Στο πεδίο των τυχοδιωκτών της γεύσης, υπάρχουν κι οι έτοιμοι και πρόθυμοι να δοκιμάσουν και το πλέον παράδοξο και εξωτικά περίεργο στο όνομα της διαφορετικότητας. Ακολουθούν 20 προκλήσεις ακριβώς γι’ αυτούς…

Υπάρχουν λοιπόν, φαγητά που ακόμη και την κατηγορία των «τολμηρών» την κάνουν να δαγκώνει ελαφρώς τα χείλη της. Αυτό που σε ένα μέρος του κόσμου θεωρείται λαχταριστή λιχουδιά, είναι ικανό να κάνει το στομάχι ενός κατοίκου άλλης ηπείρου ή και χώρας να θυμίζει ναρκοπέδιο και μόνο με τη σκέψη.

Η λίστα του Daily Meal που σας παρουσιάζουμε δε θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο: έντομα, μπαγιάτικα ψάρια, τρωκτικά, δηλητήρια, θα δημιουργήσουν απορημένα βλέμματα και περίεργες γεύσεις στο στόμα και μόνο με τη σκέψη «μα είναι δυνατόν;». Κι όμως είναι, και για κάποιους μάλιστα, είναι υπέροχο.

Ολόκληρο κεφάλι προβάτου

Πρόκειται για έδεσμα που σας επιτρέπει να έρθετε κυριολεκτικά «πρόσωπο με πρόσωπο» με το κρέας που καταναλώνετε! Ενίοτε (και αυτό είναι το συνηθέστερο) σερβίρεται και με το μυαλό «άθικτο» στο εσωτερικό του. Μάτια, γλώσσα, μάγουλα, αυτιά και δέρμα είναι εκπληκτικά μαλακά και ζουμερά. Βόρεια Ευρώπη, αλλά και Μεσόγειος κρατούν τα σκήπτρα στην κατανάλωσή του, ενώ ό,τι απομείνει, κάνει νοστιμότατη σούπα. Μην κοιτάτε πολύ μακριά, το Πάσχα πλησιάζει…

Κράκερς σφήκας

Στην ιαπωνική πόλη του Omachi, 100 μίλια έξω από το Τόκιο, οι σφήκες παγιδεύονται, αποξηραίνονται και ενοποιούνται σαν μάζα σε τραγανά τσιπς. Μια σακουλίτσα με 20 κράκερς κοστίζει περίπου 1,5-2 ευρώ.

Κατσαρίδες τεριγιάκι

Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σε μέγεθος είδη του όχι ακριβώς συμπαθούς εντόμου, που μπορεί να φτάνει σε μήκος και τα 7,5 εκατοστά. Στη φάρμα Gene Rurka του New Jersey, τους προστίθεται μέλι και σάλτσα σόγιας, τηγανίζονται και σερβίρονται σαν τραγανό… εδεσματάκι.

Μύτη αμερικανικού ελαφιού σε ζελέ

Πρόκειται για «μεζέ» προερχόμενο από την Αλάσκα. Οι σεφ αφαιρούν τη βολβώδη απόφυση από το ελάφι, την κομματιάζουν και τη βράζουν μέχρι να μπορεί να αφαιρεθεί εύκολα όλο το τριχωτό της. Η επιστροφή στο βραστό νερό γίνεται μαζί με κρεμμύδι, σκόρδο και άλλα καρυκεύματα. Στο τέλος, η μύτη μαλακώνει και φτάνει στο επίπεδο της ζελατινοειδούς υφής.

Balut

Το balut, ή αλλιώς το ελαφρώς βρασμένο στο αυγό του έμβρυο πάπιας, είναι μια λιχουδιά street food σε Φιλιππίνες και Βιετνάμ. Τα περισσότερα έμβρυα επωάζονται για δύο ή και τρεις εβδομάδες πριν την κατανάλωσή τους. Μια πρέζα αλάτι και μπύρα είναι σχεδόν απαραίτητα συνοδευτικά.

