Μιας και αποτέλεσε μια από τις φετινές μας στάσεις διακοπών, δεν μπορούσαμε παρά να εξερευνήσουμε γευστικά το Πήλιο, όσο προλάβαμε να περιπλανηθούμε στα γραφικά χωριά του.

Στις λίγες μέρες που βρεθήκαμε στο Πήλιο, προλάβαμε να βουτήξουμε στις πανέμορφες παραλίες του στα ανατολικά, να περπατήσουμε στα γραφικά δρομάκια της Τσαγκαράδας και της Πορταριάς, να φτάσουμε νότια ως τη Μηλίνα και το Τρίκερι αγναντεύοντας τον Παγασητικό και φυσικά να γευτούμε τις νόστιμες προτάσεις του, οι οποίες αποτελούσαν καθημερινά... βάλσαμο αυτή τη δύσκολη και πεινασμένη ώρα μετά το μπάνιο. Αναπόφευκτα, με την επιστροφή στην πόλη, κάπου ανάμεσα στις αναμνήσεις μας από τις βουτιές στο Μυλοπόταμο και τα Ποτιστικά, τις διαδρομές πάνω και κάτω στο βουνό και την πλούσια φύση του Πηλίου, τριγυρίζουν και οι νοστιμιές που δοκιμάσαμε σε όμορφα και γραφικά μέρη, κάποια πλάι στο κύμα κι άλλα σε υψόμετρο που μας έκανε να ξεχάσουμε ότι είναι ακόμη Αύγουστος.

Δειπνοσοφιστής, Τσαγκαράδα
Σε ένα ειδυλλιακό και προσεγμένο περιβάλλον κάτω από τα δέντρα, που ενδείκνυται για τις ημέρες των διακοπών που αξίζουν κάτι καλύτερο από σουβλάκια και πίτσες, ο Δειπνοσοφιστής της Τσαγκαράδας υπόσχεται να ικανοποιήσει τις, διογκωμένες μετά το μπάνιο, λιγούρες, με στυλ. Σε μια αυλή 3 επιπέδων που ενδείκνυται και για κοκτέιλ, δοκιμάσαμε διάφορα πιάτα, από παναρισμένο σολομό και ζυμαρικά, μέχρι διαφόρων ειδών κρεατικά. Αυτό, όμως, που κέρδισε ομόφωνα τους γευστικούς μας κάλυκες ήταν το αρωματικό μπιφτέκι περιχυμένο με σάλτσα blue cheese. Όχι ακριβώς το απόλυτο καλοκαιρινό πιάτο, αλλά σίγουρα αυτό που έδιωξε τους ήχους πείνας από το στομάχι με τον πιο απολαυστικό τρόπο. Κι όσο για τις τιμές, μπορεί να κινούνται λίγο πάνω από το συνηθισμένο, αλλά δεν θα σας τρομάξει ο λογαριασμός στο τέλος. Πληροφορίες: http://www.dipnosofistis.com/index.html

Σαλκίμι, Μηλιές
Οι φίλοι του τσίπουρου και του πήλινου πιθανόν να έχουν περάσει κάποια στιγμή στη ζωή τους από το Σαλκίμι, στο πανέμορφο ορεινό χωριό Μηλιές, κοντά στην πλατεία. «Σαλκίμι» είναι η μικρασιάτικη επωνυμία του φυτού γλυσίνα, το οποίο, όπως καταλαβαίνετε, κατέχει περίοπτη θέση στο χώρο, όπου κυριαρχεί το ξύλο –μοιάζει χειμωνιάτικο, αλλά μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε σε υψόμετρο 400 μέτρων. Από τις παραδοσιακές γεύσεις και πιάτα με άρωμα μικρασιατικής κουζίνας, αυτό που μας έμεινε και μας στοιχειώνει την ώρα του φαγητού καθημερινά, είναι το χουνκιάρ μπεγεντί, δηλαδή μοσχάρι με πουρέ μελιτζάνας, μαγειρεμένο σε πήλινο. Ακόμη κι αν δεν ανήκει στις προτιμήσεις η μελιτζάνα, ο πουρές θα σας μαγέψει και το μοσχαράκι είναι ζουμερό και γευστικότατο. Πληροφορίες: http://www.visit-pilio.gr/

