Όσοι γνωρίζουν καλά και αγαπούν την ιταλική κουζίνα, ξέρουν ότι στη γειτονική μας χώρα, η Μόντενα είναι αυτή που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, όσον αφορά τη γεύση. Δείτε τι πρέπει να δοκιμάσετε οπωσδήποτε αν βρεθείτε προς τα εκεί.

Είτε γευματίσετε στη Νάπολη, είτε στη Φλωρεντία, η Ιταλία είναι μια χώρα που δεν θα σας απογοητεύσει γευστικά. Αυτό, όμως που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι η Μόντενα στα βόρεια της χώρας είναι κορυφή στην ιταλική κουζίνα, παράγοντας προϊόντα που προστατεύονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι το 2ο καλύτερο εστιατόριο του κόσμου (Osteria Francescana), σύμφωνα με το περιοδικό Restaurant, βρίσκεται εκεί.

Μην πηγαίνει ο νους σας σε πίτσα και καρμπονάρα. Σύμφωνα με το cnn.com, αν βρεθείτε ποτέ στη γαστρονομική πρωτεύουσα της Ιταλίας, πρέπει να δοκιμάσετε οπωσδήποτε τα παρακάτω.

Παρμιτζάνο-ρετζάνο: ο βασιλιάς των τυριών
Αναφερόμαστε σε αυτό ως παρμεζάνα, το πραγματικό της όνομα, όμως, είναι παρμιτζάνο-ρετζάνο και η Μόντενα είναι το μέρος όπου φτιάχνεται το αυθεντικό. Το στρογγυλό του σχήμα, η εύθραυστη επιφάνειά του και η δυνατή, αλμυρή γεύση του απολαμβάνονται καλύτερα μετά από 24 μήνες, με άλλα λόγια, όσο πιο παλιό, τόσο το καλύτερο. Πιστεύεται, μάλιστα, ότι αρχικά το εν λόγω τυρί έφτασε στο μέρος αυτό το Μεσαίωνα από γάλλους καλόγερους, ενώ ακόμη και σήμερα φτιάχνεται από θρησκευόμενους ανθρώπους, οι οποίοι θυσιάζουν ακόμη και τις διακοπές τους για να δημιουργήσουν το τέλειο τυρί. Είναι πλούσιο σε ασβέστιο, ωφελώντας τα οστά και οι επισκέπτες της πόλης έχουν την ευκαιρία να το δοκιμάσουν συνδυάζοντάς το με κρασί, σε μια από τις πολλές ξεναγήσεις σε φάρμες γαλακτοκομικών που πραγματοποιούνται στην περιοχή.

Τορτελίνια: σε σχήμα…αφαλού της Αφροδίτης
Τα γνωστά και αγαπημένα των περισσοτέρων τορτελίνια, είναι χειροποίητα ζυμαρικά στο σχήμα ενός κόμπου, τα οποία αποτελούν σπεσιαλιτέ της Μόντενα. Σύμφωνα με το θρύλο, λέγεται πως ένας…ηδονοβλεψίας πανδοχέας κρυφοκοίταξε την Αφροδίτη και τον Άρη σε στιγμές πάθους και κατάφερε να δει τον τέλειο αφαλό της θεάς. Εντυπωσιασμένος, αποφάσισε να τον αποτυπώσει σε ζυμαρικά κι έτσι «γεννήθηκαν» τα τορτελίνια. Παρ’ όλο που κάθε νοικοκυριό έχει τη δική του συνταγή, συνήθως σερβίρονται σε ζωμό κόκορα και μπορούν να έχουν γέμιση με διάφορα υλικά, όπως παρμιτζάνο-ρετζάνο, χοιρομέρι, κότα ή μοσχάρι κ.ά. Κάθε Σεπτέμβριο, μάλιστα, πραγματοποιείται στην περιοχή το παραδοσιακό Tortellino Festival με event μαγειρικής, γευσιγνωσίας κ.ά.

Lambrusco: το κρασί των ποιητών
Οι ντόπιοι λένε πως το να πίνει κανείς lambrusco είναι σαν να προσκαλεί έναν Γερμανό να πιει μια απόλαυση. Οι ποιητές Virgil και Cato τραγουδούσαν γι’ αυτό και σήμερα βρίσκεται σε όλα τα εστιατόρια της πόλης, όπου το απολαμβάνουν ντόπιοι και τουρίστες. Παράχθηκε πρώτη φορά στη Μόντενα και αποτελεί ένα κόκκινο, αφρώδες κρασί που φτιάχνεται με γλυκό μούστο, με όχι ιδιαίτερα υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ, αλλά υπέροχο άρωμα και γεύση. Θα το βρείτε είτε κόκκινο ή ροζέ, ξηρό ή ημίξηρο, με τους περισσότερους να το συνδυάζουν ιδανικά με τορτελίνια και κρέας.

Προσούτο: το χοιρινό μπούτι…αλλιώς
Το προσούτο που παρασκευάζεται στη Μόντενα θεωρείται θρυλικό και κάθε χρόνο παράγονται μόλις 180 χιλιάδες φέτες αυτών των γευστικών λωρίδων από χοιρινό μηρό. Λένε ότι ο φρέσκος αέρας που φυσάει από τα Απέννινα είναι το μυστικό συστατικό της νοστιμιάς του, ενώ σύμφωνα με τους ντόπιους, η αγάπη τους γι’ αυτό κληρονομήθηκε από τους Κέλτες, οι οποίοι βρήκαν εκεί καταφύγιο από τους Ρωμαίους. Το προσούτο αποτελεί σήμερα ένα εθιστικό finger-food, χρησιμοποιείται όμως και σε ένα είδος πίτσας που ονομάζεται tigella, ιδιαιτέρως αγαπητή στους γαστρονόμους γείτονές μας.

Μπαλσάμικο: το νέκταρ των θεών
Η Μόντενα είναι επίσης η γενέτειρα μιας άλλης μεγάλης, γευστικής ανακάλυψης, του μπαλσάμικου. Διάσημο για το σκούρο χρώμα του και την υψηλότερη πυκνότητά του σε σχέση με τα κλασικά ξίδια, το μπαλσάμικο παρασκευάζεται από μαγειρεμένο χυμό σταφυλιών που ωριμάζει σε ξύλινα βαρέλια και θεωρείται ότι έχει καταπραϋντικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Μια κουταλιά μετά το δείπνο λέγεται πως είναι ό,τι καλύτερο για την πέψη και η τιμή του ανά μπουκάλι, φτάνει και τα 250 ευρώ, με μερικούς να μιλούν για ανώτερη ποιότητα από το κρασί.