Hakarl

Το hakarl είναι μια ισλανδική λιχουδιά σαπισμένου παστού κρέατος από γροιλανδικό καρχαρία. Ο καρχαρίας αυτός είναι φύσει δηλητηριώδης, όσο είναι εν ζωή, λόγω των πολύ υψηλών επιπέδων ουρικού οξέος. Το hakarl υφίσταται ζύμωση 6-12 εβδομάδες και στη συνέχεια, αφήνεται να αποξηραθεί για μήνες. Ένα σφηνάκι Brennivin, ενός τοπικού ποτού, προσφέρεται μαζί με τα πιάτα για να διευκολύνει την κατάποση.

Haggis

Το Haggis είναι ένα αυθεντικά σκοτσέζικο πιάτο που περιλαμβάνει την καρδιά, το συκώτι και τον πνεύμονα προβάτου ή μόσχου. Εκ πρώτης όψεως (ή ακοής) δεν ακούγεται και η καλύτερη ιδέα, στη πραγματικότητα ωστόσο η γεύση του αναγνωρίζεται ως πολύ ιδιαίτερη και ευχάριστη, με το πιάτο να αποτελεί την εθνική λιχουδιά της σκοτσέζικης κουζίνας. Λιωμένο κρεμμύδι, πλιγούρι βρώμης και μπαχαρικά συμβάλλουν πολύ στο τελικό αποτέλεσμα.

Surströmming

Το Surströmming είναι κονσερβοποιημένη και «ζυμωμένη» ρέγγα βόρειας Σουηδίας, της οποίας η «ευωδιά» θεωρείται ικανή να ανακατέψει το στομάχι εκείνων που την «αντιμετωπίζουν» για πρώτη φορά. Χαρακτηριστικό είναι ότι και οι ίδιοι οι Σουηδοί συστήνουν την κατανάλωση του ψαριού σε ανοιχτό χώρο, γιατί όταν η κονσέρβα ανοιχθεί σε κλειστό χώρο, έπιπλα και ρούχα κινδυνεύουν να «πάρουν μυρωδιά». Χρησιμοποιείται ενίοτε και σε σάντουιτς.

Αρουραίοι (Nutria)

Κατάγονται από τη Νότια Αμερική και καταστρέφουν τα φυτά των υδροβιότοπων, όπως έχουν κάνει για παράδειγμα στη Λουιζιάνα. Οι nutria έχουν λίγα λιπαρά και πολλές πρωτεΐνες και θεωρούνται μία σχετικά πιο υγιεινή εναλλακτική στο κοτόπουλο.

Kopi Luwak (ο ακριβότερος καφές)

Γνωστός και σαν καφές μοσχογαλής, είναι το αποτέλεσμα της αποβολής από τον οργανισμό των συγκεκριμένων ζωντανών του σπόρου του Kopi Luwak, αφού φάνε πρώτα το φυτό και το περάσουν από το πεπτικό τους σύστημα. Φυσικά, μετά την… αποβολή, οι σπόροι πλένονται σχολαστικά και αφήνονται στον ήλιο να ψηθούν. Το κόστος προσεγγίζει τα… 400 ευρώ το κιλό.

Κουλουράκια από σκουλήκι

Τα μαλακά κουλουράκια είναι μεγάλη αγάπη, γι’ αυτό και τα συστατικά τους δεν είναι ή δεν πρέπει να είναι αποτρεπτικό στοιχείο. Τα συγκεκριμένα φτιάχνονται από αποξηραμένες σκουληκαντέρες (!) και πωλούνται και πάλι στην Gene Rurka Farm του New Jersey.

Ακρίδες

Οι ακρίδες chapulines αναβαθμίζουν την εντομοφαγία σε γκουρμέ «κατάσταση»! Καταναλώνονται κυρίως στην περιοχή της Oaxaca του Μεξικού, είναι θρεπτικές και πλούσιες σε πρωτεΐνη. Θέλουν όμως, πολύ καλό μαγείρεμα, γιατί κουβαλούν νηματώδη, που μπορούν να κάνουν κακό στο ανθρώπινο σώμα.

Σκουλήκια του Sago

Πρόκειται για… σκαθάρια, που τρώγονται ακόμη και ωμά, βουτώντας τα από το κεφάλι και αποκόπτοντας με τα δόντια το σώμα τους. Καταναλώνονται κυρίως στη νοτιοανατολική Ασία. Κολλώδης, «παχουλή» η υφή τους όταν τρώγονται ωμά, θυμίζουν μπέικον όταν κανείς αποφασίσει να τα τηγανίσει.

