Γνωρίζετε ποιοι είναι οι εμπνευστές του χοτ ντογκ; Ξέρετε ότι η ομελέτα είναι το φαγητό που ξετρέλανε το Μέγα Ναπολέοντα; Ότι το παγωτό γεννήθηκε από το παγωμένο κρασί;

Αν δεν τα ξέρετε, όπως βέβαια και ένα σωρό άλλες πληροφορίες σχετικά με το διατροφικό DNA μας, το παρακάτω άρθρο σίγουρα θα εμπλουτίσει τις γνώσεις σας με τις πληροφορίες που ίσως κάποια φορά σας απασχόλησαν φευγαλέα.

Μην τις υποτιμήσετε όμως, διότι η γαστρονομία έχει το δικό της μερίδιο στη διαμόρφωση της ιστορίας των λαών. Μιας ιστορίας που δε γράφεται πάντα με πολέμους, συνθήκες και μνημόνια αλλά και με ρύζι, κρέας, ψάρι, σάλτσες και πολλά μπαχαρικά και μυρωδικά.

Σάντουιτς: Ο κόμης του Σάντουιτς, Τζον Μόντεγκιου, ήταν νονός και εμπνευστής του διάσημου σνακ (1718). Ο κόμης τρελαινόταν να τρώει βοδινό ανάμεσα σε δύο φέτες ψωμί, έτσι σώστε να έχει και ένα ελεύθερο χέρι για το αγαπημένο του χαρτοπαίγνιο.

Σούπα: Η καταγωγή της τοποθετείται κάπου στο 6000 πΧ και είχε ως κύρια συστατικά κόκαλα ιπποπόταμου και άλλων ζώων.

Πίτσα: Έχει ιταλική καταγωγή και η ονομασία της προήλθε από το ρήμα pizzicare που σημαίνει μαδώ ή τσιμπάω. Η πίτσα θα μπορούσα να έχει εφευρεθεί από τους Φοίνικες, τους Έλληνες, τους Ρωμαίους ή οποιονδήποτε ήξερε το μυστικό να αναμιγνύει νερό με αλεύρι και να το ψήνει πάνω σε ζεστό φούρνο. Οι πηγές πάντως αναφέρουν, ότι η πίτσα αποτελούσε βασική τροφή στο ιταλικό διαιτολόγιο από τη Λίθινη εποχή. Το 1957 κυκλοφόρησε η πρώτη κατεψυγμένη πίτσα.

Τσιπς: Ο Τζορτζ Κραμ ανακάλυψε τα τσιπς το 1853 όταν ένας πελάτης στο εστιατόριο, όπου δούλευε ως σεφ παραπονέθηκε ότι οι πατάτες του ήταν πολύ παχιές. Το 1920 έγιναν δημοφιλή, όταν η κυρία Σκάντες άρχισε να τα πουλάει συσκευασμένα σε σακουλάκια.

Χάμπουργκερ: Τον 11ο αιώνα, οι Μογγόλοι έβαζαν κρέας κάτω από τις σέλες τους και πήγαιναν να πολεμήσουν. Έτσι μετά είχαν ένα συμπιεσμένο κομμάτι κρέας που μπορούσαν να φάνε οπουδήποτε. Αυτοί λοιπόν το έκαναν γνωστό στη Ρωσία και εκεί ονομάστηκε «Tartar steak» (Τάρταρ αποκαλούσαν τους Μογγόλους).

Σούσι: Το σούσι ήταν ένας τρόπος διατήρησης του ψαριού και έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην Ιαπωνία το 2ο π.Χ αιώνα. Στην Κίνα ήρθε πολύ αργότερα. Καθάριζαν το ψάρι και ωμό όπως ήταν, το έβαζαν ανάμεσα σε στρώσεις αλατιού και από πάνω τοποθετούσαν μια βαριά πέτρα. Ύστερα από μερικές εβδομάδες, αφαιρούσαν την πέτρα και απλώς το σκέπαζαν με κάτι ελαφρύ. Λίγους μήνες μετά, το ψάρι ήταν έτοιμο να φαγωθεί. Στη σημερινή του μορφή σερβιρίστηκε για πρώτη φορά το 18ο αιώνα από έναν σεφ, τον Πόχει.

