Μια νέα έκθεση φωτογραφίας και μια έκθεση ζωγραφικής ξεκινούν στον πολυχώρο της Κολοκοτρώνη το Σάββατο 14 Ιανουαρίου.

«Under my Skin», Στάθης Κροκίδης - ατομική έκθεση φωτογραφίας

Οι γυμνές ηρωίδες του Στάθη Κροκίδη δεν είναι άγνωστά του πρόσωπα, ούτε επαγγελματίες μοντέλα, αλλά φίλες και αγαπημένες γυναίκες της ζωής του. Η οικειότητα και η φυσικότητα πυροδοτούν τον φωτογράφο, ο οποίος απαθανατίζει με κινηματογραφικό τρόπο τον γυναικείο ερωτισμό. Ο επισκέπτης-θεατής μοιράζεται με τον φωτογράφο τις εμπειρίες και τα βλέμματά του που αποθεώνουν το γυμνό γυναικείο σώμα, τη θηλυκότητα, τη φαντασίωση. 

Ο ίδιος λέει για την έκθεση: «Στις παρυφές της εφηβείας εκεί κάπου στα δώδεκα ζούμαρα στις εικόνες της εποχής και της καθημερινότητάς μου φωτογραφίζοντας τις παρέες μου, τα κοριτσάκια… Και πήγαινα σινεμά. Έβλεπα ταινίες, πολλές ταινίες. Μετά το στρατό στα τέλη των ‘80s ανοίξαμε με τον Γιώργο Πανηγυρόπουλο ένα studio διαφημιστικής φωτογραφίας. Πέσαμε με τη μία στα βαθιά με τα μέσα της εποχής: φιλμ, view cameras… ωραία ήταν. Οι δεκαετίες πέρασαν, η ζωή άλλαξε πολλές φορές πορεία, αλλά πάντα κάπου διασταυρώνομαι με το δρόμο που με επαναφέρει σε αυτό που με γοητεύει όσο λίγα πράγματα, στη φωτογραφία...»

Ο Στάθης Κροκίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στη Τουλούζη. Όλες οι φωτογραφίες στην έκθεση Under my skin είναι από αρνητικά, ενώ περίπου οι μισές είναι ψηφιοποιημένες. Οι υπόλοιπες έχουν τυπωθεί σε σκοτεινό θάλαμο.

Ιnfo
Εγκαίνια: 14 Ιανουαρίου, ώρα 20.00
Διάρκεια: 14 Ιανουαρίου - 5 Φεβρουαρίου 

«Facts+Feelings», Σοφία Σκαρογιάννη - ατομική έκθεση ζωγραφικής

Η τέχνη της Σοφίας Σκαρογιάννη είναι το ακριβές ανάλογο ενός ζωντανού οργανισμού. Γι’ αυτό, εξάλλου, και η δουλειά της συνιστά περισσότερο μωσαϊκό παρά θέμα. Έχουμε να κάνουμε, δηλαδή, με στιγμιότυπα: με την επικαιρότητα σπασμένη σε κομμάτια, και με τον κατακερματισμένο άνθρωπο της εποχής μας. Ευτυχώς, εδώ υπάρχει ουσία (και όχι διακόσμηση) – όπως ακριβώς το απαιτεί ο ρόλος της τέχνης. Και βέβαια δεν έχουμε χρόνο για διακόσμηση.

Τα έργα της Σοφίας Σκαρογιάννη δεν έχουν διδακτικό χαρακτήρα, αφού μέσα από αυτά, ουσιαστικά, η καλλιτέχνης παίρνει θέση σχετικά με τις αναζητήσεις της (εικαστικές ή άλλες), εκθέτει και εκτίθεται, θέτει ερωτήσεις προκαλώντας μαζί και τις απαντήσεις. Στο τραγικό στοιχείο που αναδύεται αντικατοπτρίζεται η προσωπική ματιά της για τα πράγματα: ρεαλιστική, σκληρή, και ενίοτε κυνική ή προκλητική. Ενδέχεται να προκαλέσει τον εκνευρισμό, την αντίδραση και την αναστάτωση του θεατή ακριβώς γιατί τον φέρνει αντιμέτωπο με τις σκέψεις του. Κι αυτό είναι κάτι που κάνει την τέχνη της ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. (Igor Gorscy // NY 2017)

