραμα και τις προσδοκίες του.
Στο διάστημα αυτό, τον Αύγουστο, γίνεται το πραξικόπημα εναντίον του Γκορμπατσόφ και ακούει τα ελικόπτερα που τον ψάχνουν νύχτα στο δάσος της Κριμαίας. Ανάμεσα στα ντεκόρ της ταινίας γίνεται η ταφή, από τους κατοίκους του χωριού, ενός δεκαεπτάχρονου κοριτσιού άγνωστων γονιών που το σκότωσαν εγκληματίες. Στο περιβάλλον της Γιάλτας όπου έζησε ο Τσέχοφ, ο Κούνδουρος αναπολεί τούς Ρώσους συγγραφείς πού διάβασε μικρός - Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Aντρέγιεφ. Σκέφτεται τον πρόσφατα χαμένο αδελφό του Ρούσσο και τις απώλειες στενών του φίλων.
Το άλικο γράμμα
μετάφραση: Βασιλική Κοκκίνου
Μίνωας, 2016
Η Έστερ Πριν, παντρεμένη με έναν κατά πολύ μεγαλύτερό της και άσχημο άντρα, μετακομίζει σε μια νεοϊδρυθείσα αποικία στη Βοστόνη. Κατά τη δίχρονη απουσία του συζύγου της στην Ευρώπη, θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί τον νεαρό και ευαίσθητο κληρικό Άρθουρ Ντιμσντέιλ. Ο καρπός αυτής της σχέσης, ένα κοριτσάκι, θα γίνει η αφορμή να φανερωθεί το μυστικό της Έστερ, το οποίο θα προκαλέσει την οργή και το μίσος των κατοίκων. Η κοινωνία της εποχής, υποκριτική και ανελέητη, δεν μπορεί να ανεχτεί ένα τόσο σοβαρό αμάρτημα.
Η Έστερ αρνείται να αποκαλύψει το όνομα του πατέρα, ο οποίος εγκλωβισμένος λόγω της ιδιότητάς του, νιώθει ενοχές και αδυνατεί να αναλάβει τις ευθύνες του. Έτσι η Έστερ θα σταθεί μόνη με το παιδί της στην εξέδρα της διαπόμπευσης, υποχρεωμένη να φορά εφ' όρου ζωής στο στήθος της το άλικο γράμμα Α, κεντημένο από την ίδια, σύμβολο της αμαρτίας και της μοιχείας.
Το "Άλικο γράμμα" θεωρείται από τα κλασικά αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η κεντρική ηρωίδα, Έστερ Πριν, αποτελεί πρότυπο γυναικείας δύναμης αντιμετωπίζοντας στωικά την ενοχή και τον διασυρμό. Ο συγγραφέας με λόγο μεστό και πυκνό σε νοήματα περιγράφει γεγονότα, ανθρώπους, τόπους, στηλιτεύοντας ταυτόχρονα την υποκρισία και τον σκοταδισμό που χαρακτήριζαν την κοινωνία εκείνης της εποχής.
Το άγριο τριαντάφυλλο
μετάφραση: Ιωάννα Μπουζαλά
Διόπτρα, 2016
Στην Αγγλία του 1914 απλώνεται η σκιά του επερχόμενου μεγάλου πολέμου, οι γυναίκες μάχονται για το δικαίωμα ψήφου, ενώ ατρόμητοι πρωτοπόροι επεκτείνουν τα όρια του γνωστού κόσμου σε ερήμους και πολικές περιοχές.
Με φόντο αυτήν την ταραγμένη εποχή, η Γουίλα Όλντεν, μια παθιασμένη ορειβάτισσα, δεν θα συγχωρέσει ποτέ τον Σέιμους Φίνεγκαν ο οποίος της έσωσε τη ζωή σε ένα τραγικό ατύχημα. Ο εξερευνητής Φίνεγκαν προσπαθεί απεγνωσμένα να σβήσει τη Γουίλα απ’ τη μνήμη του, καθώς παντρεύεται μια νεαρή καλλονή. Και ο Μαξ φον Μπραντ, ο όμορφος και έξυπνος Γερμανός εμιγκρές, φλερτάρει γυναίκες της υψηλής κοινωνίας, κρύβοντας τους πραγματικούς του σκοπούς.
Την ίδια ώρα πολλοί ακόμα αγαπημένοι χαρακτήρες από το θρυλικό Τριανταφυλλάκι επιστρέφουν, ενώ η ίδια η αυτοκρατορία του οίκου τσαγιού των Φίνεγκαν θα δοκιμαστεί σκληρά.
