Αν η χλιδή και η καλοπέραση μιας άλλης εποχής είναι αυτό που επιθυμείτε, τότε ο κατάλογος του Forbes με τα 10 ιστορικά εστιατόρια, προφανώς θα είναι ένα από τα αγαπημένα σας… κείμενα.

Simpsons-in-the-Strand, Λονδίνο

Πλούσιο σε ιστορία και σε απολαύσεις, το εστιατόριο «Simpsons-in-the-Strand» παρέχει μοναδικές γαστρονομικές εμπειρίες με ατμόσφαιρα βρετανικής αριστοκρατίας και εφάμιλλης γευστικής απόλαυσης ενός βασιλιά, μίας βασίλισσας ή ενός δούκα. Το κτήριο βρίσκεται σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους του Λονδίνου, όπου πρωτοστεγάστηκε το «Kit Kat Club» μία διάσημη φιλοσοφική κοινότητα. Αργότερα άνοιξε ως «Grand Cigar Divan» το 1828 και κατόπιν ως «Simpsons-in-the-Strand», το διάσημο «Σπίτι του σκακιού» με αυθεντικά πιόνια και κομμάτια να κοσμούν ακόμα και σήμερα την είσοδο.

Αλλά ήταν το φιλοσοφικό υπόβαθρο του εστιατορίου που αποτέλεσε πόλο έλξης για προσωπικότητες όπως οι Charles Dickens, E.M. Forster, P.G. Wodehouse, και Arthur Conan Doyle.

Το 1898 αγοράστηκε από την αλυσίδα ξενοδοχείων Savoy και έκτοτε αποτελεί το πιο κλασικό εστιατόριο στο Λονδίνο που σερβίρει παραδοσιακή βρετανική κουζίνα, με κρεατικά, ψητά, όπως φιλέτο βοδινού Angus από τη Σκωτία και αρνί με φέτες από ζελέ μέντας.

21 Club, Νέα Υόρκη

Είναι τόσο διάσημο που, ειρωνικά, τις περισσότερες φορές παραβλέπεται από τους επισκέπτες, αλλά το 21 Club στη Νέα Υόρκη σερβίρει υπέροχο φαγητό και μοναδικά ποτά. Την εποχή της ποτοαπαγόρευσης κατάφεραν να δημιουργήσουν το κρυφό κελάρι για τα κρασιά λίγο πιο κάτω, στον αριθμό 19, ενώ κάποια χρόνια μετά αποτέλεσε τον χώρο όπου θα αρραβωνιάζονταν η Lauren Bacall με τον Humphrey Bogart.

Η διάσημη συλλογή με «παιχνίδια» που κοσμεί το ταβάνι και τους τοίχους είναι δώρα από πιστούς θαμώνες. Μια μινιατούρα από ένα βυτιοφόρο μεταφοράς αερίου χάρισε ο ιδρυτής της Hess, Leon Hess, ο Jack Nicklaus πρόσφερε τα μπαστούνια του γκολφ ενώ ο J.F.Kennedy μία μινιατούρα μοντέλο PT-109.

Παρά την παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα του το 21 Club έχοντας κλείσει τα 75 του χρόνια, απαιτεί επίσημη ενδυμασία με υποχρεωτικό μάλιστα το γιλέκο προκειμένου κάποιος να γευτεί μία μπριζόλα Diane, μία σεναγαλέζικη σούπα ή το θρυλικό τους burger 21, που το 1950 κόστιζε μόλις 2.75 δολάρια ενώ σήμερα ξεπερνά τα 30 δολάρια.

Εστιατόριο Botin, Μαδρίτη

Έχει επίσημα καταγραφεί στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness, ως το παλιότερο εστιατόριο του κόσμου, αφού το Botin σερβίρει ψητά κρέατα με την αυθεντική συνταγή της Καστίλης από το 1725.

Σχεδόν 300 χρόνια μετά έχει να «θυμάται» προσωπικότητες από τον Hemingway και τον Goya μέχρι ευρωπαίους εκπροσώπους βασιλικών θρόνων και ισπανούς πολιτικούς. Κοντά στην κεντρική πλατεία του δημαρχείου της Μαδρίτης, οι τέσσερις όροφοι του εστιατορίου είναι πάντοτε γεμάτοι με πελάτες, και μία κράτηση είναι απαραίτητη αν θέλετε να γευτείτε τις γαστρονομικές προτάσεις του.

