Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την βρετανική πρωτοκαθεδρία σε ό,τι αφορά αυτό που αποκαλείται «pub culture». Τι μπύρες προτιμά όμως, ο «μερακλής» καταναλωτής μπύρας στις βρετανικές pubs;

Επειδή στο Βρετανικό Μουσείο, στα πέριξ του Big Ben και στo Piccadilly Circus θα συναντήσετε περισσότερους τουρίστες απ’ ό,τι Άγγλους κι επειδή υποτίθεται ότι φτάσατε στην Αγγλία για να έρθετε έστω και λίγο, σε επαφή με την τοπική κουλτούρα, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και κατευθυνθείτε σε μία κλασική αγγλική pub, για να δοκιμάσετε ένα pint μπύρα.

Για αιώνες, η pub (συντομογραφία για το «public house», το οποίο σηματοδοτεί την ελεύθερη πρόσβαση σε αντίθεση με τα κλειστά members’ club) βρίσκεται στην καρδιά της βρετανικής κοινωνικής ζωής. Άνθρωποι συγκεντρώνονται εκεί για κουτσομπολιό και πλακίτσα, φλερτ και κουβεντούλα, είτε σε ντουέτο, είτε σε «παρέακι».

Καθιστοί ή όρθιοι, μιλώντας ή απλώς ατενίζοντας το κενό, οι θαμώνες παρακολουθούν τους άλλους (μην τον παρακάνετε βέβαια…) ή απλώς κοιτάνε τη δουλειά τους. Κι όλα αυτά στην τιμή μιας… μπύρας.

Εδώ βέβαια, εμφανίζεται ένα μικρό προβληματάκι: είναι δύσκολο να παραγγείλεις αν δεν γνωρίζεις κάπως την ορολογία ή το πώς λειτουργεί το πράγμα στην Αγγλία…

Για αρχάριους

Κανόνας 1: Δεν μπαίνετε μέσα στην pub και ανακράζετε «δώστε μου μια μπύρα», όσο ευγενικά και αν το πείτε. Και η πλέον «παρακατιανή» pub θα έχει το λιγότερο 4 ή 5 είδη μπύρας για να επιλέξετε, πολλές φορές και πάνω 10-12, ενώ οι διαφορές μεταξύ τους είναι πραγματικά σημαντικές.

Κανόνας 2: Το στάνταρ σερβίρισμα είναι με pint (1/8 του γαλονιού), με την έγκριση της ΕΕ και είναι μία από τις λίγες επιβιώσεις των παλιών μέτρων και σταθμών στην Ευρώπη. Παρ’ όλα αυτά, πάντα υπάρχουν και τα ποτήρια ½ pint, τα οποία προσφέρουν την δυνατότητα να δοκιμάσετε διαφορετικές ζυθοπροτάσεις, χωρίς να κινδυνεύετε με… πονοκέφαλο.

Κανόνας 3: Μην διανοηθείτε να ζητήσετε πολύ κρύα ή πολύ ζεστή μπύρα. Οι μεγάλες ποσότητες μπύρας διατηρούνται σε κελάρια τα οποία παραμένουν δροσερά όλο τον χρόνο. Λίγα είδη μπύρας μόνο, ψύχονται περισσότερο, δεδομένου ότι γίνεται προσπάθεια οι γεύσεις να αναδεικνύονται και όχι να γίνονται πιο αδρές ή να αλλοιώνονται μέσα σε μια αίσθηση υπερβολικά παγωμένου ή ζεστού.

Κανόνας 4: Η βαρελίσια μπύρα σερβίρεται με δύο διαφορετικούς τρόπους. Mε τις μπυρο- κάνουλες, οι οποίες χρησιμοποιούνται για να συλλέγεται η μπύρα «χειροκίνητα» από το βαρέλι. Αυτή η μπύρα αποκαλείται συνήθως «real ale», καθώς δημιουργείται δια της κλασικής μεθόδου, χωρίς παστερίωση. Η μπύρα, η οποία σερβίρεται από «βρύσες» προέρχεται από μικρά βαρελάκια και έχει περισσότερη ανθράκωση (υπάρχει μεγαλύτερη χρήση αζώτου). Αν δεν σας κάνουν αυτοί οι τρόποι, υπάρχει και η εναλλακτική του μπουκαλιού. Οι περισσότερες pubs διαθέτουν επίσης και ορισμένες μπύρες σε μπουκάλι.

Κανόνας 5: Μην διστάζετε να συμβουλευτείτε το προσωπικό της pub (αποφύγετε να τους αποκαλέσετε bartenders). Εκτός της περίπτωσης, κατά την οποία έχουν πάρα πολλή δουλειά, θα χαρούν πολύ να σας εξηγήσουν τα καθέκαστα και να σας κάνουν ενδιαφέρουσες προτάσεις ή και να σας βάλουν να δοκιμάσετε. Δεν κάνει κακό ωστόσο, να γνωρίζετε και από μόνοι σας την σχετική ορολογία, π.χ. τις διαφορές ανάμεσα σε lagers και ales ή bitters και stouts.

Bitter

Η παραδοσιακή βρετανική μπύρα είναι μια ale χρυσοκεχριμπαρένιου χρώματος, η οποία είναι στρωτή σαν γεύση και χωρίς διοξείδιο του άνθρακα. Οι περισσότεροι Βρετανοί ζυθοποιοί παράγουν δύο ή τρεις σχετικές παραλλαγές, με την διαφορά να έγκειται κυρίως, στην περιεκτικότητα σε αλκοόλ (μεταξύ 3,5 και 5,5%), αλλά υπάρχουν διαφορές και στη γεύση.