Το παλάτι του φεγγαριού
μετάφραση: Ρούλη Αγαπητού
Μεταίχμιο, 2016
"Ήταν το καλοκαίρι που ο άνθρωπος περπάτησε πρώτη φορά στο φεγγάρι» ξεκινά την αφήγησή του ο Μάρκο, ο ήρωας του βιβλίου του Paul Auster. Ορφανός, η μητέρα του έχει πεθάνει στα είκοσι εννιά της και ο πατέρας του αποτελεί μια μυστηριώδη φιγούρα της οποίας δεν υπάρχει ούτε καν μια φωτογραφία, ο Μάρκο μεγαλώνει με τον θείο του τον Βίκτορ, έναν κακόμοιρο πλανόδιο κλαρινετίστα. Όταν ο θείος του πεθαίνει, το μόνο που του αφήνει κληρονομιά είναι η προσωπική του βιβλιοθήκη στην οποία περιλαμβάνονται χιλιάδες τίτλοι. Οι κλειστές κούτες με τα βιβλία χρησιμεύουν καταρχήν ως έπιπλα για τον φτωχό ήρωα-φοιτητή, ο οποίος στη συνέχεια ξεκινά να τα διαβάζει. Κλεισμένος στον εαυτό του και στον κόσμο των βιβλίων, φτάνει σε κατάσταση απόλυτης ένδειας, μένει άστεγος και βρίσκει καταφύγιο στο Σέντραλ Παρκ. Από τη δυσάρεστη αυτή κατάσταση θα τον βγάλουν οι φίλοι του Ζίμερ και Κίτι Γου, μια νεαρή Κινέζα χορεύτρια την οποία ερωτεύεται.
Αυτή είναι μόνο η αρχή των περιπετειών του Μάρκο Φογκ, ο οποίος θα επιδοθεί σε μια μακρά και επώδυνη αναζήτηση του χαμένου του πατέρα, που θα τον οδηγήσει ως την άλλη άκρη της αμερικάνικης ηπείρου, από την Ανατολική Ακτή έως τον Ειρηνικό Ωκεανό, μια πορεία που θα σταθεί στην ουσία ένα ταξίδι αυτογνωσίας...
Ολέθρια σχέση
Διόπτρα, 2016
O Στέφανος Κιοσέογλου ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους εργένηδες της Αθήνας. Αυτοδημιούργητος, πρώτης γενιάς πλοιοκτήτης, κατακτητής κι εραστής του ωραίου φύλου, είχε ζήσει μια ζωή υπέροχη, κατά πως την ήθελε, κι είχε αποκτήσει όσα είχε ονειρευτεί, και ακόμη περισσότερα.
Πενηντάρης πια, κουρασμένος από το σύρε κι έλα με γυναίκες όλων των κατηγοριών και κυβικών, ένιωσε μέσα του την επιθυμία να φτιάξει οικογένεια και να γίνει πατέρας. Και τότε έπεσε πάνω στην Όλγα.
Το πάθος του για εκείνη και η απρόσμενη εγκυμοσύνη της τους οδήγησαν στα σκαλιά της εκκλησίας. Πολύ γρήγορα, όμως, η συντροφική σχέση μεταλλάχθηκε σε ψυχολογικό θρίλερ και η οικογενειακή εστία σε πεδίο μάχης. Το διαζύγιο ήταν αναπόφευκτο και όλα θα τελείωναν απλά, αν δεν είχαν αποκτήσει στο μεταξύ μια κόρη που διεκδικούσαν και οι δύο.
Πού θα τους οδηγούσε αυτή η λυσσαλέα διαμάχη; Και το κυριότερο, τι θα γινόταν με αυτό το παιδί που βρέθηκε στο επίκεντρο μιας ανίερης αναμέτρησης; Με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να χωρίσουν, παραμένοντας όμως γονείς; Θα πρυτάνευε η λογική, που θα έβαζε πάνω απ’ όλα το καλό του παιδιού;
Πλήθος ερωτημάτων εν μέσω αντεγκλήσεων, φιλονικιών, δικαστικών αγώνων, χτυπημάτων κάτω από τη ζώνη, μηχανορραφιών και όλων όσων αποτελούν το σκηνικό μιας πραγματικής ιστορίας, τόσο πραγματικής όσο η ίδια η ζωή.
