Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, έχει και η Παλαιστίνη το δικό της Oktoberfest και μάλιστα, έχει και τοπική μπίρα που παράγεται στο Taybeh. Το φετινό φεστιβάλ προσέλκυσε, το περασμένο σαββατοκύριακο χιλιάδες Παλαιστίνιους και Ισραηλίτες, καθώς και Αμερικανούς αλλά και Γιαπωνέζους.

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, έχει και η Παλαιστίνη το δικό της Oktoberfest και μάλιστα, έχει και τοπική μπίρα που παράγεται στο Taybeh. Το φετινό φεστιβάλ προσέλκυσε, το περασμένο σαββατοκύριακο χιλιάδες Παλαιστίνιους και Ισραηλίτες, καθώς και Αμερικανούς αλλά και Γιαπωνέζους, σύμφωνα με δημοσίευμα της guardian.

Το κρέας ψηνόταν στο μπάρμπεκιου, παιδιά με βαμμένα πρόσωπα περιπλανιούνταν στον χώρο, πάγκοι με μπίρα και κέικ καταλάμβαναν μεγάλη έκταση στο χωριό, η σκηνή που είχε στηθεί φιλοξενούσε συναυλίες και ιερείς περιφέρονταν γύρω γύρω. Παντού οι άνθρωποι κρατούσαν ποτήρια μπίρας κάτω από τον απογευματινό ήλιο. Αυτές ήταν οι σκηνές που χαρακτήρισαν τη φετινή γιορτή μπίρας στο Taybeh, όπως περιγράφονται στη guardian.

Το ετήσιο φεστιβάλ μπίρας της Δυτικής Όχθης γίνεται στο χωριό Taybeh, στην πατρίδα της μοναδικής παλαιστινιακής εταιρείας ζυθοποιίας.

Περίπου 10.000 κόσμου περίμεναν το τοπικό Oktoberfest, που ήταν το μεγαλύτερο από την έναρξή του και σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία. Στη μικρή περιοχή γύρω από το κτήριο της κοινότητας στριμώχτηκαν πάγκοι με φαγητό για τις παλαιστινιακές οικογένεις (χριστιανικές και μουσουλμανικές), για τους διπλωμάτες, τους τουρίστες και τους εθελοντές που βρίσκονται εκεί για παροχή βοήθειας.

Αλλά, η τοπική μπίρα του Taybeh (1,74 δολάρια ανά μισόλιτρο ποτήρι) ήταν η σταρ του φεστιβάλ. Παρασκευάζεται χωρίς συντηρητικά και πρόσθετα συστατικά και χρησιμοποιεί νερό από την κοντινή πηγή του Ein Samia στο Taybeh, το όνομα του οποίου σημαίνει «νόστιμο» στα αραβικά.

Η επιχείρηση, σύμφωνα με δηλώσεις του ιδιοκτήτη της, Nadim Khoury, πηγαίνει πολύ καλά, παρά τις φανερές δυσκολίες στη λειτουργία της που επιφυλάσσει το συντηρητικό μουσουλμανικό περιβάλλον.

Η ζυθοποιία αντιμετωπίζει πολλά εμπόδια, όπως τη «θρησκεία, την κουλτούρα, τα κοινωνικά κλισέ κι επιπλέον μια προκατάληψη που υπάρχει σχετικά με τη διαφήμιση αλκοολούχων ποτών» αναφέρει ο Khoury. «Εργάζομαι 16 ώρες την ημέρα για να προωθήσω την μπίρα, πηγαίνω πόρτα πόρτα, από μπαρ σε μπαρ κι από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο. Δεν είναι εύκολη υπόθεση σε αυτό το σημείο του κόσμου».

Η εταιρεία ξεκίνησε τη λειτουργία της το 1995. Όταν η δεύτερη ιντιφάντα ξεκίνησε το 2000 και οι Ισραηλινοί απομόνωσαν μεγάλο μέρος της Δυτικής Όχθης, η επιχείριση πέρασε κρίση.

Όμως, η παραγωγή από τότε τριπλασιάστηκε φτάνοντας τα 600.000 λίτρα τον χρόνο και υπάρχουν μελλοντικά σχέδια για επέκταση. «Μια έκδοση χωρίς αλκοόλ έχει δημιουργηθεί για τη μουσουλμανική κοινότητα και έχει κάνει καλό ξεκίνημα» αναφέρει ο Khoury.

Περίπου το 60% των πωλήσεων της μπίρας Taybeh είναι σε τοπικό επίπεδο, σε χριστιανικές ή μικτές πόλεις της Δυτικής Όχθης, όπως το Ramallah και το Bethlehem. Το 30% πωλείται στο Ισραήλ και το 10% εξάγεται κυρίως στην Ιαπωνία, τη Χιλή και τη Σουηδία. Η μπίρα Taybeh που παράγεται με άδεια στη Γερμανία εξάγεται στη Βρετανία.

«Πληρώνουμε 210% σε φόρους όταν εξάγουμε στην Ιορδανία αλλά οι Ιορδανοί που φέρνουν Amstel πληρώνουν μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό σε φόρους» παραπονιέται.

Υπήρχαν άνθρωποι στο φεστιβάλ που απολάμβαναν τις συναυλίες των συγκροτημάτων τα οποία ταξίδεψαν από τη Βραζιλία, οι Χριστιανοί έπιναν με ευχαρίστηση την μπίρα Taybeh και οι Μουσουλμάνοι που δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ το τοπικό αυτό προϊόν, πέρναγαν πολύ όμορφα διασκεδάζοντας στο φεστιβάλ.