City Tavern, Φιλαδέλφεια

Λίγα μόλις χρόνια μετά το Botin, το 1773 εμφανίστηκε στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ το εστιατόριο «City Tavern». Η ιστορία αναφέρει ότι όταν ο δεύτερος Πρόεδρος των ΗΠΑ, John Adams, πήγε στο εστιατόριο αυτό έφυγε με τις καλύτερες εντυπώσεις, χαρακτηρίζοντάς το μάλιστα «το πιο ευγενικό εστιατόριο ολόκληρης της Αμερικής».

Διατηρώντας στο έπακρο την αυθεντικότητα του παραδοσιακού τρόπου μαγειρέματος, το «City Tavern» προσφέρει πιάτα με ιστορικό υπόβαθρο όπως για παράδειγμα η διάσημη πίτα με γαλοπούλα κατσαρόλας της Martha Washington.

Joe's Stone Crab, Miami Beach

Όταν το εστιατόριο του Joe άνοιξε το 1913, με μερικά τραπέζια τύπου πικνικ να διακοσμούν τον εξωτερικό χώρο, οι κύριοι δρόμοι της πόλης ήταν... χωματόδρομοι και δεν υπήρχε ούτε ένας σχεδιαστής μόδας ή supermodel στον ορίζοντα. Σήμερα το «Joe’s Stone Crab» είναι σαφώς μεγαλύτερο σε έκταση αλλά ακόμα γεμάτο με ψησταριές παραδοσιακού τύπου, ενώ η πολιτική του «δεν γίνονται κρατήσεις» σημαίνει ώρες ολόκληρες αναμονής, που αξίζουν όμως τον κόπο.

Εξάλλου ο Ian Fleming στον «Χρυσοδάχτυλο» έγραφε για τον υπερκατάσκοπο James Bond, ο οποίος έτρωγε στου Joe ολοκληρώνοντας μία πανδαισία από γκουρμέ γευστικές απολαύσεις. Το μενού είναι χορταστικό αλλά οι περισσότεροι πηγαίνουν αποκλειστικά για τα καβούρια, που σερβίρουν ενώ οι θαμώνες γνωρίζουν καλά ότι το τηγανητό κοτόπουλο, το φτηνότερο μάλιστα στο μενού, είναι το κρυμμένο μυστικό της επιτυχίας.

Keen's Steakhouse, Νέα Υόρκη

Ξεκίνησε ως ιδιωτικό κλαμπ για να καπνίζουν οι κύριοι τις πίπες τους φτάνοντας τα 90.000 μέλη, ενώ σήμερα είναι το πιο διάσημο και ιστορικό ψητοπωλείο του κόσμου, που προσφέρει το καλύτερο βοδινό και αρνίσιο κρέας για περίπου 125 χρόνια.

Πιστό στην ιστορία του, το ψητοπωλείο Keen’ s έχει διακοσμημένο το ταβάνι του με πίπες, οι οποίες κάποτε άνηκαν σε θαμώνες όπως η Babe Ruth και ο Einstein. Χαρακτηριστικότερο όμως είναι το πρόγραμμα του θεάτρου που κρατούσε ο Lincoln, τη βραδιά που τον πυροβόλησαν στο Θέατρο Ford.

Διαθέτει τη μεγαλύτερη συλλογή από ουίσκι στην πόλη και καθημερινά γίνονται ειδικές δοκιμές σε ξεχωριστά κρασιά και ποτά, ενώ στα μοναδικά ορεκτικά συγκαταλέγονται και τα φρέσκα θαλασσινά.

Le Procope, Παρίσι Γαλλία

Το Παρίσι μπορεί να έχει τα πιο φανταχτερά και φημισμένα εστιατόρια αλλά κανένα δεν έχει ιδιαίτερα μακρά ιστορία. Μόλις όμως κάποιος μπει στο Le Procope, το πρώτο πράγμα που παρατηρεί είναι το καπέλο του Ναπολέοντα σε μία γυάλινη θέση να στέκει αγέρωχο. Ο μύθος λέει μάλιστα ότι το άφησε εκεί ο ίδιος ο Βοναπάρτης ως ενέχυρο.

Το Le Procope είναι ο παλαιότερος γαστρονομικός χώρος στην πόλη του Παρισιού και λειτουργεί από το 1686 αλλά όχι συνεχόμενα. Σύμφωνα δε με τους New York Times, είναι ένα από τα δύο εστιατόρια που προϋπήρχε της Γαλλικής Επανάστασης. Εκτός από τον Ναπολέοντα ωστόσο, ο Βολταίρος, ο Ρουσώ και αργότερα ο αμερικανός πρέσβης Benjamin Franklin, συγκαταλέγονται ανάμεσα στους θαμώνες που γεύονταν το παραδοσιακό μενού με βάση τα θαλασσινά, με ισπανικά μύδια και καραβίδες.