Φιδίσιο κρασί

Τα σφηνάκια από αίμα φιδιού είναι πολύ διαδεδομένα σε περιοχές της νοτιοανατολικής Ασίας. Το φίδι ανοίγεται με μαχαίρι στο μαλακό υπογάστριο κάτω από την κοιλιά του, με το αίμα του να στραγγίζεται σε ποτήρι μισογεμάτο με κρασί από ρύζι ή αλκοόλ από σιτηρά. Το δηλητήριο δε θα σας πειράξει, λόγω του υψηλού αλκοολικού βαθμού του κρασιού.

Κάμπιες

Και οι κάμπιες είναι αγαπημένη λιχουδιά για πολλούς από τους κατοίκους του Μεξικού. Όπως και οι προνύμφες, μαζεύονται από τις ρίζες των φυτών. Κόκκινες, σαρκώσεις και ιδιαιτέρως θρεπτικές, περιέχουν υψηλές ποσότητες πρωτεΐνης. Καταναλώνονται ζωντανές, τηγανητές ή ψητές.

Σάντουιτς με σπλήνα (Pani Ca' Meusa)

Τα σάντουιτς με σπλήνα έχουν μια εξαίσια γεύση που την απολαμβάνουν όσοι κυκλοφορούν και ψάχνουν το street food της Σικελίας. Γεμάτο με λεμόνι και τυρί caciocavallo, το σάντουιτς έχει σαν κεντρικό «στοιχείο» τη σπλήνα μοσχαριού, τηγανισμένη σε λαρδί. Η γεύση λέγεται ότι μοιάζει με αυτή του μοσχαρίσιου συκωτιού, απλώς μασιέται πιο εύκολα.

Τηγανιτή ταραντούλα

Λιχουδιά της Καμπότζης, οι τηγανητές ταραντούλες καταναλώνονται κυρίως σε πόλεις όπως η Skuon, όπου πωλούνται σε πάγκους στις αγορές. Οι τραγανές ταραντούλες με lime και μαύρο πιπέρι σερβίρονται και στην Πνομ Πενχ. Οι ντόπιοι ξεκίνησαν να τρώνε τα οκτάποδα αυτά πλάσματα κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, τη δεκαετία του ’70. Τις τηγανίζουν σε λάδι και το αποτέλεσμα είναι κολλώδες εσωτερικά και τραγανό εξωτερικά.

Μυαλά σκίουρου

Ο εγκέφαλος του σκίουρου καταναλώνεται μεταξύ άλλων σε περιοχές της πολιτείας του Kentucky στις ΗΠΑ. Οι πιο δημοφιλείς συνταγές ενέχουν την ανάμιξη του… σκιουροεγκεφάλου με αυγό ή το σερβίρισμά του σε ζωμό που ονομάζεται burgoo. Πρόσφατα ωστόσο, πολλοί γιατροί έχουν τοποθετηθεί ενάντια στην κατανάλωση του συγκεκριμένου εδέσματος, γιατί πολλοί σκίουροι ενδεχομένως να έχουν επηρεαστεί και μολυνθεί από την ασθένεια των «τρελών αγελάδων».

Νυχτερίδα βραστή

Παγιδέψτε μια νυχτερίδα, πετάξτε τη ζωντανή στο τσουκάλι με το βραστό νερό, προσθέστε και όλα τα αναγκαία μπαχαρικά και πολτοποιήστε την για να δημιουργήσετε αυτό το πιθανότατα επικίνδυνο πιάτο (οι νυχτερίδες θεωρείται ότι κουβαλούν πολλές ασθένειες). Αν είστε τολμηροί, δοκιμάστε το λίγο έξω από το Chang Mai στην Ταϊλάνδη…

Εσκαμόλ (Προνύμφες μυρμηγκιών)

Μαζεύονται από τους μεξικανικούς αγρούς και πωλούνται στην αγορά του San Juan στην πόλη του Μεξικού. Αυτά τα αυγά εντόμου χρησιμοποιούνται συνήθως σαν επικάλυψη σε μεξικανικά πιάτα όπως τα tacos και θεωρούνται ιδιαίτερα εύγεστα, με βουτυρώδη υφή.