Μακαρόνια: Υπάρχουν πολλές εκδοχές για τη καταγωγή των μακαρονιών, με πλέον βάσιμη το ότι πρωτοεμφανίστηκαν στην Κίνα, πολλούς αιώνες πριν. Το σίγουρο είναι ότι οι Ιταλοί τα έκαναν γνωστά.

Μαγιονέζα: Η μαγιονέζα ανακαλύφθηκε από τον σεφ του Δούκα του Ρισελιέ το 1756. Το 1905 πουλήθηκε για πρώτη φορά συσκευασμένη από τον Ρίτσαρντ Χέλμαν.

Κέτσαπ: Η λέξη προήλθε από το κινέζικο ketsiap που ήταν μια σάλτσα ψαριού με πίκλες. Ο Χάινζ ξεκίνησε να πουλάει τη σάλτσα του το 1876.

Ομελέτα: Η ιστορία αναφέρει ότι όταν ο Ναπολέοντας κατασκήνωσε μια νύχτα σε ένα χωριό της νότιας Γαλλίας, μια κάτοικος του σέρβιρε ομελέτα και αυτός ξετρελάθηκε. Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η φήμη της.

Ταμπάσκο: Το νήσί Avery, κοντά στη νότια Λουιζιάνα, θεωρείται η πατρίδα του ταμπάσκο. Το 1850 ένας στρατιώτης δώρισε στον τραπεζικό Έντμουντ Μακ Ιλένι μερικές αποξηραμένες πιπεριές και αυτός κράτησε τα σπόρια και τα φύτεψε.

Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα, δημιούργησε μια καυτερή σάλτσα από ξίδι, αλάτι από τα αλατωρυχεία του νησιού και ψιλοκομμένες πιπεριές και την ονόμασε «Tabasco». Κάποιοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι η λέξη στα ινδιάνικα σημαίνει «η γη που έχει ζεστό και υγρό έδαφος» ή «ο τόπος των κοραλλιών».

Χότ ντογκ: Το λουκάνικο αναφέρθηκε πρώτη φορά στην «Οδύσσεια του Ομήρου», αλλά οι Γερμανοί ήταν οι εμπνευστές του. Το 1871 στήθηκε το πρώτο σταντ από τον Γερμανό χασάπη Τσαρλς Φέλτμαν, που πούλησε 3684 χοτ ντογκ σε ένα χρόνο.

Λεμονάδα: Σύμφωνα με γραπτές πηγές, η λεμονάδα έχει τις ρίζες της στη μεσαιωνική Αίγυπτο.

Σοκολάτα: Το μυστικό του κακαόδεντρου ανακαλύφθηκε πριν 2000 χρόνια στα τροπικά δάση της Κεντρικής Αμερικής. Οι Μάγιας και οι Αζτέκοι μάζευαν, έβραζαν και έψηναν τους σπόρους του κακαόδεντρου δημιουργώντας ένα στέρεο προϊόν, που όταν το ζέσταιναν και το ανακάτευαν με καρυκεύματα, παρήγαγαν ένα δυνατό πικρό ποτό.

Παγωτό: Το παγωτό προήλθε από το παγωμένο κρασί. Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε αδυναμία στα παγωμένα ποτά. Το 62 μ.Χ ο αυτοκράτορας Νέρωνας έστελνε σκλάβους να του φέρουν χιόνια από τα Απέννινα Όρη, ώστε να παγώνει το αγαπημένο του ρόφημα από νέκταρ, χυμό φρούτων και μέλι. Λέγεται πως παγάκια έτρωγαν στην Ασία χιλιάδες χρόνια πριν, ενώ παγωμένα προϊόντα εμφανίστηκαν στην Κίνα το 12 αιώνα.

Από την Γεωργία Κατσογριδάκη, Διαιτολόγο και επιστημονικό συνεργάτη του www.iator.gr .