Όπως προδίδει και το όνομά της, η bitter είναι… πικρή και η πικρότητα αυτή οφείλεται στην ποσότητα του λυκίσκου, ο οποίος χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της ζύμωσης.

Στις περισσότερες pubs προσφέρεται μια ποικιλία διαφορετικών ειδών bitter, ενώ πολλές φορές «φιλοξενούνται» για κάποιες ημέρες μπύρες από διάφορα μέρη της Αγγλίας, οι οποίες αλλάζουν συχνότατα.

Μολονότι η Bass είναι πιθανότατα η πλέον γνωστή ale και η πρώτη η οποία κατοχύρωσε όνομα και logo στην ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας, δεν είναι εκείνη η κυρίαρχη στον συγκεκριμένο τύπο μπύρας.

Stout

To παχύ μαύρο μείγμα που παράγεται από τη Guinness και πωλείται παγκοσμίως, είναι επίσης διαθέσιμο σε όλες σχεδόν τις pubs του Ηνωμένου Βασίλειου.

Τα τελευταία χρόνια, ο ανταγωνισμός έχει αυξηθεί, ειδικά μεταξύ μικρότερων εταιρειών οι οποίες «ποντάρουν» σε πιο σύνθετες (ενίοτε και λιγότερο βαριές αλκοολικά) εκδοχές.

Mild ale

Με βαθύ καφέ χρώμα και «στρογγυλεμένη» γεύση με έντονη τη βύνη, η mild ale καταναλώνεται περισσότερο στα Midlands και στη Βόρεια Αγγλία, παρά στο Λονδίνο.

Όπως λέει και το όνομά της, είναι πιο ελαφριά στη γεύση από την bitter (λιγότερος λυκίσκος γαρ), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν μικρότερη περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Όταν εμφιαλώνεται, συνήθως αποκαλείται brown Ale.

Porter

Η χρήση ιδιαίτερα ψημένου λυκίσκου δίνει στις συγκεκριμένες ales μία βαθιά καφέ ή και κατάμαυρη απόχρωση, ωστόσο δεν τις κάνει το ίδιο πλούσιες ή «παχιάς» υφής με τις stouts.

Πιο πιθανό να τις συναντήσετε σε μπουκάλι παρά σε βαρελίσια μορφή, έχουν αρχίσει τα τελευταία χρόνια μία άνευ προηγουμένου αντεπίθεση, ειδικά μέσω μικρότερων ανεξάρτητων ζυθοποιείων. Αξίζουν αδιαμφισβήτητα μια δοκιμή, εάν τις πετύχετε.

Lager

Οι ελαφριές, αφρίζουσες, ξεδιψαστικές lagers που καταναλώνει ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι πλέον, εύκολα προσβάσιμες και στις βρετανικές pubs, μολονότι δεν αποτελούν κομμάτι της βρετανικής παράδοσης.

Craft

Η έκρηξη των μικρών τοπικών μικροζυθοποιείων στις ΗΠΑ έφτασε αισίως και στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Ενίοτε ιδιαίτερα πικρές και με αλκοολικούς βαθμούς, οι οποίοι αγγίζουν το 10%, αυτές οι «ακραίου στυλ» μπύρες απαντώνται σε μερικές pubs, που έχουν αρχίσει να δημιουργούν stock, ακόμα και να ειδικεύονται σε τέτοιες προτάσεις.

Και για τους πεινασμένους…

Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες pub σερβίρουν φαγητό, το οποίο ξεκινά από απλά σάντουιτς με τυρί και πίκλες και φτάνει σε κανονικό γεύμα με πλουσιότατα μενού σε γκουρμέ εκδοχή. Αυτή μάλιστα την περίοδο, κυριαρχεί η μόδα των gastro-pubs, όπου μπορείτε να γευτείτε νόστιμα μοντέρνα πιάτα, προσεγμένα και καλοεκτελεσμένα.

Η συγκεκριμένη πρακτική βέβαια, δεν αποτελεί τον κανόνα. Συνήθως, υπάρχουν κλασικά snacks, όπως τα αλατισμένα φιστίκια ή τα πατατάκια σε γεύσεις όπως αλάτι και ξύδι ή τυρί και κρεμμύδι (τα οποία υπάρχουν και στα καθ’ ημάς, αλλά συνηθίζονται λιγότερο). Προσοχή όμως, αν παραγγείλετε τσιπς, θα σας έρθει ένα ωραιότατο πιατάκι από τηγανητές πατάτες.

Τα πιο «ψαγμένα» snacks περιλαμβάνουν τα scratching χοιρινού, που είναι δέρμα και λίπος χοιρινού στο τηγάνι και τα twiglets sticks από αλμυρή ζύμη με λιωμένο τυρί. Αναφερόμαστε σε snacks, τα οποία θεωρούνται αμιγώς βρετανικά, ενισχύοντας έτσι την επαφή σας με την κουλτούρα του «νησιού»… Και φυσικά, αν θέλετε να φάτε, υπάρχει πάντα η σταθερή λύση ενός κλασικού fish and chips για να συνοδέψετε τη μπύρα σας…