Με όνομα το οποίο συνδυάζει την λάμψη της χολιγουντιανής σταρ Lana Turner και του μοντέλου αυτοκινήτου της δεκαετίας του ’80 Ford Del Rey, και εικόνα που σου μένει αποτυπωμένη στη μνήμη, η Lana Del Rey κάνει την εμφάνισή της στα μουσικά δρώμενα ευελπιστώντας να αφήσει εποχή.

Η Elizabeth Grant -γεννημένη στη Νέα Υόρκη και μεγαλωμένη στη λίμνη Placid, έβγαλε έναν δίσκο στις αρχές του 2010 με τίτλο «Kill Kill», ο οποίος πέρασε παραδειγματικά απαρατήρητος. Μετά από αυτό, την υπόθεση ανέλαβε το γνωστό αμερικάνικο εργοστάσιο της «Showbiz» που συνήθως δικαιώνεται, φέρνοντας τα πολυπόθητα αποτελέσματα. Η πρώτη κίνηση ήταν η αλλαγή του ονόματος της Elizabeth σε Lana del Rey. Στη δεύτερη απόπειρά της, η 25άχρονη aμερικανίδα δείχνει να κερδίζει το στοίχημα της με την δόξα, χρησιμοποιώντας υπερτονισμένα στοιχεία ρετρό τονίζοντας την εικόνα της με νέα χείλη και μαλλιά που κάνουν ομολογουμένως την διαφορά.

Η μουσική στο νέο της άλμπουμ που φέρει τον τίτλο «Born To Die» είναι μελαγχολική, και διαθέτει εξαίσιες μελωδίες, οι οποίες ντύνουν έναν αξιοπρεπή αυτοσαρκαστικό στίχο.

Τα δώδεκα τραγούδια της νέας δουλειάς της Lana είναι άρτια και προσεγμένα φτιαγμένα από μια ομάδα παραγωγής η οποία αποτελείται από ανθρώπους ανερχόμενους στην μουσική βιομηχανία, όπως ο Emile Heynie, ο Tim Larcombe και ο Dan Heath.

Το άλμπουμ ξεκινά με έμφαση την οποία προσδίδει το καταπληκτικό κομμάτι εισαγωγής «Born to die». Στο «Off to the races», που ακολουθεί, η Lana τραγουδά για κούρσες και καταδιώξεις ανεβάζοντας την ένταση, ενώ στο «Blue Jeans» έχουμε την εξιστόρηση μιας λυπητερής ιστορίας αγάπης που θα μας αφήσει καλές εντυπώσεις από την γλυκιά ερμηνεία της νεαρής Νεοϋορκέζας. Στο εξαιρετικό «Video Games» η ερμηνεύτρια περιγράφει την απεγνωσμένη προσπάθεια να ανακτηθεί το χαμένο ενδιαφέρον από το έτερον της ήμισυ που πλέον είναι σε κατάσταση αδιαφορίας γι αυτήν, ενώ παράλληλα χαμόγελα προκαλεί η άποψη που ακούστηκε για την «κλοπή» της μελωδικής γραμμής του κουπλέ από το «Δρόμοι που αγάπησα» της αγαπημένης Ελένης Βιτάλη. Το τρυφερό και ευαίσθητο «Diet Mountain Dew» ακολουθεί το σαρκαστικό -απέναντι στην αμερικανική ματαιοδοξία- «National Anthem», ενώ στο «Dark Paradise» η Lana είναι έως και συγκινητική τραγουδώντας για τον φόβο της που περιγράφει ότι ποτέ δε θα έχει κοντά της αυτόν που αγαπά. Στα κομμάτια «Radio» και «Camen» περνάμε από τον αυτοσαρκασμό για την προσωπική επιτυχία στον καυτηριασμό της «στημένης» ευτυχίας των επωνύμων, ενώ στο «Million Dollar Man» έχουμε άλλη μια ιστορία αγάπης με ερμηνεία που αγγίζει ευαίσθητες χορδές. «Summertime Sadness» και «This Is What Makes Us Girls» κλείνουν με τον ιδανικό τρόπο ένα pop άλμπουμ εμπλουτισμένο με indie ψήγματα, που έχει να παρουσιάσει αρκετά καλά στοιχεία.

Οι ανάλαφρες ενορχηστρώσεις του σε καμιά περίπτωση δεν είναι κουραστικές, ενώ οι προσθήκες οργάνων όπως το πιάνο οι κιθάρες ακόμα και τα βιολιά προσθέτουν την ρετρό διάθεση που θέλει να αποπνέει η Lana.

Τα κομμάτια του «Born To Die» διαθέτουν ποιότητα και καθαρή μουσική υπόσταση ενώ μπορούν να παίξουν στο δύσκολο εμπορικό παιχνίδι που έχει αποκτήσει –λόγο εποχής- υψηλές απαιτήσεις. Όσο για την Lana Del Rey, αφήνει υποσχέσεις ότι μπορεί να σταθεί σε μια ομάδα της οποίας ηγείται η αγαπημένη Adele, ερμηνευτική ομάδα που προσφέρει στο κοινό τραγούδια τα οποία δημιουργούνται για να ακουστούν άπειρες φορές, να συγκινήσουν, να προβληματίσουν, να ξεκλειδώσουν μυστικά δωμάτια σε κρυφά σημεία της ψυχής και να ελευθερώσουν συναισθήματα που μπορούν να μας βοηθήσουν να εξελιχθούμε… σε πολλά επίπεδα.

Καλλιτέχνης: Lana Del Rey

Album: «Born To Die»

Record Label: Interscope Records

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης