Για να είναι μία ιστορία ενδιαφέρουσα και να «τραβάει» τον αναγνώστη πρέπει πάντα να υπάρχει ένας καλός, ένας κακός και ένας...γκαντέμης. Σε ορισμένα βιβλία δε, ο κακότυχος της λογοτεχνικής παρέας είναι άξιος οίκτου.

Με αυτό το σκεπτικό, το click@Life επέλεξε όχι έναν, όχι δύο αλλά το top 5, των...κατατρεγμένων από την μοίρα ηρώων ορισμένων κλασικών έργων.

Στο νούμερο 5, έχουμε τον Winstron, από το «1984» του George Orwell. Αρκετά αισιόδοξος, παρά την εξαφάνιση των γονιών και της αδερφής του, την ανυπόφορη ρουτίνα στα γεύματα του και τις καταπιεσμένες του σκέψεις, είναι ένας χαρακτήρας που τα πράγματα δεν του πάνε και …ρολόι. Κάπου στην πορεία βέβαια, για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον, συλλαμβάνεται και από την «αστυνομία της Σκέψης». Και σαν να μην έφτανε αυτό, τον προδίδει και η αγαπημένη του.

Ο Gregor από το «Metamorphosis» του Franz Kafka, δεν είναι ένας χαρακτήρας γεμάτος ευδαιμονία και τύχη. Κάθε άλλο. Έχει μία σταθερή δουλειά, την οποία αναγνωρίζει ο ίδιος ως θλιβερή, για να στηρίξει την οικογένεια του, και παρόλα αυτά ένα πρωί που ξυπνάει για να συνεχίσει άλλη μία μέρα στη βαρετή και δύστυχη ζωή του, ανακαλύπτει ότι έχει μεταμορφωθεί σε έντομο. Και επειδή αυτό δεν ήταν αρκετή τιμωρία πρέπει να παρακολουθεί την οικογένειά του να υποβαθμίζεται και να ακούει και τη δυσαρέσκειά της για το πρόσωπό του.

Ο ψαράς Santiago, από τον «Γέρο και τη θάλασσα» του Ernest Hemingway έχει περάσει 84 μέρες χωρίς να πιάσει τίποτα, γεγονός που τον κατατάσσει αναμφίβολα στους άτυχους. Και επειδή ενός κακού μύρια έπονται, πρέπει να παλέψει μόνος και αβοήθητος με έναν ξιφία για τρεις μέρες, το πτώμα του οποίου θα προσελκύσει στη συνέχεια καρχαρίες.

Η μοίρα για τη Lavinia, του William Shakespeare στο έργο του «Titus Andronicus» ήταν από την αρχή …μαύρη. Αφού έχει πέσει θύμα βίαιων εγκλημάτων, μετά τον βιασμό της από τους Demetrius και Chiron, αυτοί συνεχίζουν και της κόβουν τη γλώσσα και τα χέρια. Και σαν να μην ήταν αρκετή αυτή η τιμωρία της, όταν ο ίδιος της ο πατέρας ενημερώνεται από κάποιον ότι αν η κόρη του έχει υποστεί τέτοια ατίμωση, κάποιος πρέπει να τη σκοτώσει, την μαχαιρώνει με ένα κουζινομάχαιρο. Τουλάχιστον σταμάτησε η κακοτυχία της.

Στην «Ιστορία των δύο πόλεων» του Charles Dickens, o Charles Darnay είναι ένας ηθικός άντρας, αλλά οι επαναστάτες αρνούνται να τον αντιμετωπίσουν έτσι λόγω της αριστοκρατικής του καταγωγής. Και αν και σώζεται από τη γκιλοτίνα, πρέπει να υποστεί χρόνια ταλαιπωρίας σε δικαστήρια και φυλακές λόγω …ψευδών κατηγοριών.

Ποιος απ’ όλους είναι ο πιο γκαντέμης δεν μπορώ να κρίνω αλλά με τίποτα δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του Gregor του Kafka. Εσείς;

ΣΟΦΗ ΖΙΩΓΟΥ