Η PJ Harvey ως ξωτικό της νύχτας, οι ερεβώδεις ήχοι των Moderat, ο βιρτουόζος Pantha du Prince και ο David Bowie έκλεισαν το Primavera για φέτος. Εξάντληση και πληρότητα ανανέωσαν το ραντεβού τους για του χρόνου.

Αποκαμωμένοι αλλά με αποθέματα ενέργειας ικανά να μας κρατήσουν όρθιους, (μας τροφοδοτούσαν τα ονόματα που επρόκειτο να ακούσουμε) φτάσαμε αισίως στην τρίτη ημέρα του φεστιβάλ. Ιδού τα καλύτερα που φέραμε στις αποσκευές μας από το φινάλε του φετινού Primavera. Ραντεβού το επόμενο καλοκαίρι! 

Πριν προχωρήσετε, διαβάστε την εμπειρία μας από την πρώτη και δεύτερη μέρα.

Eric Pàmies

Το άψογα σκηνοθετημένο show της PJ Harvey έκλεψε τις εντυπώσεις

22.35: PJ Harvey (Heineken Stage)

Μαυροντυμένη, αέρινη κι επιβλητική, η PJ Harvey εμφανίστηκε ως άλλη νεράιδα της νύχτας με ένα στεφάνι στα μαλλιά κι ένα σαξόφωνο στο χέρι για να μας συστήσει το νέο της δίσκο, “The Hope Six Demolition Project” που κυκλοφόρησε λίγους μήνες πριν και μετά από τέσσερα χρόνια δισκογραφικής απουσίας. Έχοντας την all-star μπάντα της στο πλευρό της (John Parish, Mick Harvey κτλ), η PJ έδωσε μια performance υψηλών προδιαγραφών που καθήλωσε το τεράστιο κοινό του κεντρικού stage της Heineken.

Στο νέο της album έχει εσωτερικεύσει μεταξύ άλλων τις εμπειρίες της από τα ταξίδια της στο Κόσοβο και την Ειδομένη 

Το καινούριο της album αποτέλεσε τον κορμό της setlist, απογοητεύοντας ίσως μια μερίδα του κοινού της που λαχταρούσε να ακούσει κάτι από τα παλιά, τότε που η Polly ήταν ένα άγουρο κορίτσι με κόκκινο κραγιόν, κιθάρα και μπόλικο ερωτισμό. Δεκαπέντε χρόνια μετά, έχουμε μπροστά μας μια μια ώριμη μουσικό που μετουσιώνει τις σκέψεις και τις ανησυχίες της στη μουσική της, μια πολισχιδή καλλιτέχνιδα με πολιτική συνείδηση, την οποία εναποθέτει στα τραγούδια της. Το “The Hope Six Demolition Project” δεν έχει καμία σχέση με τις ανέμελες εποχές του “This is Love” ακριβώς επειδή κουβαλάει πάνω του το τώρα.

http://indiespot.es/

Πολυ-οργανίστρια και κάτοχος 2 βραβείων Mercury, η σπουδαία PJ Harvey σε μια εμφάνιση δωρική και πληθωρική την ίδια στιγμή

Μιάμιση ώρα και 17 τραγούδια (μεταξύ αυτών κομμάτια από το προηγούμενο album της, “Let England Shake”, αλλά και παλιότερα αγαπημένα, όπως το “Down The Water" που σκόρπισε ανατριχίλα και συγκίνηση) σε ένα άριστα σκηνοθετημένο show με αρχή, μέση και τέλος. Μια οπτικοακουστική αφήγηση που θυμίζει μια ιστορία ενηλικίωσης, τη μετάβαση από το κορίτσι που ερωτεύεσαι στη γυναίκα που αγαπάς. Ο άρτιος ήχος, το μελετημένο μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας design του performance και η σπαρακτική, γεμάτη αλήθεια ερμηνεία της Harvey μας χάρισαν μια συγκλονιστική εμπειρία που μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Mια εμφάνιση γεμάτη ψυχή και χωρίς περιττές φιοριτούρες, που δε χρειάστηκε να βρει καταφύγιο στα χιτς που την εδραίωσαν στο μουσικό στερέωμα (και την καρδιά μας). Αυτό από μόνο του αρκεί για να σταθούμε με δέος μπροστά στην PJ Harvey.