Αλλά η ζωή δίνει πάντα τη λύση, συχνά με δραματικό τρόπο και ανατροπές, κι έτσι ο Στέφανος Κιοσέογλου βρέθηκε αντιμέτωπος με τις επιλογές του και τους ανοιχτούς λογαριασμούς του από το παρελθόν.
Ξέρω που είσαι
μετάφραση: Μαρία Φακίνου
Εκδόσεις Πατάκη, 2016
Η Κλαρίσα φοβάται όλο και περισσότερο τον συνάδελφό της Ρέιφ, με τον οποίο πέρασε μια νύχτα μαζί υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο Ρέιφ δεν την αφήνει σε ησυχία και δε δέχεται αντιρρήσεις. Είναι πάντα εκεί...
Όταν καλείται να παραστεί ως ένορκος, η Κλαρίσα ανακουφίζεται. Η δικαστική αίθουσα είναι ένα ασφαλές καταφύγιο, ένα μέρος στο οποίο ο Ρέιφ δεν μπορεί να εισχωρήσει. Όμως, καθώς ξεδιπλώνεται μια βίαιη ιστορία απαγωγής και κακοποίησης στην αίθουσα του δικαστηρίου, η Κλαρίσα αρχίζει να βλέπει αντιστοιχίες μεταξύ της κατάστασής της και αυτής της νεαρής γυναίκας στο εδώλιο του μάρτυρα.
Καθώς συνειδητοποιεί ότι φέρει το βάρος των αποδείξεων, η Κλαρίσα ξετυλίγει το διεστραμμένο, μακάβριο παραμύθι που έχει υφάνει γύρω τους ο Ρέιφ- και ανακαλύπτει ότι η κατάληξη που αυτός οραματίζεται είναι πιο τρομακτική απ’ ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί.
Γκουανό
Γιώργος Γκόζης
Πόλις, 2016
Πορτραίτο μιας πατρίδας, τοιχογραφία μιας εποχής, η επιτομή της σύγχρονης νεοελληνικής Ιστορίας μέσα από πέντε διαδοχικές αφηγήσεις, όπως οι κρίκοι μιας αλυσίδας.
Η ζωή τριών γυναικών και δύο ανδρών και το κοινό αόρατο νήμα που τους ενώνει.
Από τις μικρές τους γειτονιές μέχρι τη Μεγάλη Πολιτεία, ο Κοσμάς και η Ασπασία με τη Σταυρούλα, ο Γιώργος και η Κατερίνα, αφηγούνται το χρονικό της προσωπικής, αλλά και της συλλογικής μας ενηλικίωσης.
Το βιβλίο ακολουθεί τους χαρακτήρες σε όλη τους τη μυθοπλαστική διαδρομή άλλοτε με ακρίβεια κι άλλοτε με οικονομία. Μας μεταφέρει εναλλάξ από το πρόσφατο παρελθόν στον σημερινό κόσμο, όπως ένας καθρέφτης που έσπασε και κατακερματίστηκε σε αναρίθμητα καθρεφτάκια, σκόρπια πια εδώ κι εκεί, τα οποία αναζητούν το αρχέτυπο ενιαίο είδωλο.
Το "Γκουανό" δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παραμύθι, με τα καλά κρυμμένα μυστικά του, βγαλμένα κατευθείαν από το σεντούκι της μνήμης.
Στο αντίθετο ρεύμα
Εκδόσεις Γκοβόστη, 2016
Λίγο πριν τα δέκατα όγδοα γενέθλιά της, η Νάστια πιστεύει πως επιτέλους αγγίζει την ευτυχία. Μετά από τρία χρόνια βασανιστικής αναμονής και ατέλειωτης υποκρισίας, όλα φαίνονται να πηγαίνουν κατ'ευχήν: ο αγαπημένος της Ιλίρ ετοιμάζεται να αποφυλακιστεί και η νεαρή κοπέλα ανυπομονεί να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και να ζήσει, ενήλικη και ανεξάρτητη πλέον, στο πλευρό του.
Τίποτα δεν μπορεί πια να πάει στραβά... Ή μήπως η Νάστια κάνει λάθος; Η ανατροπή μπορεί να έρθει αναπάντεχα και με τρόπο που δεν φανταζόταν κανείς. Η Νάστια θα αναγκαστεί από τις περιστάσεις να κάνει μια καινούργια αρχή. Πόσο εύκολο είναι, όμως, να σβήσει όλα όσα έζησε, ακόμη κι αν αυτά την πληγώνουν; Το παρελθόν και ο Ιλίρ δεν έχουν πει την τελευταία τους κουβέντα. Και το "τότε" μπορεί μέσα σε μια στιγμή να γίνει "τώρα" και να αλλάξει για πάντα το αύριο...
