Κάμπιες με ρύζι, βρωμερό… ψάρι και ακρίδες; Δεν ακούγονται και ακριβώς ως τα πιάτα της ημέρας…

Όπως όλοι ξέρουμε, οι Γιαπωνέζοι είναι διάσημοι για το πόσο… ανοιχτόμυαλοι είναι όσον αφορά την κουζίνα και το φαγητό, δοκιμάζοντας γεύσεις, πιάτα και υφές, που εμείς δύσκολα θα ενσωματώναμε στην κουζίνα μας.

Παρ’ όλο που πολλές από αυτές τις γεύσεις αρχικά προκαλούν περίεργη αίσθηση, όποιος κάνει το τολμηρό βήμα και τις δοκιμάσει θα διαπιστώσει ότι τελικά είναι νόστιμες –θυμηθείτε τον εαυτό σας όταν άκουσε πρώτη φορά για ωμό ψάρι και όταν τελικά δοκίμασε σούσι.

Κάποια από τα πιάτα τους, όμως, προκαλούν ακόμη και σε αρκετούς ντόπιους λάτρεις του φαγητού δυσκολία στο να τα δοκιμάσουν. Ας δούμε, λοιπόν, 5 γιαπωνέζικα πιάτα που… «κατεβαίνουν» δύσκολα, σύμφωνα με το cnn.com.

Inago
Όσες φορές και να το ακούσετε, σίγουρα δυσκολεύεστε να πιστέψετε πώς γίνεται η ακρίδα να πρωταγωνιστεί σε ένα πιάτο. Κι όμως, στο Nagano και το Tohoku η ακρίδα, γνωστή ως inago, βρίσκεται συχνά στο πιάτο, αποτελώντας διατροφικό συμπλήρωμα σε παραδοσιακές δίαιτες. Κι όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, τα inago βρίσκονται ανάμεσα στα πιο εύγευστα ιαπωνικά πιάτα, τα οποία σερβίρονται με διάφορα καρυκεύματα και η γεύση τους παραπέμπει περισσότερο στη σάλτσα σόγιας με ζάχαρη στην οποία διατηρούνται, παρά στο κρέας τους. Κι αν κάποτε καταφέρετε να τα δοκιμάσετε, θα διαπιστώσετε ότι ίσως να μην διαφέρουν και τόσο από τις γαρίδες…

Hachinoko
Άλλο ένα πιάτο που έχει μεγάλες πιθανότητες να σας κόψει την όρεξη: το hachinoko είναι ένα πιάτο με ρύζι και κάμπιες μέλισσας ή σφήκας, η οποίες απλώνονται πάνω του, όπως θα απλώναμε εμείς λίγη σάλτσα. Συνήθως σερβίρονται σε γλυκιά μαρινάδα teriyaki ή σοταρισμένες με βούτυρο και σάλτσα σόγιας, πάντα πάνω σε ρύζι και το προτιμούν στο βορρά, εκεί που γενικά τα πάνε καλά με τα έντομα στο πιάτο. Αν τις δοκιμάσετε ποτέ καμουφλαρισμένες στο ρύζι, θα διαπιστώσετε ότι είναι αρκετά γευστικές και συνδυάζονται καλά με λίγο σάκε –όπως τα περισσότερα ιαπωνικά πιάτα.

Habushu
Θυμίζει αυτά τα βαζάκια που έχουν στα ράφια τους οι βιολόγοι, μόνο που εν προικειμένω δεν εξετάζονται και φυλάσσονται, αλλά… πίνονται. Το όνομά του σημαίνει κυριολεκτικά «λικέρ οχιάς» και πρόκειται για ένα μεγάλο και ζουμερό φίδι μέσα σε βάζο γεμάτο με awamori, ένα αλκοολούχο ποτό της Okinawa. Χωρίς το φίδι, το awamori θεωρείται πολύ γευστικό. Με το φίδι, η γεύση αρχίζει να φέρνει περισσότερο σε… νοβοκαΐνη, αλλά τουλάχιστον δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για το δηλητήριο, το οποίο είναι επικίνδυνο όταν εγχέεται στο αίμα κι όχι όταν τρώγεται με αυτό τον τρόπο.

Sanshouo
Αρκετά αλλόκοτο πιάτο, ακόμη και για τους ίδιους τους Γιαπωνέζους, το Sanshouo, σύμφωνα με τις παραδοσιακές συνταγές του 17ου αιώνα, είναι ένα πιάτο με… σαλαμάνδρα αρκετών μέτρων. Σύμφωνα με όσους το έχουν φάει στο παρελθόν, το κρέας τους μοιάζει με χελώνας με μαλακό καβούκι, σήμερα, όμως, δεν σερβίρεται, τουλάχιστον όχι με τα παλιά δεδομένα, αφού η σαλαμάνδρα αποτελεί είδος υπό εξαφάνιση και απαγορεύεται να μαγειρευτεί. Αυτό, όμως, που επιτρέπεται ακόμη, είναι σαλαμάνδρες που δεν ανήκουν στα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, μικρότερες, στο μέγεθος ενός δακτύλου, που προέρχονται από τις βόρειες περιοχές. Σερβίρονται σαν σουβλάκι με γλυκιά σάλτσα και θα χρειαστούν πολλές μπίρες για να αποφασίσει κάποιος να τις παραγγείλει.

Kusaya
Το Kusaya είναι αρκετά παραπλανητικό, καθώς πρόκειται για ένα γεύμα που, σε αντίθεση με τα προηγούμενα που δείχνουν άσχημα, αλλά έχουν καλή γεύση, έχει αρκετά αθώα… εμφάνιση, θυμίζοντας ένα απλό καπνιστό ψάρι. Τα περίεργα ξεκινούν όταν το βάλετε στο στόμα σας, όπου και θα καταλάβετε εύκολα γιατί θεωρείται… βρωμερό. Προέρχεται από τα νησιά Izu και είναι μια διατηρημένη τροφή, που φτιάχνεται με μια ποικιλία ψαριού του ωκεανού, το οποίο βουτούν στην άλμη κι έπειτα το αφήνουν να υποστεί ζύμωση στον ήλιο για μέρες. Μέχρι εδώ όλα καλά. Αυτό, όμως, που δημιουργεί την ιδιαιτερότητά του είναι ότι αντί να ανανεώνουν το κολλώδες υγρό που παραμένει μετά από κάθε διαδικασία, το χρησιμοποιούν ξανά και ξανά, για χρόνια, ακόμη και δεκαετία, εντείνοντας τη μυρωδιά που θυμίζει ψαρίλα, λιμάνι και… ιδρωμένη κάλτσα γυμναστηρίου. Στην πραγματικότητα, το υγρό αυτό που επαναχρησιμοποιείται, περνά από γενιά σε γενιά, όπως τα κοσμήματα, και το αποτέλεσμα είναι μια πολύ άσχημη μυρωδιά, ενώ η γεύση του δεν απέχει πολύ από το σαπισμένο ψάρι.