http://indiespot.es/

Οι Βερολινέζοι Μoderat έφτιαξαν ένα αδιανόητο οπτικοακουστικό show

Το κλείσιμο του main stage του φετινού Primavera ανέλαβαν οι  Moderat, το καλύτερο ίσως electro band αυτή τη στιγμή. Μετά το θεαματικό live της PJ Harvey και τους αιθέριους ήχους των Sigur Ros (που έπαιζαν ακριβώς απέναντι στο time slot 00.00-01.30), το ερεβώδες, ηλεκτρονικό σύμπαν των Moderat ήταν το τονωτικό που χρειαζόμασταν. Το τρίο από το Βερολίνο (ο shoegaze τραγουδιστής Appart και το δυναμικό ηλεκτρονικό ντούο Modeselektor) ξεκίνησε μαλακά, «ζεσταίνοντάς» μας με το "Ghostmother" για να συνεχίσει με το κατά πολλούς magnus opus τους, το "A New Error". Επί πέντε λεπτά, το main arena της Heineken σείστηκε από τα μπάσα των Μoderat και τους δεκάδες χιλιάδες θεατές που χάθηκαν σ αυτά.

"Hey Primavera, do you know this sound? Make some noise, we love you" είπαν λίγο πριν πέσουν οι πρώτες νότες του "Bad Kingdom" κι από κάτω πανικός

Το “Reminder” που ακολούθησε μας επανέφερε αλλά για λίγο, μέχρι να μπουν τα “Running” και “Animal Trails” και να χαθούμε και πάλι στο ηλεκτρονικό post-punk σκοτάδι τους. Εξαιρετικός ήχος, άρτια ροή της setlist, δουλεμένη σκηνοθεσία και ένα ιδανικό κλείσιμο (το “Bad Kingdom” μας αποτελείωσε) συνέθεσαν ένα live που δύσκολα ξεχνιέται. Μετά τη χαρακτηριστική selfie με το κοινό και τις ευχαριστίες στα ισπανικά, οι Moderat έπαιξαν το “Intruder” και μας αποχαιρέτησαν."This is not what you wanted” ψελλίζαμε εγκαταλείποντας το Heineken stage και νιώθοντας έντονα μια αίσθηση μη ολοκλήρωσης. Θέλαμε κι άλλο.

Instagram

Pantha du Prince ή αλλιώς το πιο ταιριαστό σετ για μετά τους Moderat. Aτμοσφαιρική, downtempo electronica γι αρχή, minimal και experimental technο όσο οδεύαμε προς το ξημέρωμα. Το φοβερό παιδί της Dial Records και της Rough Trade, ο (επίσης Γερμανός) Hendrik Weber έφτιαξε ένα σκοτεινό αλλά εκλεπτυσμένο σετ που ήταν τόσο όσο για να μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην κορύφωση. Και τα κάφερε περίφημα.

Dani Cantó

Δυνατά φώτα, εντυπωσιακά visuals, electro, disco και pop ήχοι, χιλιάδες κόσμου από κάτω και καμιά 100σταριά άτομα πάνω στη σκηνή (διοργάνωση, εθελοντές και κοινό), ένταση και συγκίνηση σε ένα ντελιριακό πάρτυ μέχρι το ξημέρωμα.

Ξεκίνησε με “Space Oddity” και έκλεισε με “Heroes”. Τα ενδιάμεσα δεν έχουν και πολλή σημασία. Και του χρόνου!

Τα κομφετί των Tame Impala "έντυσαν" την ευχαριστήρια φωτογραφία του Primavera