Με ποια κριτήρια επιλέγετε το κρασί που θα πιείτε; Ξέρετε τι πρέπει να προσέχετε διαβάζοντας τις ετικέτες επάνω στη φιάλη; Νιώθετε αμήχανα όταν βλέπετε τους γύρω σας να διαλέγουν με ευκολία το κρασί που θα αγοράσουν;

Δεν χρειάζεται και δε μπορούμε να είμαστε όλοι wine experts, για να επιλέξουμε το σωστό κρασί. Οι ετικέτες όμως, μπορούν να μας αποκαλύψουν πολλά στοιχεία, που θα μας βοηθήσουν ώστε να επιλέξουμε το κρασί που θα μας αρέσει περισσότερο.

Από την ποιότητα και τον τόπο παραγωγής, μέχρι την περιεκτικότητα σε αλκοόλ και την παλαιότητα του κρασιού, όλη η γνώση που χρειαζόμαστε βρίσκεται συμπυκνωμένη σε μια μικρή ετικέτα στο μπροστά ή στο πίσω μέρος της φιάλης, με περισσότερες ή λιγότερες λεπτομέρειες, άλλοτε ξεκάθαρα και άλλοτε κάπως παραπλανητικά. Αν είμαστε προσεκτικοί, μπορούμε να κάνουμε τις σωστές επιλογές. Μην ξεχνάτε βέβαια, ότι τον τελευταίο λόγο έχει πάντοτε η δοκιμή…

Τόπος προέλευσης

Στις χώρες της Ευρώπης, ο τόπος προέλευσης του κρασιού, αποτελεί εξ' ορισμού και την κύρια πηγή ονοματοδοσίας του. Δε συμβαίνει όμως, αυτό και με τις υπόλοιπες χώρες ή ηπείρους. Σίγουρα θα έχετε προσέξει, ότι ένα κρασί από τη Χιλή, τις ΗΠΑ, τη Νότιο Αφρική ή την Αυστραλία, φέρει το όνομα της ποικιλίας σταφυλιών από την οποία παράγεται. Για παράδειγμα το κρασί Zinfandel, παίρνει το όνομά του από την ομώνυμη ποικιλία σταφυλιών που ευδοκιμούν στην Καλιφόρνια.

Σε γενικές γραμμές, αν η χώρα από την οποία προέρχεται το κρασί χαίρει εκτίμησης, τότε σίγουρα θα τη δείτε να αναγράφεται στις ετικέτες των κρασιών. Στις ΗΠΑ για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει το κρασί, να προέρχεται από συγκεκριμένους ονομαστούς αμπελώνες ή φημισμένες οινοποιητικές περιοχές, διαφορετικά αποσιωπάται.

Περιεκτικότητα σε αλκοόλ

Η περιεκτικότητα σε αλκοόλ στα ποτά ποικίλει από χώρα σε χώρα. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ, η ελάχιστη ποσότητα αλκοόλ στον επιτραπέζιο οίνο κυμαίνεται από 7% έως 14%. Χωρίς μεγάλη απόκλιση από τα αμερικανικά πρότυπα, είναι και τα ελληνικά ποσοστά περιεκτικότητας σε αλκοόλ στο κρασί, όπου συνήθως είναι ανάμεσα στο 8% με 15%. Η περιεκτικότητα πρέπει να αναγράφεται υποχρεωτικά στις ετικέτες όλων των ποτών, όμως σε κάθε περίπτωση μια μικρή απόκλιση της τάξης του 1,5% είναι αποδεκτή. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στις ποικιλίες των κρασιών Sherry (ανδαλουσιανής προέλευσης) ή Port (με καταγωγή από την Πορτογαλία) η περιεκτικότητα σε αλκοόλ φτάνει το 17% με 20%.

Ποσότητα κρασιού

Η συνηθισμένη ποσότητα κρασιού που περιέχεται σε μία φιάλη είναι 750ml μέχρι 1,5 lt. Εδώ δεν υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις ανάμεσα στις χώρες. Η ποσότητα αναγράφεται υποχρεωτικά, είτε στην ετικέτα με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά, είτε στο κάτω μέρος του μπουκαλιού. Αναζητήστε την, καθώς η ποσότητα διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό και το κόστος του κρασιού.

Ονομασία κρασιού

Ο γενικός κανόνας είναι ότι στις ευρωπαϊκές χώρες η ονομασία του τόπου προέλευσης ταυτίζεται με την ονομασία του κρασιού. Στη Γαλλία, στην Ισπανία ή στην Ιταλία, τα πράγματα είναι απλά: ο κάθε τόπος παραγωγής δίνει το όνομά του και στο κρασί. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα παραδείγματα των γαλλικών ποικιλιών Beaujolais, Bordeaux ή και της περίφημης σαμπάνιας, με καταγωγή από την επαρχία Καμπανία, της Γαλλίας.

