Μπορεί η παρουσία ενός σεφ να μας κάνει να αλλάξουμε γνώμη για ένα γεύμα και την αντίληψή μας γι’ αυτό; Ας δούμε τι λένε τα αποτελέσματα πειράματος που πραγματοποιήθηκε στο Χονγκ Κονγκ, σύμφωνα με δημοσίευμα του cnn.com.

Φανταστείτε πως είστε σε ένα εστιατόριο, μόλις φάγατε το φαγητό σας, από το οποίο δεν μείνατε ακριβώς ευχαριστημένοι και έρχεται ο σεφ για να σας ρωτήσει πώς σας φάνηκε το γεύμα. Η αυθόρμητη αντίδραση είναι για τους περισσότερους να μην πουν ακριβώς την αλήθεια, αλλά να εκθειάσουν το φαγητό, να πούνε πόσο απόλαυσαν ένα από τα πιο γευστικά γεύματα και τη στιγμή που ο σεφ επιστρέψει στην κουζίνα να αρχίσουν να σχολιάζουν το κρέας, το αλάτι και ό,τι άλλο δεν τους ικανοποίησε.

Γιατί γίνεται άραγε αυτό; Δεν θέλουμε να προσβάλουμε ή να φέρουμε σε αμηχανία τον σεφ ή μήπως φοβόμαστε μην φανούμε αδαείς ως προς τη συγκεκριμένη κουζίνα;

Μια συμβουλευτική εταιρία στο Χονγκ Κονγκ που ειδικεύεται στη φιλοξενία, η CatchOn, θέλησε να εμβαθύνει στο θέμα και γι’ αυτό πραγματοποίησε μια ξεχωριστή μελέτη, προκειμένου να διαπιστώσει αν η παρουσία ενός σεφ μπορεί πραγματικά να αλλάξει την αντίληψη και την εμπειρία ενός γεύματος.

Στη μελέτη έλαβαν μέρος 48 ανυποψίαστοι πελάτες του γαλλικού εστιατορίου Serge et le Phoque στο Χονκ Κονγκ, οι οποίοι πίστευαν στην πραγματικότητα ότι έπαιρναν μέρος σε ένα τεστ γεύσης για να βοηθήσουν τον σεφ να βελτιώσει το πιάτο του.

Ας δούμε τι συνέβη.

CatchOn fb page

Ένα ριζότο με σαφράν, γλυκόριζα και lime ετοιμάστηκε με 2 τρόπους: στη μια βερσιόν χρησιμοποιήθηκε πλούσιος ζωμός κοτόπουλου και στην άλλη σκόνη κρεατόσουπας, διαλυμένη σε απλό νερό βρύσης. Ο Charles Pelletier, που εμφανίστηκε ως σεφ του εστιατορίου, παρουσίασε τη δεύτερη βερσιόν, εξηγώντας σε κάθε τραπέζι ότι εμπνεύστηκε το πιάτο από ένα θησαυρό παιδικών αναμνήσεων, καθώς εξηγούσε την προέλευση των υλικών.

Οι συμμετέχοντες στη συνέχεια αξιολόγησαν τα δύο πιάτα με βάση διαφορετικά κριτήρια, συμπεριλαμβανομένης της ποιότητας, της αισθητικής, της μερίδας και της μυρωδιάς. Τέλος, τους ζητήθηκε να επιλέξουν το ένα από τα δύο πιάτα. Το αποτέλεσμα; Η συντριπτική πλειοψηφία του 77% προτίμησε το δεύτερο πιάτο, αυτό που είχε μαγειρευτεί με κατώτερης ποιότητας υλικά. Το πιάτο αυτό σημείωσε υψηλότερη βαθμολογία από το πρώτο σε όλα τα κριτήρια, ακόμη και στο μέγεθος της μερίδας, παρ’ όλο που οι μερίδες ήταν ίδιες και στα δύο πιάτα και οι συμμετέχοντες έφυγαν από το εστιατόριο, χωρίς να γνωρίζουν το ακριβές πείραμα στο οποίο έλαβαν μέρος.

Τι μας δείχνει το πείραμα;

Απ’ ό,τι φαίνεται, η προσωπικότητα ενός σεφ στο σημερινό φαγητό και η εμμονή με τους celebrities είναι το ίδιο σημαντική με αυτό που σερβίρεται το πιάτο. Το φαινόμενο των celebrity-σεφ και η επιθυμία των πελατών να έχουν αλληλεπίδραση μαζί τους δείχνει ότι η γαστρονομική εμπειρία μπορεί να εξυψωθεί, ακόμη κι αν τα πιάτα είναι κατώτερα σε εκτέλεση και υλικά. Κι αν το δούμε κι από άλλη οπτική, όλο αυτό δείχνει ότι οι σεφ πρέπει να είναι καλοί όχι μόνο στο φαγητό, αλλά και στην επικοινωνία. Πρέπει να είναι τόσο επιστήμονες, όσο και καλλιτέχνες, όπως και storytellers.

cathonco.com

Ο Pelletier συμφώνησε να λάβει μέρος σε αυτό το ασυνήθιστο πείραμα, λόγω του ότι το Serge et Le Phoque είναι γνωστό για τη φιλοσοφία του ότι το φαγητό πρέπει να είναι το κέντρο της εμπειρίας κι όχι το επικοινωνιακά τεχνάσματα.

Στην «παγίδα» έπεσε, μάλιστα, και ένας δημοσιογράφος που παρευρέθηκε, ενώ ο Pelletier κατάφερε να τους «εξαπατήσει» όλους στο θέατρο του εστιατορίου, αφού δεν είναι σεφ, αλλά συν-ιδιοκτήτης του εστιατορίου. Όπως λέει ο ίδιος, ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που φόρεσε το σακάκι του σεφ και διαπίστωσε ότι αυτό τα αλλάζει όλα, στο πώς σε βλέπουν οι γύρω σου. Ακούν και πιστεύουν ό,τι κι αν τους πεις σε κάτι που μοιάζει με το θέατρο του εστιατορίου. Κι όσο κι αν φαίνεται περίεργο ή όσο κι αν κατηγορούμε τους διάσημους σεφ, το γεγονός ότι το γεύμα σε εστιατόριο έχει γίνει πιο θεατρικό από ποτέ, δεν αλλάζει.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σας ρωτήσει ο σεφ ενός εστιατορίου «πώς σας φάνηκε το φαγητό» μην παρασυρθείτε. Αρπάξτε την ευκαιρία και απαντήστε ειλικρινά για το πόσο αλμυρή σας φάνηκε η σούπα ή πόσο στεγνό ήταν το κρέας.