Το αηδόνι της Σμύρνης
Διόπτρα, 2016
Η Νίνα, η κεντρική ηρωίδα, είναι το σύμβολο της ψυχικής ελευθερίας και της ελπίδας ενός ολάκερου λαού. Μικρασιάτισσα, με δεύτερη πατρίδα την Κύπρο, προσπαθεί να επιβιώσει, με σύμμαχό της το τραγούδι, που της δίνει δύναμη να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες της πολυτάραχης ζωής της.
Η Ειρένα Ιωαννίδου Αδαμίδου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο της Κύπρου και σπούδασε μουσική και ξένες γλώσσες στη Λοζάνη και στη Βιέννη. Άρχισε να γράφει στα 16 της χρόνια· ασχολήθηκε κυρίως με την πεζογραφία, το θέατρο και τη λογοτεχνική μετάφραση. Έγραψε πολλά βιβλία, θεατρικά έργα, τηλεταινίες και τηλεοπτικές σειρές που μεταδόθηκαν από την κρατική τηλεόραση της Κύπρου - η ΕΡΤ3, μετέδωσε την επιτυχημένη της τηλεοπτική σειρά "Το Αϊδόνι της Σμύρνης". Τιμήθηκε με δύο πανελλήνια βραβεία πεζογραφίας (το 3ο Πανελλήνιο Βραβείο της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Αθήνα 1985) για το βιβλίο της "Ο Συμεός" και 1ο το 1992) και με το 1ο Πανελλήνιο Βραβείο της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Κύπρος 1992) για το βιβλίο της "Η κόρη του Θόδωρου". Το 1994, στη Βενεζουέλα, τιμήθηκε με το 1ο Βραβείο του Έβδομου Παγκόσμιου Διαγωνισμού του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Τιμήθηκε επίσης, με το 3ο Βραβείο Πεζογραφίας στον Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό "Οι κουλτούρες της Μεσογείου" (Γένοβα, 2005). Το 2004 παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας για την προώθηση της ιταλικής κουλτούρας μέσω της λογοτεχνικής μετάφρασης.
Στις 27 Μαΐου 2016 βρέθηκε αναίσθητη να επιπλέει στη θάλασσα ενώ είχε πάει για κολύμπι στην περιοχή Μακένζι στη Λάρνακα.
Κόκκινες πολιτείες
Εκδόσεις Γκοβόστη, 2016
Τον Ιούλιο, αρχές δεκαετίας του ’60 ο Παναής ο Στάλος, ακτήμονας, μικροκαλλιεργητής ντομάτας, στο μικρό κτήμα του με ενοίκιο, βλέποντας τις νέες οικονομικές συνθήκες ν’ αλλάζουν τη ζωή του και της οικογένειάς του με εκείνους τους αθέατους νόμους της αγοράς των ισχυρών, αποφασίζει να μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Γύρω τους αλλάζουν όλα από τους λογοτεχνικούς χαρακτήρες μέχρι τον κόκκινο τάπητα ντομάτας ο οποίος μετατρέπεται σε βιομηχανική ζώνη, όπως οι άνθρωποι. Ο συγγραφέας οφείλει να μιλά τη γλώσσα της αλήθειας και το αντίθετο της υποκρισίας, να είναι ειλικρινής με την ιστορία, με τον τόπο του, με τον αναγνώστη, και προπαντός με την εποχή του, όταν προσπαθεί ν’ αναδείξει μια άγνωστη πλευρά της ιστορίας, η οποία είχε τραυματικές εμπειρίες για αρκετές οικογένειες του ’57, του ’61. Η νουβέλα "Κόκκινες Πολιτείες" προτείνει μια διαφορετική ανάγνωση του παρελθόντος, αυτήν της παραγνωρισμένης πλευράς της ιστορίας, προσπαθώντας να φέρει στο φως το πρόσφατο παρελθόν. Άλλωστε αυτό δεν κάνει και η λογοτεχνία; Χωρίς να κρίνει και χωρίς να δίνει απαντήσεις, θέτει ερωτήματα. Ενσωματώνει έτσι ένα νέο εργαλείο κατανόησης της ιστορίας και του κόσμου.
Η ιστορία της Σ.
