Οι πρωτοτυπίες στο φαγητό πάντα προκαλούν τον… ουρανίσκο και το κρέας στρουθοκάμηλου είναι μια από αυτές.

Με πιάτα να σερβίρουν ζωντανό βάτραχο και κρέας ζέβρας με μηδέν λιπαρά, όλα είναι δυνατά. Παρ’ όλ’ αυτά, το κρέας στρουθοκάμηλου θεωρείται γαστρονομική εμπειρία, που αξίζει τον κόπο να αποκτήσει κάποιος.

Παρ’ όλο που προέρχεται από πουλί, το εν λόγω κρέας είναι κόκκινο και λίγο πιο σκούρο από το μοσχαρίσιο όταν είναι ωμό. Έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και χοληστερίνη και τις μισές θερμίδες απ’ το μοσχάρι. 

Το πιο γρήγορο ζωντανό στα δυο πόδια μπορεί να επιζήσει σε διάφορες συνθήκες κλίματος, αλλά προς το παρόν εκτρέφεται κυρίως στη Νότια Αφρική.

Κι όσο κι αν σας φαίνεται εκκεντρική εμπειρία στον ουρανίσκο, το κρέας στρουθοκάμηλου καταναλώνεται εδώ και χιλιάδες χρόνια, με τους Ρωμαίους, για παράδειγμα, να τις κυνηγούν και να τις τρώνε, ενώ φυλές της Νότιας Αφρικής χρησιμοποιούσαν το τσόφλι των αβγών τους για να αποθηκεύσουν νερό.

Ποια, όμως, είναι η γεύση τους; Η αλήθεια είναι ότι έχουν ιδιαίτερη, έντονη γεύση που ξεπερνά το κοτόπουλο ή το μοσχάρι, κρέας μαλακό, με ινώδη υφή και νοστιμιά κυνηγιού, ενώ αποτελεί δύσκολο κρέας για να συνδυαστεί.

Δεν έχει καθόλου τη λιπαρή γεύση της μοσχαρίσιας μπριζόλας που έχουμε συνηθίσει, κάτι για το οποίο οι αρτηρίες σας θα σας… ευγνωμονούν. Όσον αφορά την προετοιμασία του, όμως, η έλλειψη λίπους το κάνει να «στεγνώνει» εύκολα. Συστήνεται μέτρια ψημένο, ενώ το μαρινάρισμα βοηθάει στη διατήρηση της υγρασίας.

Η έντονη γεύση της στρουθοκάμηλου ενδεχομένως να μην τη βοηθάει να πάρει τα σκήπτρα από το μοσχάρι ή να συνδυαστεί τόσο εύκολα όσο το κοτόπουλο, οι γευσιγνώστες ανά τον κόσμο, όμως, συστήνουν να δοκιμάσουμε το κρέας της οπωσδήποτε. Τουλάχιστον οι πιο… τολμηροί.