Μανώλας, Αγία Κυριακή
Μετά τα υψόμετρα και τα κρεατικά, ήρθε η σειρά της θάλασσας και των θαλασσινών. Κι επειδή είχαμε ήδη ακούσει για την ψαροταβέρνα του Μανώλα, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε να γράφουμε χιλιόμετρα στα νότια του Πηλίου, φτάνοντας στο ψαρολίμανο της Αγίας Κυριακής, στην άκρη του Παγασητικού. Στο δίλημμα ψάρι-θαλασσινά κέρδισαν τα θαλασσινά και συγκεκριμένα μια καραβιδομακαρονάδα για 2, με τις καραβίδες να χάνονται μέσα στα μακαρόνια και το άρωμα θάλασσας να κατακλύζει την κάθε μας μπουκιά. Καθώς «τακτοποιούσαμε» τις 7 ταλαίπωρες καραβίδες που στόλιζαν τα ζυμαρικά μας, κατέφτασε και ο Μανώλας με ένα τεράστιο φρέσκο ψάρι στα χέρια, άρτι αφιχθέν από τη θάλασσα, να φωτογραφίζεται στο λιμάνι. Όσο, όμως, εντυπωσιακή κι αν ήταν η ψαριά του, δεν κατάφερε να μας κλέψει την προσοχή από την καραβιδομακαρονάδα μας. Πληροφορίες: http://www.manolastrikeri.gr/

Φάβιος, Μηλίνα
Παραμένοντας νότια του Πηλίου με τη θάλασσα στο πλάι μας, η ταβέρνα του Φάβιου άσκησε μια περίεργη επιρροή πάνω μας και περνώντας στην έξοδο της Μηλίνας προς Τρίκερι, απλώς φρενάραμε, παρκάραμε και λάβαμε θέσεις με τα μαχαιροπήρουνα στα χέρια. Με άψογη εξυπηρέτηση, η οποία ξεπέρασε το καθήκον της και μας έδωσε τουριστικές πληροφορίες για όλο το Πήλιο, η ταβέρνα μάς χάρισε μια ωραιότατη ανάμνηση λαχταριστού λουκάνικου με πράσο που μαγνήτιζε τα πιρούνια όλων, ασχέτως με το τι είχαν παραγγείλει, αλλά και μιας γευστικότατης, χειροποίητης τυροσαλάτας, που, αν και είχε τελειώσει, φτιάχτηκε εκ νέου ειδικά για εμάς.

Και για γλυκό…
Το ρόδο και το αηδόνι, Μηλιές
Αν ανήκετε σε αυτούς που δεν μπορούν να κλείσουν γεύμα χωρίς επιδόρπιο, τότε σίγουρα μας καταλαβαίνετε. Ενώ καταναλώσαμε αρκετό απλό υδατάνθρακα σε όλα τα μέρη του Πηλίου που επισκεφτήκαμε, το γλυκό που μας έκανε να πούμε «αυτό είναι!» ήταν το σουφλέ σοκολάτας στο κουκλίστικο «Το ρόδο και το αηδόνι» στις γραφικές Μηλιές –στο οποίο μην εκπλαγείτε, αν δείτε την κυρία Τάνια Τσανακλίδου να περιφέρεται, αφού είναι η ιδιοκτήτρια. Στην ταράτσα του μαγαζιού, το οποίο είναι ρομαντικά διακοσμημένο δημιουργώντας ειδυλλιακή βραδινή ατμόσφαιρα, κι ενώ η ώρα ήταν τέτοια, ώστε οι περισσότεροι να ξεκινούν τα κοκτέιλ, εμείς προτιμήσαμε μια «βουτιά» στον πειρασμό της σοκολάτας, με μια μπάλα παγωτού βανίλιας στην άκρη για δροσιά. Κι όλα δείχνουν ότι επιλέξαμε σοφά. Πληροφορίες: fb page

Τζούλια Τασώνη