Μυθιστόρημα
Γαβριηλίδης, 2016
Απ’ την Ερεσό του ’50 στην Αθήνα και το Παρίσι της δεκαετίας του ’60 και του ’70, η Σοφία ανακαλεί την πορεία της Σ. με φανταστική συνοδοιπόρο την Κάτια. Μια μάνα κατατονική, ένα κοριτσίστικο τρίγωνο, μια εμπαθής τροφός και ένας κηδεμόνας σε θέση αξιολύπητου θύτη, ένα παντρεμένο ζευγάρι που δεν επικοινωνεί και μία γυναίκα γαντζωμένη στο πάλαι ποτέ θρυλικό παρελθόν της, ένας Γάλλος ψυχαναλυτής και ένας Έλληνας πολιτικός πρόσφυγας, ένα δίδυμο πατέρα-γιου σε μόνιμη ρήξη. Η τραυματισμένη παιδική ηλικία, η παρουσία-απουσία της μητέρας και τα προαιώνια αρχέτυπα, το τραγικό και το ιλαρό στον χώρο των αστών και των εξεγερμένων. Φέτες ζωής με μοτίβο την Κόλαση του Δάντη και τους Ψαλμούς του Δαβίδ, τον Κάφκα και τον Χούλιο Κορτάσαρ, την Ελφρίντε Γέλινεκ και την Τζέννυ ΄Ερπενμπεκ, τον Ηλία Βενέζη και τη Μαργαρίτα Καραπάνου. Ύφος μοντέρνου μπαρόκ, γλώσσα ασθμαίνουσα που ενίοτε προσεγγίζει το κόμικ. Διαλεκτικός μονόλογος ή αφήγηση με μορφή ερωταποκρίσεων; Παιχνίδι μνήμης και επινόησης ή τοιχογραφία εποχής με θραύσματα φάρσας; Θα βρεθεί τελικά ο κρίκος; Το μέσα του κρεμμυδιού, η καρδιά απ’ το μαρουλάκι;
Υ.Γ. Σ' αγαπώ
μετάφραση: Παρασκευή Αυγουστίνου
Διόπτρα, 2016
Η Χόλι και ο Τζέρι είναι το τέλειο ζευγάρι. Απόλυτα ταιριαστοί και αγαπημένοι, πιστεύουν ότι έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους. Ο Τζέρι πεθαίνει και η Χόλι είναι απαρηγόρητη... Ο Τζέρι όμως είχε υποσχεθεί πως θα βρίσκεται πάντα δίπλα της. Και ένα πακέτο με γράμματα που φτάνει στα χέρια της, το αποδεικνύει: Ο Τζέρι έχει αφήσει μια κληρονομιά αγάπης που η Χόλι θα εξαργυρώνει κάθε μήνα. Ο άνθρωπος που την γνώριζε και την αγαπούσε περισσότερο από κάθε άλλον στον κόσμο, βρίσκεται ακόμη πλάι της στο ταξίδι της ζωής.
Η Cecelia Ahern είναι κόρη του Ιρλανδού πρώην πρωθυπουργού Bertie Ahern. Πριν ξεκινήσει τη συγγραφική καριέρα της, συμπλήρωσε τις σπουδές της στη Δημοσιογραφία και τα ΜΜΕ.
Το πρώτο της μυθιστόρημα, Υ.Γ. Σ’ ΑΓΑΠΩ, αναδείχτηκε σε ένα από τα πιο πετυχημένα μυθιστορήματα πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων το 2004, φτάνοντας στην κορυφή της λίστας των best seller των Sunday Times και έχει μεταφραστεί σε 22 χώρες. Tο βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστές τη βραβευμενη με oscar, Χίλαρι Σουάνκ και τον γνωστό σε όλους από την ταινία "300", Τζεράρντ Μπάτλερ σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.
Τρέξε στον επόμενο σταθμό
Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2016
Η Πία Στόκλιν, δημοφιλής συγγραφέας, εξαφανίζεται κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες μερικές μέρες πριν από την πολυαναμενόμενη κυκλοφορία του νέου της βιβλίου. Ο Ρόμπερτ Φίσερ, διακεκριμένος ψυχολόγος, αυτοκτονεί πέφτοντας στις γραμμές του σιδηροδρομικού σταθμού του Κίλχμπεργκ, ενώ λίγο νωρίτερα έχει εντοπιστεί η Πία Στόκλιν, βάναυσα χτυπημένη, στην περιοχή του Μπελβιού.
