Τα κουλουράκια όλου του κόσμου έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι όλα γλυκά! Όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους, ξεκινώντας από το σχήμα, την υφή, το άρωμα και τη γεύση, μέχρι και τα υλικά παρασκευής, διαφέρουν σημαντικά από χώρα σε χώρα. Ας ρίξουμε μια ματιά στα διάφορα είδη τους.

Το ενδιαφέρον με την ιστορία των κουλουριών, είναι ότι όταν ανακαλύφθηκαν τον 7ο αιώνα στην Περσία, ήταν ουσιαστικά το αποτέλεσμα δοκιμασιών της θερμοκρασίας του φούρνου και όχι ο αρχικός στόχος. Το εμπόριο και οι ανταλλαγές πληθυσμών, τα έφεραν στην Ευρώπη και από εκεί στον υπόλοιπο κόσμο.

Στην Ελλάδα, κουλουράκια φτιάχνονται και καταναλώνονται συνήθως το Πάσχα, έχουν άρωμα βανίλιας και σχήμα πλεξίδας, αλλά όχι μόνο. Τα σχήματα είναι πολλά και οι γεύσεις ακόμα περισσότερες, ας είναι καλά η φαντασία και το μεράκι του φούρναρη της γειτονιάς ή της νοικοκυράς…

Στον υπόλοιπο πλανήτη, κάθε χώρα έχει το δικό της κουλουράκι για να βουτάει στον καφέ, να τρώει σαν επιδόρπιο ή σαν δυναμωτικό σνακ στις περιόδους των επιδρομών (κάποτε). Γνωρίστε τα κουλουράκια του υπόλοιπου κόσμου και εμπνευστείτε.

Νέα Ζηλανδία: Afghan Biscuit
Το κουλουράκι της Νέας Ζηλανδίας αποτελείται από κορν-φλέικς και γαρνίρεται με σοκολάτα και καρύδια. Η υφή του είναι μαλακή, αλλά και τραγανή ταυτόχρονα. Το όνομά του προέρχεται πιθανά από τους Αφγανούς καμηλιέρηδες, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανακάλυψη και ανάπτυξη των απομακρυσμένων περιοχών της Αυστραλίας, από το 1800 μέχρι τις αρχές του 1900.

Ουγγαρία: Barátfüle
Η τριγωνική ζύμη, γεμιστή με μαρμελάδα και πασπαλισμένη με τραγανά τρίμματα ψωμιού, που ονομάζεται στα ούγγρικα, barátfüle, αρχικά ήταν ιδέα ενός Γερμανού μάγειρα με το όνομα Freund. Freund, στα γερμανικά σημαίνει φίλος και η ελληνική μετάφραση του barátfüle, είναι το «αυτί του φίλου».

Ιταλία: Biscotti

Η καταγωγή των ιταλικών cantucci, έρχεται από τους ρωμαϊκούς χρόνους όταν και τρωγόταν σαν δυναμωτικό σνακ στα μεγάλα ταξίδια και ήταν κομμάτι της καθημερινής δίαιτας του ρωμαϊκού στρατού. Το διπλοφουρνισμένο τραγανό κουλουράκι, αποκτά γεύση είτε με ξηρούς καρπούς ή φρούτα και οι σημερινοί Ιταλοί το βουτάνε στο κόκκινο κρασί ή τον καφέ.

Δανία: Butter Cookie
Τα βασικά συστατικά του δανέζικου butter cookie είναι το βούτυρο, το αλεύρι και η ζάχαρη. Το δανέζικο κουλουράκι είναι τραγανό και βγαίνει σε όλα τα μεγέθη και σχήματα. Σίγουρα θα έχετε δοκιμάσει κι εσείς, αφού μπαίνουν σε τσίγκινα κουτιά και εξάγονται σε όλη την Ευρώπη.

ΗΠΑ: Chocolate Chip Cookie
Το λαστιχωτό και κολλώδες κουλουράκι των Αμερικανών, ανακαλύφθηκε το 1937 από την Ruth Graves Wakefield και περιέχει κομματάκια σοκολάτας. Το 1997 ανακηρύχθηκε το επίσημο μπισκότο της Κοινοπολιτείας.