St. Elmo Steak House, Ινδιανάπολις

Ο πιο διάσημος αγώνας αυτοκινήτων, «Indy 500» έγινε πρώτη φορά το 1911, όταν το ψητοπωλείο του St. Elmo, συμπλήρωνε ήδη τα 9 χρόνια λειτουργίας του. Τα τελευταία 101 χρόνια, όλοι οι διάσημοι οδηγοί αυτοκινήτων έχουν δειπνήσει στο «St. Elmo Steak House» και οι χαρακτηριστικές φωτογραφίες στους τοίχους το αποδεικνύουν. Μεταξύ των θαμώνων βρίσκονται ο Angus Young των AC/DC, o John Travolta και η Jessica Simpson.

Κάθε παραγγελία ξεκινάει απαραίτητα με μία σούπα «Navy Bean» ή ένα ποτήρι τοματοχυμό για να προχωρήσει μετά σε ένα τεράστιο κομμάτι ψητού κρέατος. Ο παραδοσιακός τοματοχυμός είναι η τοπική «Indiana Red Gold» που συνδυάζεται υπέροχα με κοτόπουλο από τους Άμις, τοπική πάπια, παραδοσιακά τυριά της Ιντιάνα ή πικάντικο κοκτέιλ γαρίδας, με φρέσκο αγριοράπανι από το Μισούρι.

Tadich Grill, Σαν Φραντσίσκο

Το 1849, κατά την περίφημη περίοδο της χρυσοθηρίας στην Καλιφόρνια ένας Κροάτης μετανάστης άνοιξε το «New World Coffee Salon» στην οδό Commercial. Όπως συμβαίνει συχνά όμως σύντομα επισκιάστηκε το αρχικό, παραδοσιακό ύφος. Το εστιατόριο άλλαξε ιδιοκτήτες για να καταλήξει τελικά το 1888 στον John Tadich.

Λίγα χρόνια αργότερα, το εστιατόριο καταστράφηκε ολοσχερώς από τον σεισμό, αλλά ο Tadich το ξαναέχτισε σε νέα τοποθεσία και το μετονόμασε σε «Tadich Grill» κάνοντας το παλιότερο εστιατόριο στο Σαν Φραντσίσκο, το οποίο ακόμα και σήμερα σερβίρει περίπου 600 γεύματα τη μέρα.

Εκεί ο χρόνος μοιάζει να χει παγώσει με τους σερβιτόρους να φορούν φορεσιές από άλλη εποχή, διατηρώντας την παράδοση της Δυτικής Ακτής με τις σπεσιαλιτέ στα θαλασσινά, όπως είναι οι καραβίδες Louis, οι γαρίδες Newburg, τα Cioppino και οι καραβίδες Dungeness με κομματάκια ντομάτας.

Union Oyster House, Βοστώνη

Το παλιότερο εστιατόριο της Αμερικής με συνεχή παρουσία, το οποίο αποτελεί εθνικό ιστορικό ορόσημο, είναι το «Union Oyster House», το οποίο στεγάζεται μάλιστα σε ένα κτήριο τόσο παλιό, για το οποίο δεν υπάρχουν καν επίσημα στοιχεία για το πότε χτίστηκε.

Το εστιατόριο βέβαια άνοιξε το 1826 και ειδικεύεται στην παραδοσιακή κουζίνα της Νέας Αγγλίας με φρέσκα θαλασσινά. Ο πρώτος γνωστός θαμώνας ήταν ο Daniel Webster, του οποίου του άρεσε να κάθεται στο bar, που βρίσκεται στον κάτω όροφο και έχει σχήμα ημικυκλικό.

Αντίθετα ο John F.Kennedy είχε το δικό του τραπέζι στον πάνω όροφο, όπου κάθε Κυριακή συνήθιζε να διαβάζει τις εφημερίδες του τρώγοντας αστακό στιφάδο. Το πρωτότυπο μενού κρέμεται ακόμα στον τοίχο με τις επιλογές τότε να είναι μόνο στρείδια, μύδια και χτένια, ενώ σήμερα έχει εμπλουτιστεί με παραδοσιακό μικρό βακαλάο Βοστόνης, χοιρινές μπριζόλες, ζυμαρικά και τη σπεσιαλιτέ με τα στρείδια ψημένα στα κάρβουνα.