Η Ρενάτα Κίμαν, ειδική πράκτορας του FBI, λαμβάνει ξαφνικά ένα παράξενο μήνυμα, που την τοποθετεί στον πυρήνα μιας πρωτοφανούς υπόθεσης. Κάποιος φαίνεται να αντιγράφει καρέ καρέ σκηνές από το τελευταίο βιβλίο της δημοφιλούς συγγραφέως, σε ένα παιχνίδι που δοκιμάζει τα όρια της λογικής. Τι συνδέει την απαγωγή της Πία Στόκλιν με την αυτοκτονία του Ρόμπερτ Φίσερ; Τι συμβολίζουν οι γρίφοι που συνεχίζει να λαμβάνει η Ρενάτα Κίμαν; Ποιος είναι ο επόμενος στόχος ενός μανιακού που χτυπά πάντα με ακρίβεια, σκορπώντας τον θάνατο;
Ένα ξέφρενο κυνηγητό έχει ξεκινήσει στους δρόμους της Ζυρίχης. Ο χρόνος μετρά αντίστροφα για την ειδική πράκτορα και τον συνεργάτη της, αστυνόμο Στέφαν Βέμπερ. Κι ενώ κάθε ώρα που περνά καταδιώκει τις κινήσεις τους, εκείνοι τρέχουν να προλάβουν. Θα καταφέρουν να φτάσουν πρώτοι στον επόμενο σταθμό;
Το ταξίδι του Αλ του Χημιστή
Γιούλη Βολανάκη
Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2016
Οι εικόνες μου προστίθενται σ’ αυτές ενός τόπου που πλήθει μνημών, λαών, θρησκειών. Οι κάτοικοί του συχνά ξεχνούν τις οβρέικες γειτονιές, τα μουσουλμανικά μνημεία, τα βενετσιάνικα ονόματα, τις χαλικούτικες μνήμες, το πολύχρωμο αίμα τους, την αρχαιότατη ευγένεια του τόπου, την ώσμωση των πολιτισμών, που εκών άκων τους φιλοξένησε. Προδίδουν (ανεπιστρεπτί;) την ίδια τη στόφα τους: από περήφανοι και αξιοπρεπείς γίνονται προκατειλημμένοι και μίζεροι. Αντί ανοιχτοί, κλείνουν. Οι άνθρωποι του κόσμου ξεπέφτουν σε μικροαστούς. Οι αυτάρκεις σε αετονύχηδες. Το καρτ ποστάλ λιμάνι καταρρέει, χρειάζεται τσιμεντενέσεις, όπως ενέσεις ενίσχυσης και μνήμης τούς είναι απαραίτητες για να βρουν μιαν οδό πέραν της νεοελληνικής πεπατημένης.
Σεργιανώντας με τα παιδιά μου στο Σαντριβάνι άλλη μια φορά, κάθομαι, όχι, όχι για καφέ, μα στο παγκάκι απέναντι από το Φάρο, να ονειρευτώ τα όνειρα των παιδικών μου χρόνων: η αγκαλιά του λιμανιού ανοίγει, δεν με πνίγει πια, μ’ αφήνει ν’ αποπλεύσω, ή μάλλον ν’ απογειωθώ στους ανοιχτούς ορίζοντες ενός μέλλοντος που η άκρη του ξεκινάει από δω.
Παιχνιδότοπος
Γιώργος Αλισάνογλου
Κίχλη, 2016
Στο κέντρο του "Παιχνιδότοπου" του Γιώργου Αλισάνογλου, μιας ποιητικής σύνθεσης που αποτελείται από τέσσερις ενότητες και 58 ποιήματα, βρίσκεται η κυοφορία. Μια γυναίκα μετανάστρια ενώ κυοφορεί τον γιο της -που είναι και ο αφηγητής του βιβλίου- περιδιαβαίνει τα ερείπια της Ευρώπης και του κόσμου καταγράφοντας εξωτερικούς και εσωτερικούς πολέμους, την αποτυχία των ουτοπιών και των επαναστάσεων, συνομιλώντας συγχρόνως με τη Μνήμη, δηλαδή την ιστορία και την τέχνη. Ο αφηγητής γεννιέται στα Όρια της Άνοιξης, στο μεσοδιάστημα ζωής και θανάτου. Προσπαθεί να μιλήσει, να καταγράψει όσα μπορεί. Κυρίως, όσα δεν μπορεί. Στον "Παιχνιδότοπο" τη θέση του παραδοσιακού ποιητικού υποκειμένου έχει καταλάβει το βασίλειο των λέξεων· ένα σύμπαν από ετερόκλητα ποιητικά υλικά που αποτυπώνουν τον αιμάτινο κύκλο της ιστορίας· ένα σύνολο θραυσμάτων ποιητικού λόγου που μιλούν για το βαθύ τραύμα του πολέμου, του έρωτα και της γραφής.
