Η αλήθεια είναι πως η κέτσαπ δεν είναι αμερικανική ανακάλυψη και το σούσι δεν το πολυτρώνε οι Ιάπωνες, ενώ οι λάθος εντυπώσεις για την καταγωγή ενός πιάτου, είναι και πολλές και συνηθισμένες. Χωρίς να αγγίξουμε τα ελληνικά θέματα περί ελληνικού και τουρκικού καφέ, θα δούμε περιπτώσεις φαγητών, τα οποία λανθασμένα λέμε ότι κατάγονται από τη χώρα που τα καταναλώνει περισσότερο και περιπτώσεις φαγητών που η πραγματική καταγωγή τους δεν είναι αυτή που όλοι νομίζαμε…

Παρανόηση #1:  Τα spring rolls είναι κινέζικα

Τα spring rolls, που είναι το πρώτο πράγμα που παραγγέλνουμε όταν επισκεπτόμαστε κινέζικο εστιατόριο, η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και τόσο κινέζικα. Οι κινέζικες μπουκιές δημιουργήθηκαν από Κινέζους μετανάστες στην Αμερική που ήθελαν να φτιάξουν κάτι που να θυμίζει την κουζίνα της πατρίδας τους, με όσα υλικά είχαν διαθέσιμα, με στόχο όμως την ίδια στιγμή να μπορεί να καταναλωθεί ευχάριστα και από τους Αμερικανούς. Τα αυθεντικά spring rolls που θα γευθείτε στο Χονγκ Κονγκ και την υπόλοιπη Κίνα, είναι πολύ πιο ελαφριά και δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με τα τηγανιτά γεμιστά rolls της Δύσης.

Παρανόηση #2: Τα ρολά σούσι είναι πολύ συνηθισμένα στην Ιαπωνία

Οι περισσότεροι λάτρεις τις ιαπωνικής κουζίνας, δεν γνωρίζουν πως οι δυτικοί φιλο-ιάπωνες τρώνε περισσότερο σούσι από τους αυθεντικούς Ιάπωνες της Ανατολής. Το σούσι στην Ιαπωνία, εν ολίγοις, είναι λιγότερο δημοφιλές και καταναλώνεται σε πολύ μικρότερα ποσοστά απ’ όσο στη Δύση. Μόλις το ¼ των Ιαπώνων, σύμφωνα με έρευνα, τρώει σούσι, μια με δυο φορές το μήνα, ενώ είναι ένα  γεύμα που το προτιμούν για πιο ιδιαίτερες περιστάσεις. Επίσης, το μάκι σούσι που τρώμε στη Δύση, δεν προτιμάται καν από τους Ασιάτες καθώς αυτό που συνήθως τρώνε, όταν τρώνε, δεν είναι τα ρολά αλλά το νιγκίρι, που είναι ένα μεγάλο κομμάτι ψάρι απλωμένο επάνω σε ένα στρώμα ρυζιού.

Παρανόηση #3: Η πατρίδα των κρουασάν είναι η Γαλλία

Ακόμα και αν χρησιμοποιείτε γαλλική προφορά όταν αναφέρεστε σε ένα κρουασάν, αυτό δεν το κάνει γαλλικής προέλευσης. Παρά την κοινή πεποίθηση το εν λόγω αρτοσκεύασμα κατάγεται από το αυστριακό kipferl (μισοφέγγαρο στα γερμανικά). Παρά τις πολλές φήμες και θεωρίες, η επικρατούσα άποψη θέλει έναν αυστριακό αξιωματικό του πυροβολικού να αποφασίζει να ανοίξει μαγαζί στη Γαλλία παρουσιάζοντας πρώτος το kipferl στο γαλλικό κοινό, που το έκανε δικό του, με την ονομασία κρουασάν.

Παρανόηση #4: Η σκόνη κάρυ είναι… αυθεντική σκόνη κάρυ

Η σκόνη κάρυ που χρησιμοποιούμε στη μαγειρική δεν μοιάζει σχεδόν καθόλου με το αυθεντικό μπαχαρικό που θεωρητικά, μιμείται. Το δυτικό προϊόν οφείλεται στους Βρετανούς, ενώ στην Ινδία, απ’ όπου και κατάγεται το κανονικό μπαχαρικό, δεν ονομάζεται καν έτσι. Η ινδική ονομασία του είναι masala και οι ποικιλίες είναι πολυάριθμες. Οι Βρετανοί θέλοντας να μιμηθούν τα μπαχαρικά που είχαν γευτεί στα Ινδικά φαγητά, έφτιαξαν το σημερινό κάρυ ενώ το σωστό και αυθεντικό κάρυ των Ινδών, έχει κάθε φορά διαφορετική σύσταση ανάλογα με το φαγητό που θα συνοδεύσει.

Παρανόηση #5: Τα κεράσια μαρασκίνο είναι από την Ιταλία

Παρά το όνομα του, που θυμίζει Ιταλία, το κερασάκι μαρασκίνο κατάγεται από την Κροατία. Αρχικά Μαρασκίνο, ήταν το όνομα ενός λικέρ φτιαγμένου από μια κροατική ποικιλία κερασιών ονόματι Μαράσκα. Για την κατασκευή του λικέρ, φρέσκα κεράσια διατηρούνταν στο αλκοόλ και το τελικό προϊόν ονομάζεται Μαρασκίνο. Γύρω στα 1800 τα κεράσια έφτασαν στην Αμερική και την ίδια επεξεργασία ανέπτυξαν, με άλλη ποικιλία κερασιών οι Αμερικανοί, οι οποίοι και επισημοποίησαν τον όρο. Τέλος, για την αποφυγή περαιτέρω παρεξηγήσεων, η διαδικασία παρασκευής των σημερινών μαρασκίνο, δεν περιλαμβάνει καθόλου αλκοόλ.