Αναφορικά με το ρόλο και την  αποστολή της τέχνης έχουν διατυπωθεί, μεταξύ άλλων, δύο απόψεις που συμπυκνώνονται στα εξής «συνθήματα»: «Η Τέχνη για την Τέχνη» και «Στρατευμένη Τέχνη». Μιλώντας για το έργο της Σοφίας  Σκαρογιάννη, δε γίνεται παρά να αναφερθούμε  στην έντονη δήλωση μιας υγιούς στράτευσης, η οποία έρχεται βέβαια σε αντίθεση με κείνη την κομματικά νοσηρή που ξέρουμε. Πρόκειται, με άλλα λόγια,  για μια καλλιτέχνιδα που ηθελημένα αφιερώνει το έργο της στα ιδανικά που πηγάζουν από μέσα της αφού η καλλιτεχνική της δημιουργία δεν αποτελεί παρά μιαν απολύτως γνήσια έκφραση του εσωτερικού της κόσμου. Επικαλούμενη όχι τόσο το εγώ, μα πρωτίστως το υπερεγώ (ό,τι δηλαδή αντιπροσωπεύει όλες τις θετικές, ηθικές και κοινωνικές, αξίες του ατόμου, δομώντας κατά κάποιο τρόπο τη γενικότερη ηθική συνείδηση)  απλώνει στην ολότητα του έργου της τις υπαρξιακές της αναζητήσεις. (Mara Karetsos // ΝewΥork 2017)

Ως μέτρο επίκεντρο η ανθρώπινη ύπαρξη. Ως αυθεντική οντότητα στο ακέραιο, πολλαπλασιάζει ειρμούς και σεινειρμικά ιδεογράφει με μέθοδο άκρως ιδιάζουσα έργα περιγραφής και κατασκευές που στην ολότητα συνομιλούν μεταξύ τους. Το σύνολο λειτουργεί σαν ένα κλασικό ορχηστρικό έργο που ερμηνεύεται από ταλαντούχους μουσικούς, σε τόνο από facts μετουσιωμένους σε feelings μείζονα στον χώρο, στον χρόνο και στον τόπο κατ’ ιδίαν και μη απαραιτήτως. Κοινωνικά και ιδεολογικά  τα συστατικά του εγχειρήματος με συμβολικές προεκτάσεις, εντάσεις με κομβικές διαδρομές τα μηνύματα προς και από τους αποδέκτες. Αλληλεπιδράσεις σε διαλόγους σκέψεων, χρωματικών συλλογισμών ορίζουν άξονες διεισδυσης πέρα από συμβατές συνθήκες και καταστάσεις.

Επιμέλεια έκθεσης: Θοδωρής Κορέλης

Η Σοφία Σκαρογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα. Έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον ζωγράφο Δημήτριο Σκαρογιάννη και στα εργαστήρια των ζωγράφων Πέτρου Κουφοβασίλη, Νίκου Γεωργίου και  Γιάννη Λαμπρινέα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο εργαστήριο του Νίκου Κεσσανλή (1989-1995), ενώ αργότερα επι δύο χρόνια μαθήτευσε δίπλα στον Igor Gorsky (αφηρημένο εξπρεσσιονισμό) στην Νέα Υόρκη. Παρακολούθησε σεμιναρια Χαρακτικής στο Κέντρο Χαρακτικής Αθηνών Pandolfini & Σιατερλή.  Aπό το 1995 έως σήμερα έχει εκθέσει σε ατομικές και ομαδικές παρουσιάσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό( Παρίσι, Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Βαρκελώνη, Αλέπο και Δαμασκό, Τόκιο, Φλωρεντία και Μιλάνο, Ζυρίχη, Κοπενχάγη). Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Τεχνών Ελλάδος. Έργα της βρίσκονται σε μόνιμες και ιδιωτικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι και στην Αθήνα.

Ιnfo
Εγκαίνια: 14 Ιανουαρίου, ώρα 20.30
Διάρκεια: 14 Ιανουαρίου - 5 Φεβρουαρίου