Χωρίς αντίο
μετάφραση: Φωτεινή Πίπη
Διόπτρα, 2016
Ελλάδα 1936. Ο Άγγλος διπλωµάτης Χιου και η σύζυγός του φτάνουν στην Κρήτη για έναν αργοπορηµένο µήνα του µέλιτος...
Η Έβενλυ ερωτεύεται τον τόπο και τους κατοίκους του κι ενώ ο Χιου θα επιστρέψει στα καθήκοντά του στην πρωτεύουσα, εκείνη αποφασίζει να παραµείνει στο νησί και να επιδιορθώσει το ετοιµόρροπο σπίτι που ανήκει στην οικογένεια του Χιου. Δειλά-δειλά θα έρθει σε επαφή µε τους ντόπιους και θα καταφέρει µε τον καιρό να κερδίσει τη συµπάθειά τους, ενώ µια φιλία κι ένας αναπάντεχος έρωτας θα σηµαδέψουν για πάντα τη ζωή της.
Τα σκούρα σύννεφα του πολέµου, όµως, πυκνώνουν έντονα στον ορίζοντα και το νησί µέλλει σύντοµα να µετατραπεί σε πεδίο µάχης, βίας και αιµατοχυσίας. Για την Έβενλυ, τους φίλους της και την οικογένειά της, αυτή θα είναι η µεγαλύτερη δοκιµασία της ζωής τους.
Ο θρόνος της ευτυχίας
Μυθιστόρημα
Ψυχογιός, 2016
Η Μαρίνα, κόρη Κρητικών μεταναστών, ζει στη Νέα Υόρκη. Σε τρυφερή ηλικία δέχεται σκληρά χτυπήματα από τη μοίρα, αλλά η άκρατη φιλοδοξία της να κατακτήσει τον θρόνο της επαγγελματικής επιτυχίας τής δίνει το κουράγιο να συνεχίσει να αγωνίζεται. Για χρόνια απαρνιέται τις χαρές της ζωής προς χάριν της καριέρας της. Όταν φτάνει στην κορυφή, μια εγκληματική πράξη που την ενοχοποιεί γκρεμίζει τα πάντα γύρω της.
Δολοπλοκίες, πάθη, επαγγελματική αντιζηλία και προδοσία την οδηγούν στην απόγνωση καθώς έρχεται αντιμέτωπη με ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Μοναδική παρηγοριά της η ανάμνηση του παιδικού της φίλου Ράιαν, που έχει μπλεξίματα με τον νόμο και φυγοδικεί. Θα καταφέρουν οι δυο φίλοι να ξανασμίξουν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους ή θα εξοντωθούν στην άνιση αντιπαράθεση με την κακοτυχία τους;
Ένα μυθιστόρημα όπου ο έρωτας είναι συνοδοιπόρος με την προδοσία, η φιλοδοξία με τον φθόνο, το έγκλημα με την αθωότητα και η άδολη φιλία με την απάτη και το κενό της ψυχής.
Η άμυνα του Λούζιν
μετάφραση: Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης
Μεταίχμιο, 2016
O Λούζιν, εσωστρεφής και μελαγχολικός ως παιδί, στρέφεται στο σκάκι για να αποφύγει την πραγματικότητα. Μεγαλώνοντας, το πρωτοφανές ταλέντο του τον φέρνει στην κορυφή, αλλά το τίμημα είναι βαρύ. Το πάντοτε ικανό για λαμπρούς σκακιστικούς συνδυασμούς μυαλό του αποδεικνύεται τραγικά ανεπαρκές για να αντιμετωπίσει το λαβύρινθο της ζωής και είναι αυτό που θα τον οδηγήσει στη συντριβή.
Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο.
