Το εστιατόριο Κήπος της Τρώων στη συνοικία των Πετραλώνων θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί και Κήπος της Εδέμ, αφού αποτελεί ακριβώς αυτό για κάθε λάτρη του καλού φαγητού. Κι ευτυχώς εκεί δεν υπάρχει τίποτα απαγορευμένο.

Μια Δευτέρα που όλοι αποφάσισαν να μείνουν στο σπίτι, εμείς επιλέξαμε να σουλατσάρουμε σε μια από τις πιο όμορφες γειτονιές της Αθήνας, τα Πετράλωνα, και να τιθασεύσουμε τη βραδινή μας πείνα σε ένα εστιατόριο που όποιος έχει κατέβει την Τρώων, σίγουρα του έχει τραβήξει την προσοχή. Κάτι η ρομαντική του ατμόσφαιρα, κάτι ο περιποιημένος του χώρος, ο Κήπος της Τρώων μας έπεισε ότι κάτι καλό μαγειρεύει εδώ και περίπου 2 χρόνια στην Αθήνα και ήρθε η ώρα να το δοκιμάσουμε.

Με μια πρώτη ματιά, το εστιατόριο δίνει την εντύπωση της όασης ανάμεσα στις κλασικές ταβέρνες και μεζεδοπωλεία, με τα γλαστράκια, τους πέτρινους τοίχους, τα λουλούδια και την ψευδαίσθηση πράσινου που έχει διαμορφώσει με τα φυτά του. Ανοιχτός και καθαρός χώρος, χωρίς διάσπαρτες κολόνες να περιορίζουν το οπτικό πεδίο, φτιάχνει μια πολύ ρομαντική ατμόσφαιρα, που αρχίζει να σε απομακρύνει σιγά-σιγά από την εικόνα μιας συνηθισμένης ταβέρνας και δεν αργείς να καταλάβεις ότι εκεί σίγουρα δεν σε περιμένει η κλασική μοσχαρίσια με τηγανητές πατάτες. Όλα τα σύννεφα απορίας φυσικά διαλύονται όταν φτάσει το μενού, το οποίο από το πρώτο ορεκτικό, μέχρι το τελευταίο επιδόρπιο σε κάνει να καταλάβεις ότι θα φας καλά. Με την καλή έννοια.

Κάναμε τις επιλογές μας από το προσεκτικά σχεδιασμένο μενού που περιέχει τόσο μεζέδες, όσο και πλούσιες σαλάτες, προτάσεις του σεφ, κρέατα στη σχάρα, ζυμαρικά και θαλασσινά/ψαρικά κι αφού με πόνο ψυχής απορρίψαμε κάποια για να επιλέξουμε κάποια άλλα, σε λίγη ώρα είχαμε τα ορεκτικά μπροστά μας. Τότε είναι που συνέβη κάτι παράξενο.

Σας έχει τύχει ποτέ να τρώτε σε εστιατόριο και τρώγοντας ένα πιάτο να νομίζετε πως είναι από τα καλύτερα που έχετε φάει κι έπειτα να έρχεται το επόμενο και να το ξεπερνάει; Κάπως έτσι κύλησε η βραδιά μας στον Κήπο της Τρώων. Μετά τη γευστική πάστα ελιάς με γιαούρτι που δοκιμάζαμε καθώς περιμέναμε το φαγητό, έφτασαν τα τραγανά ρολά με φέτα, ανθότυρο και μπέικον (5 ευρώ), τα οποία είχαν τόσο απαλή γεύση στο εσωτερικό και τραγανιστή στο εξωτερικό, που δεν αφήσαμε ούτε ένα. Ούτε αυτό της ντροπής.

Στη συνέχεια ήρθε να μας «ντροπιάσει» και η μελιτζάνα σουφλέ (6 ευρώ), η οποία μας έκανε να ξεχάσουμε τα ρολάκια και να εκθειάζουμε τη σάλτσα από μπεσαμέλ, τυριά και ντομάτα, η οποία γλύκιζε τόσο όσο έπρεπε για να συνοδεύσει τη μελιτζάνα, για περίπου 10 λεπτά. Κάπου εκεί, αρχίσαμε να σιγουρευόμαστε ότι ο Κήπος της Τρώων δεν είναι ούτε μεζεδοπωλείο, ούτε κλασική ταβέρνα. Είναι μια ξεχωριστή κατηγορία από μόνος του.

Με προσεκτικά διαλεγμένα προϊόντα από όλη την Ελλάδα και πιάτα όπου όλα είναι χειροποίητα και τίποτα προμαγειρεμένο –κάτι που αποδεικνύει και ο χρόνος που παίρνουν να ετοιμαστούν-, αλλά και με τον σεφ Ιωάννη Μαγριπλή να «κρύβεται» πίσω από όλο αυτό το γευστικό εγχείρημα, ο Κήπος της Τρώων συνέχισε τα μαγειρέματα, φέρνοντας συνεχώς καλούδια στο τραπέζι μας.

