Οι δικές μου Κυκλάδες της Εύας Στάμου

Η  ομορφιά της λιτότητας, του αιχμηρού φωτός, της νοητικής καθαρότητας. Τοπία άγρια, στεγνά, γραμμές λιτές, δίχως υπερβολή, εικόνες αμετάβλητες στους αιώνες.

Μια εξωτερική στατικότητα που προκαλεί έντονες εσωτερικές διεργασίες. Η ακινησία του τοπίου ωθεί την συνείδηση στην κίνηση, στην εσωτερική αναζήτηση.

Το φως και οι σκιές. Τα παιχνίδια του αχτίδων κρύβουν και αποκαλύπτουν την αλήθεια, άλλοτε σκιάζοντας την επιφάνεια κι άλλοτε απογυμνώνοντας την ουσία, μεταμορφώνοντας τελικά τα πάντα σε μια αντανάκλαση της πραγματικότητας.

Οι μέρες είναι γαλάζιες, γκρίζες, χωμάτινες, ή λευκές. Οι νύχτες χαρακτηρίζονται από αισθησιασμό που μετατρέπεται σταδιακά σε πάθος γόνιμο, βάθος πνευματικό.

Νιώθω τις αισθήσεις μου να αφυπνίζονται, την φαντασία μου να απελευθερώνεται, την σκέψη μου να βρίσκεται σε εγρήγορση. Το ταξίδι μου γίνεται εσωτερικό, αφορμή να επεξεργαστώ τις επιθυμίες μου, να αφαιρέσω το περιττό από την καθημερινότητά μου.

Ο κύκλος της χρονιάς κλείνει, η καταβύθιση στο καλοκαίρι ξεκινάει κι ολοκληρώνεται με την αναγέννηση. Ιδανική κατάσταση για την σύλληψη και την συγγραφή ενός νέου βιβλίου ή για τον πολλοστό σχεδιασμό μιας νέας ζωής.

Οι Κυκλάδες για μένα δεν είναι φυγή, είναι επιστροφή. Επιστροφή στον εαυτό μoυ. Επιστροφή εκεί όπου χιλιάδες χρόνια πριν άρχισαν τα πάντα. Επιστροφή στη ρίζα της ατομικής μου ύπαρξης. 

Δείτε περισσότερα για την Εύα Στάμου εδώ.