Παρανόηση #6: Οι τηγανητές πατάτες (French fries) είναι γαλλικές

Η αλήθεια είναι ότι οι τηγανητές πατάτες -French Fries στα αγγλικά- είναι εξαιρετικά αγαπητές σε όλο τον κόσμο, αλλά δεν κατάγονται από τη Γαλλία. Αν και οι Γάλλοι είχαν προσπαθήσει να κερδίσουν τη μάχη της καταγωγής τους, η αλήθεια είναι ότι οι τηγανητές πατάτες κατάγονται από το Βέλγιο. Η ιστορία μάλιστα είναι «ντυμένη» και με διάφορα αστεία στοιχεία και έχεις ως εξής: Καθώς οι Βέλγοι συνήθιζαν πολύ συχνά να τηγανίζουν πολύ μικρά ψαράκια, όταν ξέμειναν από θαλασσινή πρώτη ύλη, έκοψαν πατάτες σε μικρό μέγεθος και τις τηγάνισαν αντί για ψάρια. Μπορεί η συγκεκριμένη ιστορία να ακούγεται κάπως αστεία και ψεύτικη, αλλά κάπως έτσι δεν είναι όλες οι ιστορίες περί καταγωγής προϊόντων, φαγητών κτλ;

Παρανόηση #7: Η κέτσαπ κατάγεται από τις ΗΠΑ

Η κέτσαπ μπορεί να είναι η αγαπημένη σάλτσα των Αμερικανών και να συνοδεύουν με αυτή κάθε τους γεύμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι η κέτσαπ –περίπου- κατάγεται από την Κίνα. Ο πρόδρομος της κέτσαπ είναι μια σάλτσα φτιαγμένη από ψάρια, ο μύθος της οποίας λέει ότι πριν από 500 χρόνια, Κινέζοι ναύτες που βρέθηκαν στην ακτή της Mekong, ανακάλυψαν μια σάλτσα φτιαγμένη από αντζούγιες που είχαν υποστεί ζύμωση. Η σάλτσα ήταν ήδη δημοφιλής στο Βιετνάμ και οι Κινέζοι την ονόμασαν «κε-τσαπ», καθώς στην αρχαία τοπική διάλεκτο το δεύτερο μέρος της λέξης σημαίνει «σάλτσα». Το 17ο αιώνα, οι Βρετανοί που έφτασαν στην περιοχή, ανακάλυψαν την κέτσαπ και από εκεί πήρε η σάλτσα το δρόμο της για όλες τις κουζίνες του κόσμου.

Παρανόηση #8: Τα νάτσος είναι μεξικάνικο φαγητό

Αν και τα νάτσος πρωτοδημιουργήθηκαν από έναν μεξικανό, στην ουσία φτιάχτηκαν για να ικανοποιήσουν την πείνα των Αμερικανών επισκεπτών. Το όνομά τους το πήραν από το όνομα του εφευρέτη τους Ignacio, αλλά ο πρώτος που ξεκίνησε να τα πουλάει σε στάδια και τα έκανε ευρύτερα γνωστά ήταν ο Frank Liberto. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Η σάλτσα τυριού που τα «στολίζει» συχνά, εφευρέθηκε από τον Liberto.

Παρανόηση #9: Το τσιμιτσάνγκα είναι μεξικάνικο

Αν και είναι ένα λάθος που κάνουν οι περισσότεροι, το τσιμιτσάνγκα, το τηγανισμένο αυτό burrito, δεν είναι μεξικάνικο. Aνήκει στην κατηγορία Tex-Mex, η οποία αφορά κουζίνα που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ και είναι εμπνευσμένη –και μόνο εμπνευσμένη- από τη μεξικανική. Πιο συγκεκριμένα, φημολογείται ότι η πολιτεία της Αριζόνα ήταν εκείνη που εφηύρε το τσιμιτσάνγκα και μάλιστα, θεωρείται το πολιτειακό τους φαγητό.

Παρανόηση #10: Το ξινολάχανο είναι γερμανικό

«Sauerkraut» σημαίνει ξινό λάχανο στα γερμανικά, οπότε κάπως έτσι προέκυψε και η παρανόηση ότι πρόκειται για γερμανική ανακάλυψη. Αν και η αλήθεια είναι ότι ταιριάζει υπέροχα με τη γερμανική κουζίνα, η καταγωγή του είναι… κινεζική. Πρωτοκαταναλώθηκε πριν 2000 περίπου χρόνια και ικανοποιούσε την πείνα των εργατών που έφτιαχναν το Σινικό Τείχος. Ήταν εξαιρετική πηγή βιταμινών, αποθηκευόταν εύκολα, δεν χαλούσε και ήταν πολύ φτηνό. Η μόνη πραγματική διαφορά είναι ότι οι Κινέζοι έβραζαν το λάχανο σε κρασί από ρύζι, ενώ οι Γερμανοί σε αλατόνερο.