Αντίστοιχα και στην Τοσκάνη της Ιταλίας έχουμε το φημισμένο κρασί Chianti, με όνομα προερχόμενο από την ομώνυμη περιοχή και στην Ισπανία το φημισμένο κρασί Rioja. Αυτός είναι ο γενικός κανόνας, σίγουρα όμως, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που περιπλέκουν κάπως τα πράγματα.

Όπως είπαμε και παραπάνω, στις ΗΠΑ, στη νότιο Αμερική, στην Αυστραλία, στον Καναδά ή στη Νέα Ζηλανδία, το καθεστώς ονοματοδοσίας διαφέρει κι έτσι εκεί, το όνομα του κρασιού ταυτίζεται συνήθως με την ποικιλία σταφυλιών από την οποία προέρχεται.

Παραγωγός

Αν είστε ειδικός περί της οινογνωσίας, σίγουρα το όνομα του παραγωγού αποκαλύπτει πολλά γύρω από το… περιεχόμενο του μπουκαλιού. Όσο περισσότερο εξοικειωμένοι είστε με την κατανάλωση των κρασιών, τόσο περισσότερα καταλαβαίνετε για την ποιότητά του από το όνομα και μόνο του παραγωγού. Για παράδειγμα τα πολυτελή κρασιά από το Bordeaux της Γαλλίας, αναγράφουν στην ετικέτα τους chateaux (που ουσιαστικά σημαίνει πύργος, αλλά μπορεί να αναφέρεται και στις μικρές αγροικίες της περιοχής), ενώ η φίρμα των κρασιών της Βουργουνδίας αναγράφει στην ετικέτα το προσδιοριστικό «Domaine». Και πάλι όμως, δεν υπάρχει κάποιο σταθερό σημείο αναφοράς.

Η Γερμανία, η Ιταλία και η Ισπανία διαθέτουν τους δικούς τους αμπελώνες και κτήματα παραγωγής οίνου, αλλά η αναγραφή της ακριβούς ονομασίας του παραγωγού, βοηθά σημαντικά, καθώς είναι ενδεικτική πολλές φορές, της ποιότητας του κάθε κρασιού. Για φανταστείτε να έπρεπε να επιλέξουμε κάποια ποικιλία από τους αχανείς γερμανικούς αμπελώνες. Δύσκολα θα μπορούσαμε να καταλάβουμε την ποιότητα από μόνοι μας. Σε κάτι τέτοιες περιστάσεις το όνομα του παραγωγού είναι χρήσιμο.

Τύπος κρασιού

Οι πληροφορίες που αναγράφονται στις ετικέτες των κρασιών δεν αποκαλύπτουν και πολλά πράγματα γύρω από τα συστατικά τους. Στην καλύτερη περίπτωση θα πάρετε μερικές γενικές πληροφορίες από το είδος, όπως λευκός ξηρός οίνος ή ερυθρός ξηρός οίνος ή επιδόρπιος οίνος.

Στις ΗΠΑ για παράδειγμα, όπου τα κρασιά αποτελούνται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους από μια συγκεκριμένη ποικιλία κρασιού, οι παραγωγοί χρησιμοποιούν στην ετικέτα και το όνομα της ποικιλίας των σταφυλιών από την οποία προέρχεται το κρασί. Συχνά βέβαια, θα δούμε γενικότερες και μάλλον, πιο παραπλανητικές επιγραφές του τύπου «λευκό κρασί». Για να είμαστε ειλικρινείς, ανεξαρτήτως των όσων γράφονται στις ετικέτες, εκείνο που μετράει τελικά είναι η γεύση του που προϋποθέτει… τη δοκιμή.

Σοδειά

Κατά γενική παραδοχή, η παλαιότητα είναι συνώνυμη της καλής ποιότητας του κρασιού. Οι χρονολογίες που αναγράφονται στις φιάλες κρασιού, δεν υποδηλώνουν τον χρόνο εμφιάλωσης, αλλά τη χρονιά συγκομιδής της σοδειάς. Στις περισσότερες χώρες η νομοθεσία είναι αρκετά αυστηρή. Προβλέπεται, ότι το κρασί πρέπει να δημιουργείται σε ποσοστό 85% από σταφύλια της εκάστοτε χρονιάς, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό μπορεί να είναι ένα μίγμα από σοδειές περασμένων ετών.

Ποικιλία

Η ποικιλία προσδιορίζει τον τύπο των σταφυλιών από τα οποία προέρχεται το κρασί. Σε πολλές περιοχές (π.χ. Γαλλία, Ιταλία) όπως είδαμε, οι ποικιλίες παραγωγής δεν αναγράφονται στις ετικέτες των κρασιών, οπότε συχνά δημιουργούνται συγχύσεις και μικρές παρεξηγήσεις. Για παράδειγμα οι ποικιλίες Cabernet Sauvignon, Chardonnay, Merlot κτλ., υποδηλώνουν την ποικιλία προέλευσης. Αν όμως δείτε να αναγράφεται στην ετικέτα λ.χ. Chardonnay-Viognier, να είστε υποψιασμένοι ότι έχουμε να κάνουμε με μίγμα διαφορετικών ποικιλιών.