Η Άννα Γαλανού γράφει για το απέραντο μπλε ουρανού και θάλασσας, τα διάσπαρτα νησιά, τους ελαιώνες που γλείφουν τα πέλαγα και τα χωριά που κρέμονται από τους λόφους.

Κι άξαφνα η μπουρού του καραβιού ενημερώνει τους ανυπόμονους επιβάτες πως ακόμα ένας προορισμός είναι γεγονός. Και μεμιάς από την κάψα της πόλης βρίσκεσαι να περπατάς στο τσιμεντοστρωμένο λιμάνι του μικρού νησιού και ο αέρας να παίρνει τα μαλλιά σου κι εσύ να χαμογελάς καθώς βλέπεις το καράβι ν’ αναχωρεί για το επόμενο νησί. Χαμογελάς γιατί σκέφτεσαι πως και τούτο το καλοκαίρι ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί σε καλοδέχεται και σε περιμένει να το γνωρίσεις.

Ανοίγεις τον χάρτη και ψάχνεις να βρεις από πού θα ξεκινήσεις την αναζήτηση… κι ύστερα, σηκώνεις τα μάτια σου προς τα πάνω και τον κλείνεις απότομα. Γιατί μπροστά σου είναι όλοι οι προορισμοί! Τα κάτασπρα σπιτάκια, οι μπουκαμβίλιες μέσα στα άσπρα πιθάρια, τα μικρά μπαλκόνια με τα μακρόστενα, καφασωτά παράθυρα –να κρατούν έξω τον βοριά– κι οι ανηφοριές που πρέπει ν’ ανεβείς μέχρι να φτάσεις στη χώρα.

Γιατί όλα τα νησιά του Αιγαίου έχουν τις ανηφόρες τους, αφού οι ντόπιοι έχτιζαν τα χωριά τους μακριά από τη θάλασσα, για να προστατεύονται απ’ τους κουρσάρους και τους πειρατές. Και όλα τα νησιά έχουν και το δικό τους «Λιβάδι»! Μεγάλο, Μικρό, Πίσω, Δυτικό, Μέσα… όμως πάντα το «Λιβάδι» τους ακούμπαγε τη θάλασσα. Τα «Λιβάδια», τόπος άγονος, επικίνδυνος και απαγορευμένος, μόνο τα ζώα τους κατέβαιναν εκεί για βοσκή. Αλλά από το «Λιβάδι» έβλεπαν κάθε Μάρτη να ξεπροβάλλει η άνοιξη και να μυρίζει πασχαλιά και καλοκαίρι γιατί, όπως λέει και ο Μυριβήλης, «Στ’ ακρογιάλια του Αιγαίου η άνοιξη βγαίνει από τη θάλασσα...»

Το απέραντο μπλε, ουρανού και θάλασσας, τα διάσπαρτα νησιά, οι ελαιώνες που γλείφουν τα πέλαγα, τα χωριά που κρέμονται από τους λόφους και τα χαμηλά βουνά, οι χρυσές παραλίες με τα γερτά από τον άνεμο αλμυρίκια, ο καραγκιόζης «που ποτέ δεν πεθαίνει», τα πανηγύρια και οι χοροί στις πλατείες και τα ξωκλήσια που λάμπουν κάτασπρα μέσα στην απλότητά τους...

Ναι, αυτό είναι το δικό μου Αιγαίο.

Δείτε περισσότερα για την Άννα Γαλανού εδώ.