Η σαλάτα του κήπου (7,5 ευρώ) που έφτασε στη συνέχεια σε περιποιημένη μερίδα kingsize με άσπρο λάχανο, μαρούλι βουτύρου, ραντίτσιο, φραγκοστάφυλο, μούρο και ρόδι μας χάρισε άπειρη φυτική ίνα, ενώ είχε μια ιδιαίτερη γεύση που γλύκιζε ευχάριστα, χάρη στη βινεγκρέτ πορτοκάλι. Και τότε ήρθαν τα κυρίως να κάνουν τον κόσμο μας άνω-κάτω.

Επιλέξαμε το ψαρονέφρι με σος Μαδέρα και δαμάσκηνα (10 ευρώ) και το ριζότο με κοτόπουλο και κρασί Μαρσάλα (7,5 ευρώ). Με το που έφτασαν και είδαμε την γκουρμέ παρουσίασή τους, με το ριζότο να μοιάζει από μακριά με ταρτάρ και το ψαρονέφρι να είναι κομμένο σε περιποιημένες ροδέλες, περιχυμένο με σάλτσα και έναν πουρέ απλωμένο με σχέδιο στο πιάτο, ξεχάσαμε για λίγο πού βρισκόμασταν. Το ίδιο συνέβη και όταν ξεκινήσαμε να τα δοκιμάζουμε, που χωρίς καμία αναστολή βουτούσαμε το πιρούνι μας από τον γλυκό πουρέ κάστανο στο ψαρονέφρι -το οποίο είχε βράσει σε κρεμμύδι, λεμόνι, ζωμό και κρασί παίρνοντας μια ανεξήγητη νοστιμιά- και από το ψαρονέφρι στο ριζότο καρναρόλι, το οποίο χρώσταγε την ιδιαίτερη γεύση του στο κρασί Μαρσάλα και στις αφράτες μπουκιές κοτόπουλου που έλιωναν στο στόμα. Κι όσο οι γεύσεις κλιμακώνονταν, έχοντας φτάσει πλέον στο απόγειο, τόσο τα ποτήρια μας γέμιζαν με αρωματικό Μοσχοφίλερο, το οποίο καταναλώναμε στην… υγειά του κάθε πιάτου.

Μην ξέροντας ποιο απ’ όλα τα πιάτα να στέψουμε «πιάτο της βραδιάς» όπως συνηθίζουμε, συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν από τις λίγες φορές που ένα εστιατόριο κατάφερε να αγγίξει τόσο υψηλά ποσοστά απόλαυσης σε όλα τα πιάτα που δοκιμάσαμε, μηδενός εξαιρουμένου.

Κάπου εκεί ήταν που το πραγματικά εξαιρετικό σέρβις του μαγαζιού –άλλος ένας τομέας που κέρδισε τις εντυπώσεις- μας έπεισε να πάρουμε μια ανάσα και να δώσουμε μια ευκαιρία και σε κάτι γλυκό, για να κλείσουμε αρμονικά το γεύμα. Με ξεχωριστό σεφ ζαχαροπλαστικής για τα γλυκά κι έχοντας μάθει πλέον ότι στον Κήπο της Τρώων όλα είναι μια έκπληξη, ξέραμε ότι η σοκολατόπιτα με παγωτό (4 ευρώ) που παραγγείλαμε δεν θα ήταν κάτι απλό -όπερ και εγένετο. Ζεστή σοκολάτα ξεχωριστά, για να την περιχύσουμε πάνω στην πασπαλισμένη με ζάχαρη σοκολατόπιτα, με την μπάλα παγωτού στο πλάι να περιμένει να μας δροσίσει δίπλα στη σοκολατένια όαση που άχνιζε και μοσχομύριζε. Αυτό ήταν και το τελευταίο πιάτο της βραδιάς που αδειάσαμε σε χρόνο ρεκόρ και πάλι χωρίς κανένα ίχνος ντροπής.

Ο Κήπος της Τρώων βρέθηκε για κάποιο λόγο αυτή τη Δευτέρα βράδυ στο δρόμο μας και υποθέτουμε ότι θέλησε να μας διδάξει μερικά πράγματα: 1) ότι το ποιοτικό φαγητό δεν το απολαμβάνει κάποιος μόνο σε ακριβές περιοχές και πολυτελή εστιατόρια, αλλά και σε συνοικιακά στέκια από ανθρώπους που έχουν μεράκι και πασχίζουν να κρατήσουν τις τιμές χαμηλά, 2) ότι ναι, είναι δυνατό το κάθε πιάτο που έρχεται στο τραπέζι να είναι καλύτερο από το προηγούμενο, 3) ότι το ευγενικό σέρβις μπορεί να απογειώσει την εμπειρία, 4) ότι όταν στο τέλος του κάθε γεύματος με το λογαριασμό έρχεται και ερωτηματολόγιο για την αξιολόγηση της εμπειρίας, ένα εστιατόριο μπορεί μόνο να βελτιώνεται και 5) ότι αν το φαγητό είναι καλό, υπάρχει πάντα χώρος και για άλλο, ακόμη κι αν νομίζεις ότι είσαι ένα βήμα πριν το φορείο.

Πληροφορίες: Ο Κήπος της Τρώων, Τρώων 37, 213 030 3578, ανοιχτό καθημερινά από τις 13.00 (η κουζίνα κλείνει καθημερινές στη 1 και Παρ.-Σαβ στις 2), facebook page.

Τζούλια Τασώνη