Ο καθρέφτης και το φως
M. H. Abrams
μετάφραση: Άρης Μπερλής
Κριτική, 2016
Στην προσπάθειά τους να χαρακτηρίσουν την τέχνη, οι άνθρωποι μέχρι το μισό του 18ου αιώνα ακολουθούσαν την πεποίθηση του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα, ότι δηλαδή ο νους είναι καθρέφτης που αντανακλά τον εξωτερικό κόσμο - άρα η τέχνη για τον Πλάτωνα είναι το κάτοπτρο που ανακλά εξωτερικά αντικείμενα, είναι, δηλαδή, η μίμηση της φύσης. Αργότερα, το ρομαντικό κίνημα συνέβαλε στην εδραίωση της άποψης ότι ο νους εκπέμπει το δικό του φως και άρα η τέχνη παύει να είναι απλή μίμηση της φύσης, αλλά διαμορφώνει τη δική της, λαμπρότερη εικόνα. Ο καθρέφτης είναι η μίμηση και το φως είναι η αυτενέργεια και η έκφραση του υποκειμένου.
Το βιβλίο "Ο καθρέφτης και το φως", που γράφτηκε το 1953, αποτελεί σταθμό στη νεότερη φιλολογία και βασική πηγή για τη μελέτη του ρομαντισμού, συμβάλλοντας στην αποκατάσταση του κινήματος πενήντα χρόνια μετά την απαξίωσή του από τους μοντερνιστές ποιητές του εικοστού αιώνα.
"Ο M. H. Abrams έγραψε ένα σημαντικό βιβλίο για την ιστορία της λογοτεχνικής κριτικής.."
Rene Wellek, Comparative Literature
"Ένα βιβλίο άψογο στη σύλληψή του όσο και στην υλοποίησή του. Σημαντική συμβολή στα πεδία της συγκριτικής λογοτεχνίας, της ιστορίας της αγγλικής λογοτεχνίας αλλά και αισθητικής και της ιστορίας των ιδεών".
Harry Bergholz, Modern Language Journal
Κόκκινη λύκαινα
μετάφραση: Νίκη Προδρομίδου
Μεταίχμιο, 2016
Ένας δημοσιογράφος βρίσκεται δολοφονημένος στο κατάλευκο, παγωμένο τοπίο μιας βόρειας σουηδικής πόλης. Η Άνικα Μπένγτζον, ρεπόρτερ μιας εφημερίδας της Στοκχόλμης, σχεδίαζε να τον συναντήσει προκειμένου να ανταλλάξουν πληροφορίες για την υπόθεση μιας παλιάς τρομοκρατικής επίθεσης στην αεροπορική βάση της περιοχής και τώρα υποπτεύεται ότι ο θάνατός του συνδέεται με αυτό το γεγονός.
Παρά τις ρητές διαταγές του αφεντικού της, αρχίζει να ερευνά την υπόθεση. Σύντομα ακολουθούν και άλλοι φόνοι. Η Άνικα ξέρει ότι οι δολοφονίες συνδέονται μεταξύ τους. Παράλληλα, αρχίζει να υποψιάζεται ότι ο άντρας της κάτι κρύβει. Πλέον τίποτα δεν μπορεί να απαλύνει τη μοναξιά που έχει τρυπώσει στη ζωή της. Και, πίσω απ’ όλα αυτά, παραμονεύει η μυστηριώδης φιγούρα της Κόκκινης Λύκαινας. Τελικά η Άνικα θα πρέπει να ανακαλύψει την αλήθεια όχι μόνο για τους φόνους αλλά και για τα μυστικά που διαλύουν την οικογένειά της.
Παγωμένη νύχτα
μετάφραση: Νίκη Προδρομίδου
Μεταίχμιο, 2016
Ένα μελαμψό αγόρι κείτεται νεκρό στο παγωμένο χώμα μέσα σε μια λίμνη αίματος. Ο ετεροθαλής Ταϊλανδός αδερφός του έχει εξαφανιστεί. Μήπως είναι αναμεμειγμένος στον φόνο ή απλώς φοβάται για τη ζωή του και κρύβεται; Ενώ οι υποψίες ότι το κίνητρο της δολοφονίας είναι ρατσιστικό εντείνονται, η αστυνομία λαμβάνει αναφορές ότι ένας υποτιθέμενος παιδόφιλος κυκλοφορεί στην περιοχή.
Η έρευνα του επιθεωρητή Έτλεντουρ θα ξεσκεπάσει την ένταση που σιγοβράζει κάτω από την πολιτισμένη και πολυπολιτισμική επιφάνεια της ισλανδικής κοινωνίας ενώ θα τον φέρει αντιμέτωπο με μια τραγωδία από το παρελθόν του.
Ad Links
22/11/2024
22/11/2024
22/11/2024
22/11/2024
22/11/2024