Αγγλία: Custard Cream
Το νοστιμότερο κουλούρι του Ηνωμένου Βασιλείου είναι το κουλούρι που προτιμούν οι Άγγλοι να συνοδεύουν το τσάι τους. Δημιουργήθηκε πριν από 100 χρόνια, γεμίζεται με κρέμα και πάνω του έχει μπαρόκ σχέδια για να θυμίζει τη Βικτωριανή εποχή, που όλοι οι Άγγλοι αγάπησαν.

Μεξικό: Coyota
Το μεξικανικό κουλουράκι είναι μεγάλο και επίπεδο, συνήθως γεμιστό με καστανή ζάχαρη ή jamoncillo, ένας είδος γλυκίσματος. Η ιστορία του coyota φτάνει μέχρι το 19ο αιώνα και τρώγεται σαν επιδόρπιο ή συνοδευτικό του καφέ.

Γαλλία: Macaron

Τα διάσημα macaron είναι κουλουράκια από μαρέγκα αμυγδάλου, τραγανά στο εξωτερικό και μαλακά στο εσωτερικό τους. Μια πρώτη μορφή macaron έφτασε στη Γαλλία, από την Ιταλία, το 1533, κατά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης.  Τα σημερινά όμως, γαλλικά macarons ανακαλύφθηκαν τον 20ο αιώνα, από τον Pierre Desfontaines Ladurée, ο οποίος είχε την ιδέα να ενώσει δυο macarons μεταξύ τους και να βάλει ανάμεσα τους γκανάς σοκολάτας. Σήμερα τα macarons, βγαίνουν σε πλήθος χρωμάτων και γεύσεων όπως είναι φιστίκι, κάστανο, τριαντάφυλλο και λευκή σοκολάτα. Τα αυθεντικά ωστόσο macarons είναι εκείνα με τη γεύση αμυγδάλου και γέμιση τη σοκολατένια γκανάς.

Γερμανία: Lebkuchen (μπισκότο με τζίντζερ) /Pfefferkuchen (μπισκότο με πιπέρι)
Τα γερμανικά μπισκότα περιέχουν τζίντζερ, αλλά είναι πιο μαλακά από τα συνηθισμένα μπισκότα τζίντζερ. Είναι στρογγυλά ή τετράγωνα και η γεύση τους θυμίζει καρύδι. Η παρασκευή τους περιλαμβάνει μπαχαρικά όπως γλυκάνισο, κόλιανδρο, γαρίφαλο, τζίντζερ, κάρδαμο, μπαχάρι και ξηρούς καρπούς, όπως είναι αμύγδαλα, φουντούκια και καρύδια.

Καναδάς: Κουλουράκι με κρέμα, στο σχήμα φύλλου σφενδάμου
Με γεύση από σιρόπι σφενδάμου και στο σχήμα του εθνικού συμβόλου τους Καναδά, που είναι το φύλλο του δέντρου, το εθνικό κουλουράκι του Καναδά, τρώγεται καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου αλλά και την επέτειο της Ημέρας του  Καναδά.

Ιράκ: Kleicha
Το kleicha είναι το εθνικό κουλουράκι του Ιράκ και συνήθως σερβίρεται στις θρησκευτικές γιορτές ή προσφέρεται σαν δώρο στους γείτονες. Έχει πολλά σχήματα, από μισοφέγγαρο μέχρι μικρά ρολά και είναι γεμιστό με χουρμάδες, καρύδια, καρύδα και σουσάμι. Παίρνει το ιδιαίτερο άρωμά του από το κάρδαμο και το ροδόνερο.

Ισπανία: Panellet

Καταγόμενο από την Καταλονία, το panellet φτιάχνεται με ψιλοκομμένα αμύγδαλα, σχηματίζεται σε μικρά μπαλάκια και πασπαλίζεται με σκόνη κακάο, ζαχαρωμένα κεράσια, νιφάδες καρύδας ή κουκουνάρια. Αρωματίζεται με καφέ και κανέλα, σερβίρεται συνήθως την ημέρα της γιορτής των Αγίων Πάντων και συνοδεύει το ισπανικό κρασί.

Βραζιλία: Tareco
Το βραζιλιάνικο tareco έχει χρυσαφένιο χρώμα και τρώγεται σαν ορεκτικό ή σαν βραδινό σνακ. Το tareco ανακαλύφθηκε στο Pernambuco και ήταν βασικό κομμάτι της διατροφής των Ισπανών και Βρετανών στρατιωτών στις περιόδους των εξερευνήσεων.